ние (зам.) - тогаш (прил.)

Токму поради ова ние можеме на него да ја примениме деконструктивистичката операција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Што добиваме ние тогаш?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа е затоа што токму différance е таа (2, стр. 143): 64 Margina #11-12 [1994] | okno.mk ... што ја прави возможна опозицијата на присутност И отсутност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но ние тогаш би требало да го напуштиме нашиот проект рече Камилски резигнирано.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа е, сепак, убаво нешто што секогаш ќе сакаш да го погледнеш, ако не од овие причини, тогаш заради децата, кои многу сакаат да си ги гледаат своите родители како во улога на Кен и Барби правеле свадба, и во чудо да прашуваат: „А, каде сме биле ние тогаш, мамо, и зошто нè нема нас?“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сепак, брзав да пораснам?!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ние тогаш бевме доволно мали. Секако не разбиравме многу!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се сеќавам на сцени од детството кога мајка ми, кога одевме кај православниот манастир Свети Наум, на самата граница помеѓу Албанија и Македонија (тогаш во состав на Југославија), да го гледаме родниот град Поградец на другата страна од границата, мајка ми, макар преминати одамна во исламска религија, палеше свеќа, бездруго, верувавме ние тогаш, да побара од Севишниот да ја нема повеќе границата!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А ние тогаш, на Илинден де, ја пеевме „Срам голем е за тебе…“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но ние тогаш тешко можевме да ја разбереме неговата загриженост, убаво сокриена во неговата речиси мистична тишина
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа ноќ, под небото извезано со јадри ѕвезди, пригушнати едно до друго, ние тогаш деца, првпат одлачени од од мајчиниот скут, таму на таа лединка тивко липавме и во нашите солзи се давеше полната месечина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„А ние тогаш што ќе правиме?“ заинтересирано праша некој од помладите.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А ние тогаш ќе зафатиме со камења одовде и, на јуриш, во неврат ќе ги изгониме...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ние тогаш ја сопиравме и не знаевме што се случува.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ќе се наближеа до гумното, ќе дадеа знак со мукањето дека се близу, па ние тогаш ќе станевме за да се направи место каде да се истоварат, а брат ми ќе ги пуштеше на снопјето за да се најадат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние тогаш велевме дека ќе дојде денот кога пролетерите од сите земји ќе се соединат и сите во светот ќе имаат облека и предмети какви што имаше само во каталогот на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние тогаш се најдовме на врвот, чиниш готови да полетаме до првиот облак кој ќе нѐ понесе, ослободени од сета земјина тежина, како семејство од платно на Шагал.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние тогаш уште посилно заплакавме со Мирчета и татко се сврте, се приповрати и нѐ удри со прачката за да се вратиме дома. И ние се вративме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)