ни (зам.) - даде (гл.)

Сталинка, со силен напор, се ослободи од леко држаното јаже. Чанга ни даде знак да ја оставиме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние браќа, не сакаме од преку граница да ни солат памет!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Бугарите ќе ни даделе триста илјади пушки.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Направивме договор со Мало Виштани да ни дадат шуплив гранит и тие ни дадоа, а ние им дадовме да покосат ливаѓе во Бела Војца колку што требаше да се отплатиме за каменот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Ќе ни дава со лајче, како апостол причесна“, рече сериозно Михајло откај пенџерата и конечно замина кон другата продавница.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Коле стрчна на чело и ни даде знак да се построиме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— А колку е точна таа вест што ја донесе момчето? — направи забелешка Лука и страшно се намршти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Слушнавте? — им се обрна Борис на другарите. — Одлична идеја ни даде момчево.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На големиот одмор Љупчо ми даде 50 динари и ме прати до самопослуга да му купам дваесет чоколади - животинско царство.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Љупчо отвораше една по една чоколада, внимателно ги собираше сликичките и ни даде по четири чоколатца.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа го сторив трчаница. Ме чекаа зад училишната зграда.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Според него тоа значело дека „работата на собранието ќе ја следи партиската лиинија и спрема тоа ќе ни даде непристрасна јасна индикација за тоа што е таа“.304
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Е, да ни дадеш и по еден ширден, колку за мезе. - Да видам дали останало од ручек.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Превод: Нора Палмер Извор: Translation Studies (за попрецизни информации за литературата, консултирајте го Георги Стојанов од ЕТФ - моментално во Бугарија - кој скржаво ни даде пар фотокопии за подготовка на тематов) тематот го подготви Пандалф Вулкански okno.mk | Margina #8-9 [1994] 33
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
КОТЕ: Не е лошо тоа, само и нам ако ни дадат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Како инаку би нѐ принудил да се искачуваме кон совршеното, ако веќе ни дал совршено?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Наместо да ни дадат леб, нѐ бркаа со стапови, нѐ пцуеја и колнеа, ни ги пуштаа кучињата...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се разбира прво нѐ избањаа, ни дадоа чиста долна облека и врз неа ги облековме нашите, војничките, алишта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тие се околу 15-16 души неразбрани луѓе; од секогаш нашите браќа во Солун беа заплашувани: ’Ако не ни дадете пари, или ако фатат некого од нас, ние веднаш ќе го потпалиме динамитот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Значи, последниов не е неумесен во сегашните околности и може да ни даде само добри плодови, но не и да ни напакости.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие велеа: „Ние не сакаме ни една држава да војува за нас: тие можат просто да ги испратат своите флоти во Солун и да ја принудат Турција да ни даде реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А тоа право може да ни даде голема материјална полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Трети ќе најдат оти јас проповедувам некаква надеж за поправување на Турците спроти нас и на европските реформи во нашата татковина, кога досега јасно било докажано оти ни Турција сакала, сака и ќе сака реформи во Македонија, ни големите држави се наклонети да ја принудат Турција за да ни даде некакви, па и најмали реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но Македонците ги успокојуваа Бугарите: Чекајте вие, нека ни дадат нам автономија, па ќе видите оти по неколку години таа Македонија ќе биде бугарска, зашто повеќето од македонската интелигенција го доби своето образование во Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не еднаш Русија ни има речено оти таа не ќе пролее ни една капка крв и не ќе ни даде ни најмала материјална помош ако ние Македонците подигнеме востание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како и да е, но одделувањето наше од Бугарите ќе ни даде можност критички да се однесуваме кон бугарските работи, а не слепо да ги копираме и да насадуваме во Македонија, наместо национализам, социјализам, како што го правела тоа Внатрешната македонска револуционерна организација. 89 Значи, одделувањето на нашите интереси од бугарските, покрај другото, ќе нѐ избави од положбата како мајмуни да ги копираме бугарските непромислени постапки и на вера да ги примаме бугарските уверувања дека Бугарија е нашата арнотворка, а Русија нашиот најголем непријател; тоа ќе развие во нас критички однос кон нашите и кон туѓите постапки.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Ама, колку попуст ќе ни дадете на ова што ќе го земеме, ние сме од оваа фирмава, тука до вас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа на некој начин требаше да ни даде некој имиџ на малечки левичари.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И жената ни даде некои мелеми за да ѝ клаваме на болачето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За здравје и за добра мисла ќе ни даде од ракијата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После нѐ викна, нѐ зеде меѓу колена и ни даде по едно ѓеврече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
