неа (зам.) - ги (зам.)

Постојано бараше да има движење напред, но и другите околу неа ги движеше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се обидува да не размислува за него во минато време.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Леон пак кај неа ги сакаше токму нејзината склоност кон фантазирања што толку недостасуваше во неговото семејство, светло-русата коса, правилниот мал нос, нејзиниот среден германски изглед. И нејзиното тело.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Што да прави сега со децата? Што ќе прави ако нешто му се случи, заглавена помеѓу овој град што ѝ стана туѓ, веќе снемилен дом и оваа војна што сите, па и неа ги насели во еден масовен кошмар?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога ги збрка полицијата, тој се најде меѓу првите редови во бегањето, но беше слабичок и истоштен, и сѐ повеќе заостануваше, не ги разликуваше лицата, гледаше само како безброј нозе го заминуваат, го сечат некако грубо неговиот чекор, и тој останува сѐ поназад и поназад.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не карај го... - ѝ ја зема торбата, па во неа ги става и неговите чорапи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Татко, овој пат, не стави во чантата ниту ливче ниту книже, само големата лупа и разни моливи, верувајќи дека во неа ги смести записите од вакафот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Јосиф ја затвори книгата, ја положува на колена и врз неа ги положува рацете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вистинските мажи не поттрчнуваат. ‌Ироничната преупотреба на мелодрамата кај О’Хара не ги оспорува казнените судови на елитното општество против неугледниот поджанр, туку свесно ги усвојува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој ведро прикажува низа афекти што се сфаќаат како будалести и патетични, кои истовремено го повикуваат општествениот презир и му пркосат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најпосле, меѓутоа, она што го изразува присвојувањето на мелодраматичноста на новинарскиот дискурс кај О’Хара е поголем, посеопфатен отпор кон конвенционалните облици на сексуалниот и обродениот дискурс и на сексуалната и обродена отелотвореност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мелодрамата и општествените вредности поврзани со неа ги користи за да си обележи посебна положба на субјект која е јасно неусогласена со хетеросексуалната мажественост, која имплицира нестандардно обликување на родот и на сексуалноста – а која во тие погледи може да се идентификува како женствена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со парче од керамитка на еден камен од ѕидот влечевме црвена црта и со неа ги бележевме деновите што одминуваа и секоја ноќ сонувавме камиони што нѐ чекаа за да нѐ вратат дома, зашто беше речено дека по дваесетина денови ќе се вратиме... не знам зошто и не знам кој ни рече дека тука ќе дојдат камионите и тука секој ден ги чекавме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Каналот тогаш беше река и ширинката и црницата до неа ги паметам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се разбира прво нѐ избањаа, ни дадоа чиста долна облека и врз неа ги облековме нашите, војничките, алишта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во неа ги гледаше сокриени Едемската градина и Светото дрво, четирите реки и ангелите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Потоа, двете возеа велосипеди, па дури и заедно со неа се зачлени во јавачкиот клуб.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ја дотеруваше со саати, си играше со неа, ја учеше песнички и приказни, внимателно ѝ ги подготвуваше оброците за во нив да има доволно овошје и зеленчук, ја носеше на училиште и заедно со неа ги работеше нејзините домашни задачи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој не му наложи да почне да пишува за да го казни за сите оние години пред тоа кога само ја расфрлаше својата лутина и со неа ги ништеше оние луѓе околу себе што веруваа во нешто друго.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се согласија, иако за разлика од неа ги сакаа рутините, тој канализиран, доблесен начин на живот на избегнувачите на возбуди, и на граѓанската класа.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Преку едната страна на лицето му се распливнува светлост додека под неа ги снемува брчките.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но, домашните работи за неа ги работеше некој друг.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Една голема столна ламба ни послужи како држач, па на неа ги прикачуваа шишињата со инфузиите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Некакви трпки му минеa низ целото тело и тој пред неа ги ведеше очите, или пак ја завртуваше главата кон дедовците и нешто сакаше да проговори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неа ја знаат овчарите и по неа ги скориваат своите стада; неа ја знаат орачите и по неа ги спрегнуваат своите ѕевгари; неа ја знаат жетварите и по неа ставаат да ги зафатат долгите опашки на ушите подолгите слогови.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На неа ги дозавршував домашните или ги пелтечев првите француски зборови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А таму веќе почнуваат да се редат една зад друга. Растат редиците во црно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не слушна дека и него и неа ги затвориле?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така, сѐ уште клечејќи, на подот ја посла црната шамија, ги рашири рацете и зареди: - Ристеее, чедо, стани, Ристеее...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пандо подаде рака и рече колку што можеше помирно: - Крстовице, за тебе е... и... и Бог да го прости...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Седат и молчат загледани во огнот и секој си ја тегне мислата, ја ткае - доткајува, во неа ги врзува своите желби и сакања...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)