неа (зам.) - ќе (чест.)

„Луѓето тука почнуваат тоа да го сфаќаат и признаваат - не како во Англија каде што мислат дека ако на влезот од клубовите се стави знак „забрането внесување дрога“, неа ќе ја нема.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сигурно е дека активностите на Бирото за советување спречуваат болести и можеби спасуваат животи, меѓутоа никој не може со сигурност да каже дека им е загарантирана можноста за натамошна работа. 156 okno.mk „Секаде каде што има групи од млади луѓе, има дрога“, вели Херман.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Земјата долу ќе се изработи, ќе се израмни, ќе се посее со англиска трева и низ неа ќе водат мали поплочени патеки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дека ќе и биде подобро.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Си реков, ако не ја пуштат дома, ние ќе одиме во болница и таму со неа ќе го поминеме!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На пример: ќе земе една адреса од телефонскиот именик и на неа ќе прати, под еден од своите псевдоними,qубовна изјава.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А доколку по некој случај успее да се пробие на јавната сцена, тогаш врз неа ќе се одиграат веќе подготвените улоги.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ако ја погледнеш одоздола, добиваш претстава дека со раце можеш да ја прегрнеш, но штом во неа ќе влезеш, ти се чини дека си во некоја голема , тркалезна хала.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Да се биде во Келн, а да не се види оваа знаменитост навистина претставува пропуст се разбира, катедралата секој ја посматра од свој аспект, но секој во неа ќе пронајде нешто што фрапира - нејзината големина, височината на кубињата, релјефите, оргулите и нејзината акустичност.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Му недостига уште опашка со врзана конзерва. Ѝ се фалел на Мира дека татко му ќе ја земел куќата на Калча и во неа ќе живееле.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— И Митра го навали Толета на посланата постела, се разбира дека пред тоа и вратата ја засурми, и зготви слатко и благо, та и винце му го наполни грненцето, кое Толе заедно со неа ќе си го испие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе барам дружина и со неа ќе отплатуам на сите народни јадачи, па макар тие биле крстени или некрстени.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- На вашата ќерка ѝ е ставена вода од бањат мртоец у кафето за да не може да се омужи ама и неа ќе ја средиме.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Такво какво што е, да го прими таа еднаш како свое, да се соживее со него, како со даденост неразделна и дел од сето она што го осмислува животот, бездруго и пред неа ќе се раскриеше онаа неизмерна убавина на многувиденото, напнатото и страсно завојување на никогаш доволно неискористеното и никогаш несвршеното секојдневие! Барем тоа...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во неа ќе го сместам за прво време училиштето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- За неа ќе земеме малку леб - рече Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- По неа ќе можеме внимателно и умно до оној засек на карпава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ете населба, то ест место, каде што христијанската верска догма не успеала сосема да ги надвладее паганството и митологијата, туку приопштувајќи се кон нив и испреплетувајќи се со нив, со нивните обичаи и празнувања се натоврила како со бесцени камења, и историјата, припокривајќи сосе малтер на легенди и преданија, печалела за други, за завојувачите, додека за тукашните ги резервирала страдањата, прогонствата и истребувањето, а заедно со нив правото на бој и правото од сето тоа да разгрнат епски духовни мегдани, кои, во текот на времето, неуките но интелегентни души на жителите на Потковицата ќе ги преобратат во фактичка своја историја и врз неа ќе прикрепат една колку рурална толку здрава и чиста егзистенција, која, пак, несполуките и поразите, кои се јавуваат како негација на сѐ живо и движно, ќе ги извиши на рамништето на својата вера во опстанокот и тука ќе ги озакони како судбински збиднувања во човековото битисување во овие краишта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По толкуте прочуени води, долови, вирови, извори, бунари и чешми, човек, да си рече дека просторот што го оградуваа Потковицата плива во вода и дека е таа вистински Елдорадо на барски птици.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето ова и уште многу нешто кое до нас, за жал, допира пооредно или никако не допира, било или можело да биде запишано во тефтерот на господарите на Потковицата, Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Набрзо потоа му се родија и внуките, Македонка и Пиринка, па тој, сиот угреан од радост, велеше: - Барем уште една да ни родеше; неа ќе ја крстевме Солунка, за сите три да ни беа заедно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зар со неа ќе се бањам во реката, зар со неа цело лето ќе трчам по ливадите?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Животот што се развиваше во неа ќе ја истера болката од нејзиното тело; крај овој нов живот не можеше и не смееше да има простор во неа за таа проклета болка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А јас од неа ќе правам џез, реков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми беше симпатичен тој нејзин гнев, иако не ми беше сеедно што таа сметала дека мојата љубов кон неа ќе ѝ олесни завршување на една партиска задача!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако неа ќе ја откриеш, за тебе ќе нема веќе тајни.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
