се (зам.) - доближи (гл.)

Се доближи еден од Бугарите: - Што правите вие тука?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Чудовиштето се доближува, козичката се исправи гордо со роговите, ќе се бори во името на сиот козји род, во името на овие кутри козари слушатели на чело со Чанга, подобро да се бори отколку да ја изгуби слободата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не може човек од ниедна страна да се доближи до Калето! – рече брзо постариот брат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга стана, се доближи до книгите за балканските империи, започна да ги прелистува, да ги гледа сликите. Се чудеше на разните ракописи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога селанецот се доближи до стражата, еден од заптиите извика: - Стој, бре ѓаур! Дај да видам што носиш во кошницата!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Ами твојата крава што ми го изгази пиперот?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
До него се доближи служителот и на увото тивко му шепна.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Море, тој е видра! Ќе видиш, ќе се извлече! - додаде трет.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога коњаниците се доближија до селаните, овие почнаа да се караат, да викаат, да се дрпаат и да се туркаат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еве, има уште два дена до Велигден.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Од челото ѝ се слеваше пот. Брзајќи, таа се доближи до стражата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Децата дома ми се сами. Ве молам пуштете ме што побргу.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Се доближив до стаклото. Светот надвор имаше жолто-модра боја, како мртовец легнат под црница, нешто дамнешно, мртво, а присутно. Не изгледа дека е стварно, а стварно е. Што е стварно?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Синот, повторно, за да докаже дека таткото не е во право во мислењето што го има за него, прави секакви мајмунлаци за да му се доближи на таткото и да го придобие неговото внимание, но како контраиндикација, наспроти тоа, успева само да го оддалечи и да ја удвои нетолеранцијата меѓу нив.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тешко е да не ја глумиш оваа приучена префинетост, а да им се доближиш на оние кои само тоа успеале да го научат, но ти зависиш од нив и мораш да ги усвоиш истите норми што нивната реалност ги спроведе како закони за опстојување.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Од плевната ништо не се гледаше: пламенот сѐ повеќе лижеше наоколу, не оставајќи никој да се доближи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Пред самиот мрак, над илјада души четници и востаници ги исполнија ливадите и направија тркало околу самата чешма.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од јужната страна ќе се јават стотина востаници да ја разделат силата на аскерот, а од запад Толе со своите четници ќе навлева во селото да му се доближи на конакот и да му влезе на Арсланбеј како пред неколку години што му направи кај Сивета во Старавина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со големо спокојство му се доближи на автото, миговно оперираше, откорнатиот амблем го мушна под маицата и сосем спокојно се врати кон нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Акција, другари. Секавично ќе дејствуваме. На препад и - магла. Братот сѐ испланирал.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сигурно клинците пред зградата играа брканица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Љупчо тргна прв. Чекореше нечујно, како пантер.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Гледате, жртвите се спокојни. Не знаат што ги чека. Тивко ќе се доближиме и - цап! - амблемот го нема.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Бевме љубопитни и тргнавме по Љупчо. Скршнавме лево од главната улица, па десно зад големата зграда. Таму беа паркирани неколку автомобили.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога пак се појави мајка му на Ташко, срипавме и колку можевме се доближивме до пред зградата, загледани наугоре.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Крстан се доближи до Бојана, која со сведнати очи стоеше неподвижно пред него.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Радоста што се разлеа по лицата на присутните, предизвикана од силниот грмеж, брзо исчезна кога се доближија до топчето и го видоа надве распукано.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но по улиците немаше чешми, чешмите беа по дворовите, а во дворовите имаше кучиња, кучињата беа одврзани и ‘ржеа со рѓосаните заби по секој неканет гостин што ќе му се доближеше до сопственичката порта.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Експертите по сликарство, спротивно, откако со пробивен поглед, низ трепките или окалките, ќе се здобијат со општ поглед, односно впечаток за сликата, му се доближуваат на платното со бесшумен чекор на ловец кон дивеч и со око како лупа во едната а со нокот како пинцета во другата рака почнуваат да чепкаат по боите а особено под боите, во потрага по тајната или прелагата на мајсторството.