ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Чудно, не чувствувам никаква болка, само бес. Кон него или кон самата себе?

Не помислувај дека јас, како и Бузо, со молчење ве одминав заради тоа што се плашам од него или пак го сметам за неразделен другар.

Оваа модернистичка карактеристика е задржана и во Деридините учења, каде што секоја личност не само што може, туку исто така и треба да деконструира за него или за неа.

Декарт смета дека ние ги спознаваме само нашите идеи, или ментални слики, и дека затоа имаме потреба од процедури што би ја верификувале нивната соодветност со нештата во светот.

Прифаќањето на гледиштата на другите луѓе би било усвојување на аргументи од авторитет, од традиција или општоприфатени, што, според модернистичкиот етос не би требало да се прави.

Типично, Декарт може да го изведува неговото cogito само за себе, докажувајќи го со него само своето постоење, а не нечие друго.

Останатите луѓе, кои сакаат да го докажат своето постоење, мораат самите да го изведат cogito, секој за него или за неа.

Покрај ова, се уредуваат прекршочните одредби, т.е. има нивно зголемување доколку работодавачот, одговорното лице кај него или физичко лице кое самостојно врши дејност: 1) го спречи, односно попречува инспекторот на труд во вршењето на работите на инспекцискиот надзор; (чл. 10, 11 и 12 од ЗИТ) 2) не набави книга за надзор и не ја чува во секој објект каде што ја врши дејноста (чл. 14 ст. 4 од ЗИТ) и 3) ги отпечати запечатените работни простории, работни места или орудија за работа во механизиран погон на работодавецот (чл. 18 ст. 1 и 2 од ЗИТ).

А потоа наеднаш сум потонал во реката на сонот.

Дури и разговараше со некого (не сум сигурен маж ли беше или жена); се довикуваше со него или со неа преку планините на ноќта.

Дали од тоа што зјапаше во него или од збунетоста, еден цел филм и мина пред очи и таа трепна за да го избрише филмот.

Штом ќе си го поставите тоа прашање, не треба премногу да размислувате.

Поимот „идентификација“, изгледа, е уште еден пример за необработен, непрецизен чувател на местото на некој попрецизен опис или на некоја попрецизна анализа или категорија што засега ја немаме.

Всушност, многу е веројатно дека најголем дел од настраните обожаватели на Џоан Крафорд не сакаат сериозно да бидат таа и сигурно не би се решиле да бидат, дури и кога би можеле.

Разликите се преломни, а нивните последици се видливи.

Приказна за татко што го исфрла сина си на улица или се откажува од него или за татко што сплеткари против сина си или му ја планира смртта; настан во кој син го удира татка си; приказна за син што се обидува да го убие татка си: самото спомнување на вакви сценарија е доволно да потсети на познатите сижеа од европската книжевност и култура – а да не зборуваме за фројдовската психоанализа.

„Идентификација“ е начин да се каже дека машката геј-култура е, некако, комплексно зафатена со ликот на Џоан Крафорд – дека тој лик воодушевил некои геј-мажи, дека неговите фигуративни можности ги погодиле и дека тие емотивно се поврзале со него или дека се понесени од односите на блискост или на совпаѓање или на коинцидентност што успеале да ги остварат со него.

Се труди, но не успева да дојде до крај на некаква улица, кадешто би влегол во некоја куќа и би поразговарал самиот со себеси - би направил краток разговор за тежината во стомакот што доаѓа од онаа немоќ тој самиот да постави рамки во кои би ја сместил околината со сета нејзина севкупност а себеси како јасно издвоена, и никако вклоплива поединост - би се оставил на страна, , надвор, или барем на крајот од светот, а тоа да не е така заради него или заради светот, туку заради природата на рамките.

Често пати дали ќе биде осуден некој револуционер или, што било уште поважно, дали ќе се ограничи само на него или ќе земе пошироки размери, зависело дали тој ќе го признае обвинението или не и дали ќе открие други.

