се (зам.) - насобере (гл.)

Зарем беше можно толку историја да се насобере, да се згусти и да се истури само за еден ден?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Изгледа толку интересно што тука се насобрал народ од цел свет специјално доаѓаат да видат невидено и нечуено оро и да се изнаслушаат музика.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Многу рибарски лотки се насобрани крај кејот и брегот. Сите се закотвени.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Околу нас веднаш се насобраа неколкумина од блиските клупи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
4. Во урвините под Железна Врата и Пуловец се насобрал народ од сите краишта на Европа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Каде ли се Иван, Циле и Горѓи што ги нема да се јават? — се прашаа во себе Тодор, Петре и сите живи четници, не можејќи да ги слушнат грмежите од пушките и бомбите од Ливада, каде и нив Бахтијар ги нападна, но благодарение на честата гора овие лесно се префрлија на Ленишко, кое не беше опседнато, та над самото селце го заметнаа трагот и удрија кон југ, заблудувајќи го аскерот со сражението на Лигураса.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Другари, — се провикна тој. — Штабов наш денеска доби абер дека султанот дал башлама за сите оние востаници што немаат лично крвави злочини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Аскерот се насобра по педесет души на еден четник и нарипа живи да ги фаќа, но овие се држеа зад стените и Турците секое нарипување го плаќаа со по еден два убиени другари и пак залегнуваа и тие зад своите метеризи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така се направија два противнички табора. Четниците се насобраа и ги слушаа кавгите, та и тие се накострешија едни на други.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се насобра силен народ. Непробоен ѕид ѝ го затвори патот на полицијата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Уште облакот прав не беше слегнат, а селаните, и машко и женско, и старо и младо, се насобраа како на мечка, не стасувајќи да видат ни кој излезе од него ни во која куќа се скри.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Несериозното сфаќање на неавтентичноста што му е вродена на општествениот израз на чувствата е одбивање да ѝ се верува на збор на трагедијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да се третира неавтентичноста што му е вродена на секој општествен израз на чувство како нешто помалку од трагично, да се одбива да се види во неа нешто помалку возвишено од грепкање по границите на смртноста, значи да не ѝ се дадат нејзиното целосно човечко значење и нејзината целосна човечка тежина, да се одбива да се признае како она што трагедијата тврди дека е: имено, погубен знак за длабокиот и болен расцеп што машката кавга со небесата или со таткото го отвора во самиот поредок на човечкото значење – симптомот на егзистенцијална криза што ја доведува во опасност самата општественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А не може ни да си го ползува престижот што ѝ се насобира како единствената естетска форма што ја прави таквата мачилишна вистина истовремено достапна за нас и привремено, духовно поднослива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Освен ако неавтентичноста што му е вродена на општествениот израз на чувството не се сфати како трагична, а не како комична – како сериозна наместо смешна или дефлациска – трагедијата не може да ја добие почитта што ѝ припаѓа во културна смисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Многу народ се насобра на таа гола, мочурлива ливада што беше распослана покрај морето и обрасната со трње и со високи и остри бодликави тревишта и засмрдена од нешто гнило.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Онаа густа топлина, онаа топла, мека болка, сега го заплиснуваше при секое ново и заедничко нивно пречекорување, а еднаш таа не можеше да не почне да му се насобира во грлото и тука да го грее, да тлее меко, згуснувајќи се, сѐ додека не беше свесен како тоа почнува и да му се тркала по двете страни од лицето надолу, кон слепоочниците со еден ист таков жежок и мек допир.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко долго не можеше да заспие од тоа липкање и од сѐ друго, што се насобра таа вечер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тука Арсо сети како нешто му го потисна мозокот и во него се насобра болка и тага. Не го исполни својот долг.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
В грло како да му се насобра сув пелин.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Разбирливо можев да претппоставам дека околу џиновскиот морков во таа зима се насобрале зајаци од сите краишта на Европа или само од скараните балкански земји.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Робот има само едно право, - реков. – Да се бори за својата слобода. - не занесувај се, - подзастана изненаден црвеноокиот. – Од нас досега никој не избегал.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сѐ што сакаше беше да лежи мирно и да чувствува како силата му се насобира во телото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не беше безбедно да ѝ се доближи пред да се насоберат малку повеќе луѓе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се насобра народ од двете страни и кога разбра зошто се сќорлиле овие нови „божи служители" веднаш се направија и тука два табура како на атпазар пред Наловиот ан пред две три недели.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во базенот пливаа разни чешити рипки и тие се насобраа да ги гледаат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога ги видоа, се насобраа околу нив.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Што народ се насобра да му ја слушне приказната.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толпа народ се насобра и сите го креваат показалецот на левата рака кон стаклото а со десната се крстат; па мораше и милицијата да се замеша за да го растури збудалениот собир.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Така би ја отстраниле сета нечистотија што се насобрала во време на сушното лето, кога воздухот има многу прав.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Веќе до мостот се насобравме едночудо луѓе, така што си се најдоа жени со жени и мажи со мажи, како кому му одеше муабетот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во меѓувреме тука, околу камбанаријата, се насобра едночудо народ, ако не и половината село.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)