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Денко се доближи до поточето и ја пикна раката во кристално чистата вода. - Бррр! Мраз! - го намурти лицето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Многу ретко ќе се случеше волци да нападнат добиче или да се доближат до колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стана да се расони и пак се доближи до прозорецот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мишко отиде до креденецот, срона малку леб во раката, пак се доближи до прозорецот и тивко го отвори.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Во тоа време се врати и мајка ѝ, и се доближи до масата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Му се доближи но со бесен удар на крилото и со јаростен крик јастребот го отфрли далеку од себе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Албанците, гологлави, пристапија со почит, со раце скрстени. Тој час најстариот се доближи и вземи удри очи па прошепна со искрен глас: И везден ти да плачеш, имаш зошто.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Дворот се начичка добро до народот и од неговата таговна вика. (Сите пак, не ги ни собра.) Сред плачот се стегаше народот надвор и благо секој на мртвото тело Кузманово сакаше да му се доближи: да го бакне неговото чело.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Имено, таму било запишано дека Костадин Дамчески, Лазор Перуноски и Атанас Јанчески Цицко, брат му на Бошета Јанчески (животниот пат на Бошета, поради една изненадна околност, уште од истата ноќ зеде друга посока, го однесе далеку од Потковицата и никогаш уште еднаш не го врати назад) скриени во житјата на реченото место го издемниле Хаџи Ташку со дружината и кога овие им се доближиле на само педесетина метри истрелале сите тројца наеднаш во нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И, сетне, тој нема да ме припушти да му се доближам, не пак да ме остави да му се молам за прошка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Првин сите се острелушиле, а потоа стрико Никола се доближил до пенџерето и прашал кој тропа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
До нас неочекувано се доближи Х.Х., се разбира за да ги проследи моите реакции.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Медицинскиот џип се доближи до самата граница, како последна жива закана, како трагичен епилог од сцена­риото на живата драма во која јас бев единствениот лик.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сепак, во последниот момент, пред самото излегување, по силно двоумење во себе, му се доближив повторно, но сепак на крајот се предомислив, одложив за еден ден да се раздвижи една друга линија на проклетото полициско прогонување...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И потоа тие ликови ќе се доближеа, најблиску што можеше да биде до мене, без да испуштат глас, но со силно отворени очи, се губеа засекогаш.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најпосле салата се подиспразнува и ние можеме да се доближиме до славниот камен. Поставен е под стаклен ѕвонец и осветлен со силна зеленикава светлина.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Чукавме со камења по стеблото, за да го натераме врапчето да се доближи до отворот. Ништо.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Билјана не рече ништо. Се доближи до детенцето, извади од џеб шамивче, му ги избриша солзите, ги избриша и под носето, го фати за раче и праша: - Како се викаш, мило?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кога се доближи до куќата, Милан сфати дека Кети не беше дома.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Мачорот му се доближи, му го поттурна вратот и му мјаукаше, а Милан го стисна до себе, наоѓајќи удобност во купчето од свилесто крзно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Сега може.“ Таа се доближи и Даниел ја гледаше како го одврза јазолот на шамичето и како оттаму извади едно синосиво камче, големо колку ноктот на палецот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа вечер во уште непосветената црква гореше светло. Молчејќи се доближивме до вратата и ѕирнавме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Му ги покажав празните дланки да го разуверам, но Генералстап му се доближи, како перце го дигна од земја и го однесе в соба.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ми се доближи и застана пред мене како да ќе се потпише на моето чело со танкиот нос.