По години, до неа ќе стигне писмо, но тоа нема да биде чеканото љубовно писмо, туку известување од власта за социјална помош, доколку по својата смрт го остави на општината одајчето во кое живее.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Господ неа ќе ја однесе во иднината, во животот, а во минатото ќе ме остави мене.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со научни прашања не сакаат да се занимаваат, но затоа се убави организатори: можат да организираат лотарии, да пропагандираат некоја работа, да организираат некоја вечеринка со добротворна цел, без да му гледаат многу многу оти со неа ќе се оскандалат и себеси и идното поколение од бугарски студенти во Петроград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Животот без неа ќе му немаше никаква смисла.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
XI. Се чинеше како човекот што стоеше на вратата сосема да ја пополнил рамката со корпулентноста на своето тело и со него ја засолнил ноќта и студот на снегот зад себе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не помина многу време по свадбата, стаса наредба за мобилизација: досегашната држава, рекоа, не беше ваша, оваа е ваша: за неа ќе давате војници.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Мислеше, ако и тоа ѝ се случи по големата потрага, тоа за неа ќе биде и конечниот крај.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Денес беше денот кога заедно со духот на Јана, која беше од поодамна домаќин на ангелската трпеза, денес заедно со неа ќе го отворат и конечно ќе ја открие тајната содржина во него.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Задутре веќе неа ќе ја нема.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во зачекореноста пред очите му се спушташе една штипкава темница и од неа ќе прснеше по еден од оние сини кругови и ќе се засучеше за да изгине пак некаде скраја од погледот, зад него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И за неа да загинеш, пак од неа ќе засмрдиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога ќе стасаш ноќе пред таа куќа, очекуваш дека од неа ќе излета рој немили дилјаци со пискање да те поздрават.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
За пусти пари и народноста си ја менуваш. Уште малку и неа ќе ја мениш. Турчин ќе станеш...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Доколку не ја познавав другата страна на Ема и јас за неа ќе го мислев истото, како и нејзините колеги.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Утре в зори ќе ја земеме таа што ќе дојде да ни донесе храна, и неа ќе ја заѕидаме во темелите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меѓутоа, трогнат од широкоградоста на постарите браќа, кои заради заедничкото дело биле готови да се откажат од најмилото на светот, најпосле и тој попуштил и ветил дека ќе молчи таа ноќ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бидејќи веќе ја спомнавме и жена му, тогаш и за неа ќе треба да кажеме збор-два; но, за жал, за неа не се знае многу, освен само тоа дека Петрович има таква жена, која на главата носи капче за мажени жени, а не шамија; но со убавина, како што ни се чини, таа не можеше да се пофали; во крајна линија, кога ќе ја сретнеа само гардиските војници ја загледуваа под капчето, трепнувајќи со мустакот и испуштајќи некаков особен глас.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со неа ќе успеам да им влијаам на моите мисли да се стремат само кон позитивни правци.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако не друго, неа ќе ја донесе смртта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ова е една од основните тези на историчарите што зборуваат за „крајот на историјата”, и на неа ќе се вратам малку подоцна. 1.1 „Мултикултуралност” „Мултикултуралноста” треба да се разбере во буквална смисла: како термин што подразбира постоење на повеќе култури и нивниот меѓусебен контакт.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
А таа влече со себе подароци што ќе гои има за луѓето секогаш и подоцна, кога по неа ќе дојде друга: Патила, чинови стрелања и бесења, пијанство од слава и мамурлук на пораз.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во неа ќе си - како во мои пазуви.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Ама - огнот? пред неа ќе се испречеше мисла.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Таа ќе го води танецот, а Доста до неа ќе го крепи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оно, не е на половина, ама една трета сигурно Таа беше сигурна оти Трајко не се жени и оти кај неа ќе доживее и неговата третина ќе и остане нејзе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И почна попот да ја моли и благошава Бисера оти „од неа ќе го знае тоа добро".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Колку за мене и за неа ќе печала.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе ги дотерам татка ѝ, брата ѝ мајка ѝ, сета нејзина роднина пред неа ќе го викнам џелатот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Добро е што не ме притисна малку повеќе па ќе морав и сонот да ѝ го кажувам во кој ја видов Пелагија а таа мене не ме виде, не само што ќе се прашуваше себе си гласно како можело да ти влезе во сонот и да не те види, туку и во неа ќе го наголемеше сомнежот околу тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се престорува твојава кора земја и скриени во неа ќе останат рачињата што те прегрнуваа . . .
