некој (зам.) - зрнце (имн.)

Откај паметникот Голијат ќе ја раскрилувал престолнината на вистината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Времето врви, а раната никако да заздрави. Ми се нафрлија некои зрнца, некои меури. Почна и гној да збира, да скапува месото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако клунчињата им беа намачкани со кашата, тие се бришеа удирајќи ги клунчињата од подот; ако некое зрнце храна им останеше на аглите од устите, тие ќе го поткренеа ножето и со малата канџа ќе го отстранеа зрното; ако некоја ронка им пречеше, малото клунче ќе се закопаше во пердувестиот мов и ќе се забодеше до местото каде што ги чешаше ронката; ако некое од пиленцата здогледаше дамка од кашичка на клунот на друго, ќе ја клукнеше кашата со врвот на своето клунче.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Соколе решува да побрза со грозјебрањето, веќе сме кај Богоројца, скубнува негоде-годе по некое зрнце - зрело е, слачно, би можело уште малку да дрочи, Но што вреди кога арамии го берат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ноќта да стои во став мирно, во ноќта луѓето потајум да си се бараат самите себе си, севезден да седат голи и боси, да сушат алишта и чорапи на полна месечина, да јадат тврд леб и меки патлиџани, со некое зрнце сол.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)