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Потоа ми се доближи и ме погледна в очи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Молчев и не ја гледав, божем не ја забележив кога ми се доближи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Аким се доближи до мене. Врелата пара на млекото ме удри в лице и јас отстапив еден чекор очекувајќи нешто непријатно од ова неразбрано и силно момче: прст в око, нокти в грло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Таа толку брзо го изговори тоа, дури и Баждар се збуни и шмркајќи зад брадата се доближи до мене и се потпре со едната нога на ѕидот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Очите му светнаа. Се издолжи и се доближи до прозорецот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во тој миг Фисот го грабна мојот есеј, го искина на парчиња, и потем ми се доближи; ме фати за коса и ми го турна клопчето хартија во устата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Доаѓаше и третиот распуст, третото мачно лето, кога Луција не ја гледав и по два месеца, оти одеше на село, кај баба ѝ и дедо ѝ, а јас сѐ повеќе губев надеж дека некогаш, кога и да е, ќе успеам да ѝ се доближам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се доближив до нејзиното уво; ѝ дишев на уво и таа рече, без да се сврти: „Престани. Престани со тоа“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Реши да го натера уште повеќе да се доближи до водата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тогаш ни рекоа бргу да слеземе долу во амбарите и збор да не пуштиме зашто англиски воени бродови се доближуваат, та ако слушнат врева, тогаш ќе почнат да нѐ бијат со топовите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ми се доближи деверот, ми ја подаде картата со вино и со темен глас кој излегуваше од длабините на земјата, рече: - Наздрави Караѓоз, на младенците наздрави, посакај им среќа и бериќет.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш на Скрче не ќе му остане ништо друго, туку да ја грабне секирата и да не им дозволи да се доближат до брегот...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се собра сето село со секири и вили да го расчеречи, но Делин викаше кон луѓето и не ги оставаше да се доближат до него. Постави и стражар да го чува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Му се доближи одзади и го испразни сиот шаржер во него. Ѓорче се поревна и падна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Иако програмот може да ги воспроизведува податоците, истражувачот сепак не може да биде сигурен дека тоа е и најкусиот програм, а ако податоците се доволно сложени не може да биде сигурен ни во тоа дали воопшто се доближил до најкусиот програм.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Да сум јас одговорна за салата не би им дозволила на тие средношколски заводнички ниту да се доближат, а не да влезат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се присети на заклетвата што самата си ја даде дека тој никогаш не ќе смее да ѝ се доближи, а не да влезе во нејзините мисли.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа траеше сѐ дури мечката не се доближи до неговото јарче, онаква распафтана и несмасна, а после и сѐ додека не зеде, пред негови очи, да го расчеречува со своите несмасни шепи неговиот лов и неговата среќа, тука, веднаш пред него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
По повеќе време чунким само од себе крадешкум, без ниедно шушкање со чекорот, а бесповратно, срнчето почна да се доближува кон неговата дланка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И го слушаа како помина крај сите нив и како се доближува до своето легло, потем веќе и како си ја зема својата вреќичка, како си ги става во неа токмакот, мистријата, пилата, висакот и неколкуте клобариња конец, а потоа и како си заминува со бавен, изморен чекор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мечката, пуштена, полека се исправила. Стоела така некое време, како да се навикнувала да биде пак исправена, а после се свртела кон него и му се доближила.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во еден миг, додека стоеше потпрен до едно од тие стебла, реши дека ќе продолжи напред сѐ додека тие просенувања не му се доближат толку многу, за да му го стеснат кругот така, што веќе да не може да пречекори од нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
IX. Беше една друга врата во внатрешниот ѕид од собичката, кон која водеше еден широк премин, и за која, ако се погледне подобро, и како да постоеше таа собичка; една врата, на која ѝ беше подредено всушност сѐ во живеалиштето, и Змејко полека се доближи до неа и ја отвори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога се доближиле до него, тие виделе дека тој плаче.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
По нив се доближи до нискиот тезгав, кој од двете страни свршуваше со по еден дебел и цврсто вкопан носач на бичкијата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Учителот бара погодно место па да му се доближи на овој скржав во зборувањето човек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Глигор остана во мешаницата. Арсо забележа дека на Глигор му се доближи еден затвореник облечен во нови шајачни беневреци и темномаслинест елек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Немој, бре Вендија, не расипувај ја свадбата, ќе му се доближи трет да го смирува, да се разбере, а Дуко Вендија и него го светнува преку муцка и црвени мазници му потекуваат од носот, од устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се затрчам да им се доближам, а тие само ми се оддалечуваат, ме заобиѓаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Една вечер ја гледам Роса, се доближила до огништето и се тресе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, даде господ: се сврте Дуковица. Ми се доближа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама кој како ќе му се доближи на Дука Вендија, овој - пам по муцка и ќе го кутне во ендекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сета дивина слезе од планината и се доближа до селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не можеш да се доближиш. Прст и плева.