Нели, секој Русин, насекаде и секогаш повторува: „О колку е голема нашата мајчичка Русија! Никој ја нема пројавано открај накрај!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Се допирам себеси и одново да не ме забележи никој ја допирам и глината од која ме пресоздава скулпторот.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Во неа богами човек полесно ќе се загуби одошто да се пронајде“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)