некој (зам.) - лутина (имн.)

Ние молчевме, а некоја лутина ни навираше во градите.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тупотам со пиралката по алиштата, мавам со сета сила, а од мене, чувствувам, истечува некоја лутина, некоја болка, срцето се бистри.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се сеќава, чувството на бессилие, на недоверба, и некоја лутина што таму, на фронтот негде на Кожув, избликна од него како ненадеен вруток, беше причина да ја напушти воената единица на потполковник Дрангов, да го фати ризичниот пат што водеше низ линијата на фронтот и едно зимско утро во 1915- та да се најде дури на Солунското џаде од каде можеше да се насети и мирисот и здивот на Белото море.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Авторот забележа дека при секое повторно загледување во сликата, погледот сам му се сосредоточува на усните што впечатливо изразуваа некоја лутина од која Едо не можел да се ослободи ни додека се сликал.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)