ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А во неа тој беше страната што губи.

Откако се раздели со неа тој не еднаш осети дека многу од неговите предвидувања паѓаа во вода.

За најприврзената, единствената која што во мачните изгнанички години страдаше со него по пустите острови, која го храбреше, советуваше, која му роди и отхрани во гордост и топлина два сина – за неа тој беше убеден дека го труе.

И со својата постојана грижа за земните работи, со своето внимание кон него, со телото и со душата своја, таа го осветува, оти само преку неа тој е весел во својата тага и имотен во својата беда.

Но, „радоста на живеењето“!... во неа тој ужива од најраното детство досега, а кога баш не му оди од рака, уште повеќе ја наоѓа во луѓето и случувањата.

Што ли значеше за неа тој?

Од неа тој не можеше да очекува ништо друго, освен една уште потврда скованост.

А отсекогаш, за времето на сета оваа преклонетост, а и пред тоа, додека се приближуваше до неа тој сеќаваше како сите патишта водат таму, кон тие зборови, кон оној човек, што ги остави во него нив, кон оној негов Брат.

Само дали ќе најдам шајка да му заковам на едниот крај и така да можам да го потфатам со неа тој железниот лост однатре и да го поттргнам нагоре, да ги откачам железните лостови...“

Татковата библиотека, со време, стануваше вистинска вавилонска тврдина на Балканот, од неа тој го сочинуваше инвентарот на главните идеи за да се најде природниот излез од забрзаната историја.

Во неа тој оптимистички ќе заклучи дека за наша среќа и за среќа на нашата иднина вистината напати без туѓа помош умее да ги прескокне сите објаснувања. (Еве и овде е загатната иако не сосема прецизно таа чудесна вистина што тој ја означува како подвижна).