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ах, хлапец, под ноктите си скрил земјичка татковината на дланки да ти израсне: поздрави се со својата несреќа, хлапец, на распјат заедно со неа ќе те одведат со еден брут ќе ја заковат,хлапец твојата небида на дланките.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Симнете се во рекине дното со неа ќе ве почести.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Хлапец, проклет би и посеј малечка татковина на дланките со неа да си ноќеваш со неа да се будиш и на распјат со неа ќе те одведат со еден брут ќе ве заковат, хлапец, вековите крај вас на поклон ќе доаѓаат и волчиците своите малечка ќе ги доведуваат на љубов да ги учат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Земјо, тагата ни ја открадна. Стиснете ги тревките неа ќе ја исцедите.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Легните да починете и ноќта со неа ќе ве покрие.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Едо знаеше што ѝ е на колата уште кога муштеријата со неа ќе застанеше пред гаражата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сѐ во неа ќе стивне, ќе издивне.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И без неа ќе противречи на сѐ нечисто и безлично.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Се знаеш за таа курва. Ти ја оставив мислејќи дека со неа ќе заборавиш нешто.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Татко, слушајќи го Игор Лозински, имаше јасна претстава - до каде стигнуваше глупоста, односно заслепеноста на диктаторот, занесен од мислата, низ тоталното жртвување на своите поданици да го открие новиот ритам на својата Империја, со кој неа ќе ја спротивстави на побрзиот ритам на другата Империја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Значи, ја прогонуваше стравот дека заедно со неа ќе исчезнат и сликите од нејзиното ковчеже.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа е она што е толку богохулно големо во оваа ноќ... тоа е крајот на Гравитацијата на старите и Доба што според неа ќе ја нарекуваме, отсега и засекогаш.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога внимателно ќе се погледне Хичкоковата кариера, од неговите неми англиски филмови до холивудските филмови во боја, во неа ќе најдеме одговор на неколку прашања кои секој синеаст треба себеси да си ги постави, а од кои следново не е баш безначајно: како да се изразиш на чисто визуелен начин? Margina #21 [1995] | okno.mk 13 Овој човек кој најдобро од сите го пренесе стравот во филмот, и самиот е плашлив и претпоставувам дека неговиот успех е врзан за оваа одлика од неговиот карактер.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ноќта е црна постава на денот што се превртува како маскарада Таа е темната утроба на гласот што низ сите ѕвезди везе молчење Најмногу ги сака постелите кревки сред шумниот мирис на боровите Интимна е тогаш и гола како страст што низ смеа мами вечна тишина Па ако тлее нешто живо во неа ќе пеам што мртво не е уште сѐ
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Исткаен (главно) од сеќавањата и од копнежот, од имагинарното и од неискажливото (од тишина, огромни количества кондензирана и знаковита тишина!), фамозниот љубовен dis-cursus како целосно да се идентификува со решавањето на квадратурата на кругот: најтаинствените работи мора да ги дефинира со изабени/истрошени зборовни формули.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Намерно ја активирам токму оваа индикативна синтагма, правејќи го тоа не само од некои хипотетички постмодерни причини, туку затоа што знам дека Ти на неа ќе реагираш рефлексно (имено, како професор по француска книжевност!), бидејќи се разбира! во неа веднаш ќе го препознаеш насловот на славната книга на Ролан Барт (Roland Barthes, Fragments dun discours amoureux, 1977).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Станува збор за книгите, вклучувајќи ги и споменатите Фрагменти од љубовниот дискурс, кои укажуваат на индикативното скршнување на опусот на почитуваниот автор кој со секоја од нив како с повеќе да се оддалечува од својата професорска, академска авторска фаза (што ја детерминираат неговите капитални истражувања на семиологијата), за постапно да се префрлува накај чистото задоволство во текстот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тргна кон центарот на градот и по изминати сто и педесет метри забележа жена во црно како тромаво се движи по тротоарот. Ете, во неа ќе се заљубам.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Есен греј, чупи, по неа ќе дој зимата. Студој, дождој, снегој.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Отиде само чекор назад, тогаш пред неа ќе биди стрелачкото одделение или само командантот – под ѕид или навалена карпа или на стебло, бам и... - тесен, плитко ископан гроб - со малку земја, малку камења, лисје и гранки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Слушнав - рекла рибата, дека ќе ја заградат рекава со голема брана и дека од неа ќе направат езеро.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес им пееше на своите војници; со неа просторите ќе ги заробам во време и како граница меѓу столетијата ќе ја оставам својата надеж во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи; со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам во ѕвездите; необјаснивите знаци на луњите и на пустошот, низ надежта ќе ги пресоздадам во тајнопис кој како жесток призив: мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви а татковината во мртвите ќе чита свое спасоносно писмо. ***
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Некогаш по многу врнежи, таа правеше многу штета, ќе надојдеше како порој и сѐ околу неа ќе одвлечкаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Не ја беше видел, а сѐ уште јасно го гледаше нејзиниот лик и по тоа знаеше дека ќе му стане судбина, дека што и да направи, каде и да бега, со неа ќе мора да се сретне и да го стори тоа што му е пишано.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа е помала од мене, ама нема врска, добра другарка е.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа е моја и овде јас сум главна, а ти си само случајно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Барем да излезе Милка, со неа ќе си поиграме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Па, не знам, сè нешто наредува, вчера, замисли, ме натера да си ја средам собата и кога јас се побунив и убаво ѝ објаснив дека мене нередот воопшто не ми пречи и дека тоа е моја соба, па што сакам во неа ќе си правам, таа строго и грубо ми рече: Ти така ќе постапуваш кога ќе бидеш во своја куќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)