ни (зам.) - стане (гл.)

Ние - беше нешто премногу конкретно и нешто сосема нестварно, истовремено, организам кој нѐ препознаваше и во кој се препознававме, оти тоа, всушност, бевме ние, судбина наша и на многу други кои секојдневно се заплеткуваа во пајажината што ни стана порок и заради која како инсекти се заробувавме самите себе станувајќи му плен на црното страшило кое упорно чекаше во дувлото да нѐ зграпчи со своите канџи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Колку тоа и да звучи безумно, мерењето и премерувањето совреме ни стана една од најомилените забави.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чешањето ни стана како некоја фискултура.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Непознатите, кои ни станаа многу блиски, платија и излегоа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Издишката ни станала бела, како слана, како пепел.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Десното уво ни станало лево уво, левата рака ни станала — десна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
бати пасошите нели Македонија е слободна, а народот со лева рака се крсти и се чуди што ни стана, да не се јавило некое непознато беснило што нѐ скокотка и нѐ тера на смеење, ама од Македонија еден излегол, а цел свет дошол на тепање, што не се тепаат кај нив, ама на туѓо гумно и на туѓ газ не боли толку многу, и така радоста ни беше пуста, се враќаме преку туѓа земја, првин во Варна: војска, војска нѐ опколува и еден по еден нѐ пушта низ страга, ко овци на молзење, 117
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ни стана мил, близок и доверлив. Затоа решивме тебе да ти се јавиме, да ти се исповедаме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)