така после и Бугарите нѐ држеа понастрана, првин ни дадоа да подработуваме околу казаните нивни, околу јадењата и Стеван Докуз стана поразговорлив, почна и тој да арчи зборови: ами судбина, Мирче, ќе ми рече, така ни било пишано, а јас ќе му одговорам: да му се мочам во писалката на тој што напиша така и Стеван ќе ја сврти главата и ќе земе да трупи дрва и да дроби компири и ќе џвака нешто-што било, - ќе прежива со устата, оти тој кога сака и колку сака може да огладне, колку што сака не може само да се најаде, гладта, ко кучка му стои на желудникот, во дупнато решето водата николку не стои,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Денот фати суснежен дожд и ни дадоа долги гаќи, нови чорапи и по две цигари. Јас оти не пијам тутун, цигарите им ги дадов на Витомир и на Гошета Љубин. По една на секој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ни даде човекот, со снебивање ни даде. И зедовме, ги засукавме ракавите, му исправме и му ги спруживме алиштата да се сушат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што време ни даде, господе: човек да се крие и од човека?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И по тој случај не слика Милисав Поповиќ и на сите по една слика ни даде. За спомен на местото Лисичин Камен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Аврам и Депа ѝ рекоа: „Господ не ни даде ќерка, ти си ни ќерка... Остани да живееш кај нас... Толе, кога-тогаш, ќе се врати...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ние не го уништуваме еретикот затоа што ни дава отпор: сѐ додека ни дава отпор, ние никогаш не го уништуваме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Татко ѝ велеше на мајка: За Јована ни даваат невеста и ќе земеме, туку за Анѓа веќе треба да мислиме.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Трајко и Велика си правеа план за децата, и една вечер, мислејќи дека Анѓа спие, во темнината под покров почнаа да си разговараат: – За Јована ни даваат невеста и ќе земеме, туку и за Анѓа треба да мислиме – ѝ шепотеше Трајко на жена си. – Што има за Анѓа да мислиме?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Почека плачот да ѝ и се смири во грлото и рече: „Ни пород господ не ни даде“, рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Здравје нека ни даде Господ и сѐ ќе биде“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Кога ќе ни дадат јадење? - праша загрижено.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа вечер ни дадоа и добра храна и нѐ пуштија порано да си легнеме. На полноќ аларм!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сите слегуваа долу, во Оровник.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Растоварија цели купишта војнички блузии. На секој ни дадоа по една. Немаше што да се избира.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ни даваат купони“, вели „а стока не носат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И тогаш наеднаш се досетил бистриот Капетан. Живкович мислам се викаше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа, во доверба му нашепнал: „Ни дале наместо боева муниција, од онаа, другана, што служи само за воени вежби. А таа не убива, руски пријателе. Зар не мириса тоа на предавство?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но, Господ ќе ни даде и повеќе од тоа што бараме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Можеби не направив сѐ што се очекуваше од мене, но за возврат добив сѐ што заслужив.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
24. Другиот ден, вистина, ни дадоа комарници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни дадоа по една грутка момирок и по два ножа и ни покажуваат што треба да се прави, како да се работи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
2. Ни дадоа задача да подготвиме голем народен митинг.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еднаш јаболката не ни дадоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Домаќините ни даваат вечера, што се вели, ама не со обете раце. Јадете, вели жената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сега, ќе ни дадете визи да си одиме?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Неочекувано туку ќе извадеше од пазувите да ни даде по половина рогушка, по малку суво грозје, по едно шеќерче, или ќе излупеше портокал и ќе ни дадеше по две фелчиња.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ти си наша чест и гордост, песна наша што нѐ крили, ти си полет, радост бујна, вруток што ни дава сили.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Од овие примери може да се наслути како ТШ се развива кон тоа да ни даде когнитивна наука која ќе може да се справи со проблемите на човековата перцепција и движење како и јазикот и учењето.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Од прво одделение нѐ тераа да цртаме храбри партизани и курирчиња и на сите ни беше смачено кога моравме за секој празник да цртаме као партизаните со петокрака ѕвезда на капата пукаат во Германците и ги победуваат или пак, ќе ни дадеа состав како курирчето Славко ги надитрило Германците, се разбира, тоа секоја година се повторуваше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ни даде по едно бонбонче и ми рече – уште малку мајка ти нека поспие, штом ќе стане баба ќе те викне.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)