оваа (зам.) - река (имн.)

Дунав не минува низ Виена, туку покрј Виена и сините бранови на Дунав единствено можат да се доловуваат само од будимпештанските мостови - монумент, и Штраус, кога ја компонирал мелодијата „На синиот Дунав“, најверојатно се инспирирал од синилото и брановите на оваа река од будимпештанските мостови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако не е Рајна, сигурно Келн не би бил толку убав, толку романтичен каков што е со оваа река.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Париското метро е најбрзото превозно средство, зашто преголемиот број на автомобили толку многу ги задушува улиците, особено главните сообраќајни артерии, што во определени часови од денот оваа река од коли просто лази, додека истоврмено под земјата, низ безброј испреплеткани лавиринти и тунели, се движат електрични возови со кои побрзо се доаѓа до целта отколку со најлуксузните и најбрзите автомобили.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А на бреговите на оваа река големиот германски поет Хајнрих Хајне ја испеал многу познатата песна „Лорелај“, инапириран од народната легенда за една самовила, која со својата убавина ги омаѓосувала сите што ја гледале.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На оваа река ѝ израснаа раце камен од својата робина да прави и мост од каменот.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Тече оваа река по твоите натколеници нагоре и ако некојпат останеш без небо ќе израсне мостот повисоко од сите векови и пепелта твоја да ти се поклонува.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Дојдете вие плеќести црни мажи деца и неба и времиња -по коритото на оваа река да потече и вашата судбина на местото на овој мост извишен над вашето небидие да си прочитате: векувајте со мене!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Врвен познавач на шеријатското и модерното европско право, татко имаше некакво атавистичко чувство на балканското тежиште во себе, но и не можеше да се ослободи од одисејскиот дух, па брановите на судбината го исфрлија крај оваа река и во овој град, во кој мораше уште еднаш да се докажува, да го вкоренува своето откорнатичко семејство, соочен прв­пат со гладот, со гладот на своето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И еве во конфликтот со историјата, животот го исфрли на брегот од оваа река, за да живее со луѓе кои ќе бидат жртви на новата „јаничарска идеја“ – идејата на комунизмот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се најдоа и двајцата бегалци, од два спротивни тека од патот на јагулите, крај оваа река од истекот на Езерото, низ која сега патуваа спасените јагули во темната балканска ноќ.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)