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така ќе ја залажев болеста, вели, ќе ѝ ги затворев очите да не може никого да види, никому да му се доближи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Свртен кон неа, со стапалки до распаѓање на колениците стиснати на ѕидот зад мене, ја држев во мрежата на недоспуштените клепки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кришум, додека луѓето се собирале да го определат местото за гроб, Лозан Перуника се стрчнал со намера да ја спречи девојката да се доближи и да ја открие неговата тајна, ноќните грчења и возбуди од кои до зелените мугри на пролетта крвта му се испарувала низ облеката.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
До гробиштата на птиците не смееле да се доближат ни луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јаков Иконописец, сега со мудречка неизвесност на лицето, жолтеникав и мал, премал и за бостанско плашило, ги подал рацете кон петте сонливи старци што се доближиле со израмнет чекор. - Одбранете ме, стриковци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но момчето не ги слушало веќе зашто во кафезот на неговите млади ребра срцето му трепетело како штотуку разбудена птица; не зашто умниот песнопоец Богдан Преслапец или најстариот со гајда Каменчо Скитник не можеле да објаснат дека битието се обврзува да му служи на духот што низ векови бил тајна и копнеел по тајни како кога се пеело ој ти тебе ѕвездо вечернице, уште мене јунак не познаваш и не зашто мирисот на смртта го урнал на коленици сневеселениот Богоја Гулабарин: зад нив, меѓу карпи и мртви или полумртви стебла, стоела како фатена во нишки на магија немата девојка Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред предизвикувачот да се доближи до навртените запци на скршената вила со која црниот од другото племе го чекал со возбуда, Онисифор Проказник се наведнал и со едно џапање го кренал виновникот на караницата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Исплашени од нешто, од дневен лов на лисици или од сенка на даб што им се доближила, неколку еребици пркнале со густ шум на брзите крилја, со цвркот го напуштиле ридот зад нив и се изгубиле во суводолица, во сува скрка на секакви камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе ви ја исмука крвта и ќе ве расфрла. Тогаш јас ќе се смеам, мајката ваша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Секогаш по таквите војни, малечок мој, од тоа место бегале другите птици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш виделе, слични на повеќебројни апостоли без ореол, како кон грубата маса околу која се стиснале се доближува со нишање на колковите млада жена со јамак за вода.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Селото ќе ни се наполни со џган... Ќе му пресудам, браќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во оној час кога таа се доближи навистина без видливи движења и само малку се надви над моите очи, во оној час кога во возбудата и во душникот почувствував скокоткање на мравји разбудувања, невидлива чучурлига го прогласи денот за почеток на пролетта: ливадите ги покриваат белокруни колениши, се разбудува меѓу шаренолисни крвариги желурок и со пренежен писок бара во капинова грмушка оклопена невеста, и се дуе во стоплена бара жерав пред бели птици со смирени крилја, почнува, мислев, зашто сега и водите и небото се сини и дарежливи со светлост, а на прагот на собата падна парче сонце и се разлеа стопено од своја топлина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Биле десетмина со кубури и со пушки, другите ги поеле говедата на безимен поток.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекале згрчени, мртвите од гроб копнееле по нивниот лелек.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Лошо си го секол, му се доближил првиот Онисифор на вториот. - Тој пак почнува, сега поспоулавено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ги пребројувал своите луѓе. - Земете ги чеканите и лостовите. Ќе почнеме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еве, четниците пукаат, истрелите се доближуваат, ќе ги фатат децата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сите тие што го оставија ѕидот на темната мансарда, меки и тромави дождалци и исто толку безопасни и непријатни, љубопитно му се доближија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Детето се одлепува од решетките и претпазливо му се доближува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ти полека газиш, мислиш сега ќе спрета од некоја грмушка шљука или лештарка, а сојката, господ ја родил како шпион, ќе писне - бегајте, човек со пушка се доближува!
