му (зам.) - легне (гл.)

Настана непријатно молчење. Рангеле жедно голтна одеднаш цела чаша, жилите на слепоочниците му заиграа, но темни сенки му легнаа пак на лице и само полека чилеа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На непријателот да му легнам здола! Тоа не! Само тоа не може да биде!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Постојано некаде ита, се движи, мрда, брза, трча. Затоа и квизот сосем му легна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таа љубов, лишена од својот извор, му легна сега како нешто тешко, нерадосно згрутчено в гради, што ниту ја соживува и обогатува, ниту пак ја дотепува душата, а останува како нејзино неизменливо траење.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Иако беше и понатаму како фатен во ножици: Сакаше да ѝ верува иако умот не можеше да му се одлепи од неверувањето; не сакаше да не ѝ верува, но умот не можеше да му легне на тоа да ѝ верува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)