А Винсент му рекол: “Тоа би било залудно, тагата засекогаш ќе трае.” .

Брат му пристигнал во лудницата додека Винсент бил сѐ уште жив, и се обидувал да го утеши него или себеси; му велел дека ќе ја преживее повредата.

Подготвувањето на едно востание се продолжува 5-10 години и после сите замешани во него или умираат или пак, ако останат живи, треба да останат без ништо и да си изберат некоја друга работа што ќе треба да ја зафатат одново и за која можеби и не се сосем подготвени.

108. Затоа, имајќи предвид оти новото течење само од себе ќе расте, треба да се разгледа прашањето дали комитетите ќе се борат со него или пак ќе го поддржуваат?

И сега се поднасмевна кога се сети на деда си, стариот мудрец, кој, без да го праша него или мајка му, реши да го земе под свое и додека растеше, повеќе му беше другар отколку дедо.

По смртта на сликарот Столпник, во неговата куќа луѓето ја најдоа последната негова слика: неколку муренкови стебла излезени заедно од земјата од еден ист корен, од едно исто 'ртиште и плодиште; додека излегувале од земјта, си давале сила едно на друго, си помагале, а потоа секое на својата судбина се препуштало: едното: напинајќи и грабајќи ја лакомо височината, се истенчило, се искривило, како змија фатена за опашка; гранките му откажале во овој тежок напор да го следат, и тоа, полека, болно, се превиткува надолу и тоне со главата кон земјата; под вратот има заглавено висока потпирачка со чатал што не му дава да се скрши и струполи на земјата; но сето тоа е така болно и тажно штом тоа самото не може без потпирачка да се додржи; другото: робувајќи им уште од излегувањето од земјата на многуте фиданки што лакомо наудриле од него како човек со многу пород, и грижејќи се за нив да порастат, да се здебелат и рашират, постепено станало нивна жртва; тие, не мислејќи на него, се туркаат меѓу себе, грабаат од просторот, се надвишуваат меѓу себе, не водејќи сметка дека еден ден од тежина или од силен ветар, ќе се струполат заедно со тоа мајчинско стебло што им дало живот и повеќе никогаш не ќе кренат глава: ќе умираат постепено и ќе се сушат на урнатиот стеблак; трето: или по сој или така му бил благословот: кога му дошло време за плодење како господ да му се распашал: преполно е и се крши од плодови; капи благ сок од муренките како на доилка кога ќе ѝ надојде млекото; пониските гранки од тежина се спуштаат до земјата и се потпираат да си го намалат бремето; четврто: уште од раѓањето анемично - и до крајот на животот анемично; што можеле другите да му помогнат, му помогнале долу под земјата во времето на 'ртењето и пуштањето на корења; а згора: секое со својата среќа и судбина живее, како птиците кога ќе пркнат и ќе го напуштат седелото; околу него има мала оградичка од штички што го штити да не се чеша стоката од него или да го гризе; кога еден ден ќе се исуши, ќе остане така заградено со штичките како споменик: ако од него избијат нови фиданки, тоа ќе бидат посмртчиња кои одново ќе започнат борба за живот; петто: препуштено е на судбината и на бога: здраво-прездраво е родено, пркнато над земјата, а веќе едната половина му се суши; стои како човек парализиран на кого само едната половина му е подвижна; прави напор да расте и да ја влече со себе и другата половина што му стои како мртовец врзан за плеќи; најтешко му било првите години додека свикнало на тој напор и на тоа проклетство а сега просто ѝ е препуштено на судбината; она шестото, седмото, осмото, што откако излегле од земјата, помислиле дека сè можат и сè е нивно, живеат двоен живот; двојна среќа имаат: на едни сè им е едно во кој правец ќе се развиваат: нагоре, надолу или настрана; не размислуваат ни како да ја оформат својата крошна за подобро да се заштитат од ветриштата и снеговите; не се грижат и не размислуваат дали некој пред смртта ќе им стави потпирачка под мишките или вратот за да не се струполат притиснати од својата негрижа, или дали по својата смрт ќе остават потомство; се шират и живеат како што милуваат.