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лежеа меѓу секакви параграфи на државни платни списоци, примаа под рака пари за кучешката верност и пак, колку и да сакаа, не смееја да ми се доближат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И не е веќе ни девојченце, сега, кога бешумно се доближува до мојот кревет, кога вешто ми ја нуди меката затркалезност на својот румен колк.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се доближивме до десната драперија затскривајќи се за да не нѐ фати светлината од уличните канделабри.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Долу, крај тротоарот наспроти нашата зграда, беше паркирано полициско комбе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
При седнувањето судијката ме погледна право в очи, речиси во исто време кога адвокатот ми се доближи до увото и ми шепна нешто неразбирливо.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Летото пристигна без посебни најави во првите недели на јуни и требаше да се преземат итни мерки, зашто за време на мисата, задушувајќи се од топлина, болните жени почнаа да ги соблекуваат своите зимски облеки од етамин.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од 1946 година, па сè до крајот на шеесеттите години, и покрај рехабилитацијата, неговите дела не се печатат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога се увери дека сите затворенички спијат, болничарката се доближи до креветот на Марија и ѝ шепотеше во увото бесрамни нежности, додека ѝ ги бакнуваше лицето, вратот напнат од страв, здрвените раце, парализираните нозе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во триесеттите години се обидува да се доближи до официјалната идеологија и го избегнува прогонството во Сибир.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ми се доближија. Се наведнаа над мене.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе дојде зимата рамно по десет недели.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Не ја најде Јана, но го виде него, Ивана, како му се доближува од далеку и, помалку обеспокоен од таа средба, реши да не му се тргне од пат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Успевајќи да најдам излез од пеколот, јас можев да се доближам до вистината зошто татковата Историја на Балканот низ падовите на империите остана незавршена и отворена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остануваше да се доближиме до главниот влез на резиденцијата, низ Авенијата на палмите. И тука војник до војник.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не можевме да влеземе во малата уличка спроти вилата Магребија, каде што Бешир обично го паркираше мерцедесот. Просторот беше целосно блокиран.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сепак, до извесно христијанско исламско доближување е дојдено.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко и Камилски, откако ги совлада сонот читајќи, ги разбуди песната на бригадирите кои се враќаа од доброволна работа и намерно се доближија до нашата куќа крај реката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Можеби ние ќе се доближиме до одговорот со нашата мисија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски беше првиот човек којшто дознаваше во тоа време на Балканот за Татковото сродство и блискост на Татко со еден од великаните на нова Турција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако го изеде сендвичот со жамбон и го испи пивото во кригла, се врати во книжарницата, се доближи до својот куп книги, ги однесе до касата да плати, веќе му беше означен попуст, односно книгите ги купи по набавната цена од страна на книжарницата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се доближи да ја види посветата, потписот беше негов.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка уплашено се доближи до вратата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога се доближија до самиот брег и се слушна роморот на брановите што надоаѓаа, Али Фети му се обрати неочекувано на Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Лежеа меѓу секакви параграфи на државни платни списоци, примаа под рака пари за кучешката верност и пак, колку да сакаа, не смееја да ми се доближат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Никако да се доближат еден до друг. Небаре чинки ги држат да се доубиваат на растојание со зборови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Уште пред да се доближи доволно за да им ги види изразите на лицата, Винстон можеше да ја забележи занесеноста во секоја линија од нивните тела.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури ни сега не се осмелуваше да ѝ се доближи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еден од нив се доближи со шишето џин.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон се доближи за да ја разгледа сликата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој се доближи до креветот. „Вечно!“ повтори.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зборуваа колку да кажат нешто. Тој сега веќе успеа да ѝ се доближи малку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не беше безбедно да ѝ се доближи пред да се насоберат малку повеќе луѓе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Осетив дека, обидувајќи се да ми објасни како да постапувам најдобро со јадицата, Симон се доближи до мене и се допре со неговата нога до моето колено.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
А јас, и покрај раната, и покрај страшната болка најспокојно се доближив до господинот Барбашин и кога го треснав по физиономијата...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се доближија во темнината до калето и ги залепија главите на ѕидот да наслушуваат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стана. Се доближи до Мајка. Ја помилува по косата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И мене, можеби како единствена утеха и можност да се доближам до Мајка, да исполнам некаков долг кон неа, којшто таа никогаш не би го побарала од мене, ми остануваат овие пишани зборови, на различни јазици, како сведоштво за една судбина и за едно опстојување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ѝ се доближив толку многу што можеше да скубне додека да трепнеш.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Двајцата келнери, оној од огледалото и оној над нив, се доближија еден до друг, се залепија со грбовите.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ѝ се доближи и ѝ ја стави раката на рамото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Еј, млекаџи, млекаџи -викна од зад портата една була. Трајче се доближи до портата, булата, скриена зад портата го покажа тенџерето, со парите внатре, и рече: - Вер бир кило!*
