неа (зам.) - сосема (прил.)

Ја пронајдов неа сосема пуста во кулата исполнета со некакви нишани, пајажини и вечности како сува пупка која говори пред очите на ангелот.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Зборува за неа сосема ретко.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Затоа кога легнав до неа сосема ѝ се препуштив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)