се (зам.) - повлече (гл.)

- Благодарам... не бери гајле! - одговори другарот, ги зеде книгите и се повлече внатре.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дури откога помина едно време без никој од нас да зборува, тој се обиде, како што правеше и порано, да се повлече малку наназад на столицата и да се исправи, во посигурна и постабилна поза.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Добро сторив што брзо потоа му упаднав на Лауша дома и особено што писмата му ги побарав пред жена му, инаку можеби ќе се повлечеше, ќе се извлекуваше на мало пијанство, вака немаше каде.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Немаше многу луѓе со кои би зборувал, но и да имаше, пак не ќе зборував. Се повлеков во себе, многу молчев. Не можев ништо да смислам, а уште помалку да сторам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се повлече малку на столицата, посигурно се потпре, но не рече ништо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, по пат, изгледа, изумив да спомнам дека барајќи го проклетиот влез на зградата, каде придавката „проклет” има многу повеќе од само доопишувачка епитетна вредност, размислував за човекот кој беше толку музички талентиран што не можеше да го издржи притисокот и товарот на славата, па реши да се повлече во манастир и целата своја неродена музика, сиот талент што Бог толку дарежливо му го беше доделил, реши да му го врти нему.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Затоа им пречам на многумина! Затоа и се повлеков...
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Беше едно време и псалт во главната црква, но се повлече, не можејќи да го поднесува судирањето на суетите, што постои и во тоа звање.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Некои стекнаа светска слава, а некои се повлекоа или се занимаваат со коментирање на туѓи партии по шаховските рубрики (тоа се шаховски критичари).
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Луѓето полека и со големо почитување се повлекоа настрана, правејќи поголем процеп за да минат учителот и Лангачот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дедот Коле пропука на казармата и гледајќи дека главната сила, што ја предводеа војводите откон гробиштата, се откажа од борбата, и тој како Толета се повлече и ги фати блиските чукари „Шупливец" да гледа што станува в село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но војводите за неполн саат, додека Толе се расправаше со Расимчауш беа го поминале селото Жиово и пак на старото место, на Жиовските ливади, се собрале и се ладеа на студената чешма.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во Кавадарци била формирана комисија како месна власт во градот и месна вооружена полиција.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Територијата на Македонија станала прибежиште на Помпеј, кој по раскинувањето на сојузот со Цезар, се повлекол во Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Само два дена по почетокот на Првата балканска војна, на 20 октомври 1912 органите на Османлиската власт се повлекле од Тиквешијата.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Градот бил држен сѐ до вечерните часови кога повторно по пристигнувањето на помошта партизанските бригади се повлекле. 187 PRO WO 202/406. 188 PRO FO 371/43739 R 21785 189 Гоце Митевски, д-р Илија Јосифовски и др.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Детето ги ококори очите: единствен протест... Потем се заврти. Заплака. Се повлече...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Им наредија на полицајците да се повлечат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само ѝ реков дека не се чувствувам добро и си се повлеков во мојата соба, оставајќи ја изненадена и тажна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Направи движење да се повлече, но... Што има?... - праша пак таа повелнички, неотповикливо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Глупак! Ќутук! - свика и се повлече во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Веруваше дека волците се повлекле, ја напуштиле опсадата на колибата, а сепак се плашеше сам да излезе пред колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па, главната улога е тоа што морам да се однесувам како адвокат и да ја бранам сопствената работа, да бидам подготвен во секој момент да дадам отказ и да се повлечам, зашто не сум навикнат - и навистина нема - да се потчинувам на произволната уредничка контрола.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Црномурниот заровите ги фрли Облакот се повлече од челото, се стопи И затечен помисли: љубовта кога ќе те опие зарот не смее да е врл, и се пофали: „Можев да ја уловам пастрмката, за прекрасна вечер на ѕвездениот чардак!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тие закони дозволуваат да се повлече права кон оваа или онаа точка на иднината а не да се оди по комплициран кривулест пат со лажна потера по сегашноста.