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Без нив, потребно е само да се спуштат ролетните и да се изгасне светлото, и по извесно време, ве уверувам не подолго од три дена, и најиздржливиот би заборавил колку воопшто време поминало, а не дали сме ден и ноќ, или уште колку има до вечерниот „Дневник“, или до која бројка се доближува дебелата стрелка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Секој, освен можеби месечарите, наполно би се изгубил.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Војницте запалија огнови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Војниците гласно почнаа да се смеат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Војникот му се доближи на офицерот и зборуваа нешто.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Војникот ме врати кај офицерот и, откако му рече нешто, оној што зборуваше нашински ми пренесе: - Господинот офицер вели дека ние ќе ги закопаме, а ти да ја земеш маската што пасе онаму и да одиш на чешма да ги наполниш бурињата со вода, товари ги на маската и терај горе, на ридот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Генералот ми се доближи и, откако ме праша како се викам и како сум, ми рече: - Вие сте татко на многу храбар син.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Молк! - му викна и му се доближи толку многу што Нумо почувствува мирис на евтина колонска вода и брилјантин.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога се доближија колку на еден метар раздалечина, како по договор застанаа и децата, застана и Мартин.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Два најниски акорда на темната клавијатура на облаците се судрија Два погледа под искрите нивни се зачудија Четири бели раце низ темнината на дождот вознемирен се побараа Се доближија се најдоа со болката со смеата со занесеноста стара...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Си призна дека многу сака да ѝ се допадне, па размислуваше како да го поправи првиот впечаток и на крајот приготви план кој донесе големи промени во неговиот секојдневен живот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја подадов раката и Маци ми се доближи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мислев дека Дино ’рчи, па го подбуцнав со рака, но ’ржењето не престана.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Мамо, мамо немој, - Кристина се обиде да ѝ се доближи, но тетка Олга како некоја фурија се сврте накај неа и ѝ просаска, - Мрш оттука!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но смртта како да немаше време уште за еден чекор да ми се доближи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Арно, го напишавме, ама како да се доближиме до Хрушчов?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ѝ се доближат на некоја девојка и ќе ѝ го соберат накитот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кон четвртиот ден веќе се доближив до нормата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам што јал секој што ќе ми се доближи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми е страв да допојдам, да му се доближам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти се доближила до некаде дивината и не може повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Види ваму: човек што не е за својот народ, не останува со ниеден. „Гомното од сите страни исто смрди, велеше дедо, од кај да му се доближиш, исто.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како која Русинка ќе се доближи до војникот и — паидјом, — ќе му рече.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога се доближија до неа, куклите заџавгорија: - Што е тоа? Што е тоа?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Влатко се доближи - свртен со грб ја слушаше: „Го најдов споменарникот на мајка ми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Што, Филип? Пак ме озборуваш?“ се доближи Нина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Никој не се осмели да се доближи до змијарникот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ѝ се доближува загледана во полулегнатата девојка, подзастанува, некаков сомнеж ја гризе и кога се доближи на дофат на рака, застана, и се загледа во лицето и во очите големи и црни, молежливо вгледани со вкован поглед во неа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Низок, збиен маж се доближи во мракот и откако се претстави себе и бројот на единицата, посоветува: - Не е препорачливо, генерале, да продолжите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас, Маркос, сега очекувам брзо напредување на Деветтата и Десеттата непријателска дивизија. - Стана, се доближи до воената карта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кога Фимка се доближа и скоро застана до неа, девојката подаде кон неа рака обврзана со окрвавен завој, погласно залипти и низ липтежот одвај чујно изусти: - Мајко.., мила, мајко моја... таа толку тивко прозбори што се чинеше дека ветерот некаде од далеку донесе само шумолење од глас, го удри од карпите и стеблата и го растури меѓу тревјето во лединката распослана под сенките на високите борови и само делче од него стигна до Фимка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дедо му се доближа на Јано и му рече така за да слушнат сите: - Јано, така не чини... срамота е да се моча знаме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога им се доближи, тие го препознаа старецот што ги донесе со кола оној ден.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
А залезот е убав и сенката што ја прави е долга за младичот од бистата незабележливо да ѝ се доближи, да седне крај неа, да се загледа во нејзините сини очи и да ја слуша како го повторува Лјеу: ...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Кога се доближила до мечката, таа ѝ ја подала ногата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ѝ се доближила, имала што да види, во подадената нога на мечката наденат еден голем трн (глогов) , а мечката со милни очи ја гледала мајка ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се доближи до детенцето, извади од џеб шамивче, му ги избриша солзите, ги избриша и под носето, го фати за раче и праша: - Како се викаш, мило?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Еве ти ја од некаде Билјана. Таа се доближи до нив.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Најпосле салата се подиспразнува и ние можеме да се доближиме до славниот камен.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Двете деца, меко газејќи по изгниените прагови, со неизбежните вреќи на грб, се доближија до стариот вагон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Томчо се исправи на рацете и лазејќи се доближи до разлистениот глог. Полека се привлече.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)