Тоа е сè што може човек да забележи гледајќи ги стеблата.

Од него или од нешто друго, Висар почна да боледува.

Нешто има што не е во ред во него или околу него, тоа не може јасно да го разбере.

Ама тоа веќе не е врска, ами чисто спонзорство кое ќе заврши во истиот момент кога спонзорот ќе ослабне финансиски, за што сесрдно ќе се потруди спонзорокорисникот, експерт за банкрот и како да дојдеш до него или кога истата со убавите гаќи веќе нема да ги соблекува за ситниш.

И после, што да пренесувам побргу? Него или сливите. А и не е само еден ден, па да го заборавиш.

а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,

Како оној што го убивал да сакал да ги уништи со него или во него сите виновници за тоа страшно пладне.

Но тој некој во него ги примал движењата и настаните со негови сетила: видел уште тројца или четворица мртовци, меѓу нив еден свој, премолчаливиот Куно Бунгур, без проштален поглед, со очи скриени под крвава коса и со многу рани по вратот и по рамениците.

5 Го снемало, умрел. За таквите каков што бил Дмитар-Пајко обично се кажувало до заборав - умре по Поклади на патот кон Лесново, како што можело да се споменува, за него или за друг бележит селанец, дека се родил околу Задушници, кога овците на тој и тој ги нападнал помор.

Сум бил, ме немало. Овде сум, утре пак ќе ме нема.

И не знам дали јас го усвоив него или тој мене, тој збор, тоа нешто, организер.

Не се тоа некакви неговите прашања што задаваат особени тешкотии (ужасен израз, мисли Лука кој се обидува секој збор да го одмери на дланката па со него или да се зближи или да го отфрли, веќе спрема бојата, мирисот или допирот), но комуникации ненадејно како да изникнува некое валкано стакло помеѓу него и она што го чита, па оттаму нетрпението, прочитувањето насила, обидите да се провали вратата и на крајот величенствен лет на часописот или книгата до најблискиот ѕид, следен со пад и едно влажно плоф.

Беше темносиво, од него или заради него се имаше своја боја во бавното движење или вкочанетоста.

Никој не знае што видел вдовецот во ковчегот - безбројните трагедии на човештвото по него или себеси се уште жив како паѓа од седло кон својот исправен меч.

Мирисот на нејзината коса, вкусот на нејзините усни, допирот на нејзината кожа како да беа влегле во него или во воздухот околу него.

Му го следев сега одлучно погледот што почна да му паѓа пред него или да врти настрана од моите очи.

Го видовте ли вие него или не?

Низ него или може или не може да се проникне.

Валери била збунета - не знаела дали да пука во него или не - затоа отишла и го повикала лифтот, а тогаш пак се вратила во аголот каде се наоѓал Фред и повторно го вперила пиштолот во него. 228 Margina #17-18 [1995] | okno.mk

Писмо, што поскоро писмо до Пелагија! што е со нас, како нѐ пречека мајката Македонија, за палатата во која живееме, за големиот град, за фабриката која има оџак како и туланата во Гаково, ама најмногу за она што е во неа, за семето на Доне и нема да додаде дали нешто чула за него или дали го заушила како прелетува над селото или над полето седнат на аловото веленце.

„... Тие што беа со него или тие со кои тој беше, сигурно и слушаа и гледаа што прави и како прави Сврделот.

Не знаеше дали некој е крај него или зад него.

Дали бевме сите пијани ко него или и нас умот ни заспал, што се вели, на исто ни застанал?

Кажете ми дали знаете за него или за неговата книга?

Господине, Простете ми за ова писмо од необичен вид и со евентуални погрешни процени.

Следната вечер под дифолт продолжи расправата и се делкавме околу мојата дилема дали да излезам со него или не.