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Пред налетот на бугарските војски Србите се повлекоа од Потковицата а заедно со нив, со Десимира, и Благуна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дури во Второто српско во 1924-та на адреса на Јанческите стигна едно писмо од Белград, го донесе пошарот од Тополчани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но што се случило? Тие поставиле динамит, ги запалиле фитилите и си оставиле доволно време за да се повлечат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Понекогаш ќе заземеа предизвикувачки став, ќе си ги истегнеа накострешените шии, ќе си ги исчистеа пердувите, долго ќе гледаа еден во друг, но секогаш едниот или другиот ќе се повлечеше назад.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Птиците и другите мали животни, кои секогаш беа гласни кога уживаа во бавчите на Адам, се повлекоа во своите гнезда и легла и му дозволија на дождот да го опсади нивниот рај.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но таа имаше строг нос и јас веднаш се повлеков до ѕидот на нејзината куќа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И се повлекол во одајата своја па сочинувал нешто цела вечер во некаква книга.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите прогони се такви, оти прогонува секогаш посилниот, а се повлекува послабиот; теророт се состои во понижувањето, во свеста дека си отстапил, дека си се повлекол, дека ти зеле нешто твое, простор.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Трагата крие толку, колку што и покажува, се повлекува назад, не се презентира.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Мојата соба имаше засебно купатило, а беше одделена од останатиот дел од станот со еден мал ходник Изабел ширум ја отвори вратата од мојата соба и ми објасни што сѐ има во неа, а потоа се повлече.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
„‘Тоа е дело на божјото живинче, на малото црно глувче’, си реков и се повлеков во себе задоволен.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но, тој наместо да се повлече, тргнал во друга офанзива, па почнал да ги намамува раководните луѓе од студиото на Дизни да работат за него.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И така со години: кога ќе се повлече езерото - умираат, кога ќе надојде - оживуваат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
НЕДА: (Мислејќи дека Луков заборавил на неа, прави обид да се повлече кон својата соба.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Меѓутоа, веднаш се повлекува во кујната, затоа што се отвора надворешната врата и во собата, без здив од трчање, влегува Милка.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но, и Ружа знаеше кога да касне, а кога да се повлече.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Заедно со искрите на сино заблескотените снежинки, што го боцкаа неговиот поглед во таа пеколна зачекореност, низ лилавата изгаснатост на неговиот поглед, исто онака воздушесто и нереално, ќе се зашаркаше сега и по некоја едвај видлива издолжена црна сенка, која ќе се појавеше некаде на самиот крај од опфатот на неговиот поглед, ќе прошмугаше таму еден миг, а после ќе се повлечеше, недофатливо ни за некаков појасен поглед, ни за слухот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Набргу веќе не можеше да стори ништо друго, освен да се повлече на крајот од своите ветки и уште само да гледа како дебелиот пар од другата страна се престорува во една црвено-зеленикава грутка зазрачена жар, што го печеше со својата топлина и го гушеше со густите лути клопчиња чад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Остана, сѐ дури не помисли на себе. Остана, сѐ додека не се прибра од сите страни, каде што беше расплинат, сѐ додека не се најде застанат и заблуден во таа темнина. Сега се повлече во своето легло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Според преданието, преданијата се секогаш вистина на селанската мака, на спиење ги исекле болните и ги однеле на планина за да ги закопаат под еден крст, веднаш на тоа место да пробие света извор- вода чии капки лекувале очебол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак стрелал со своите четири пушки стискајќи секакви крпи врз раната и со матно сеќавање на мајчините прикаски за араратски осаменик што со своја крв поел некаква земја што можела да се протега и во Библијата и во Коранот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Златните дамки на лицето имале свои коренчиња под клепките, тоа можело да се види по необичниот сјај во очите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Згрешив, се повлекол тој; се викал Јован Стојче-Стоилков и бил исплашен и беден; како да се родил на друг свет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина, над неговата камилавка недостасувал свет и блескав триаголник што ќе бдее над грешниот свет со око на духот светопресвет од кој затруднела мајката Исусова.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стрелците и измеќарите се повлекле со утрената светлост, да спијат или да пијат и да го исчекуваат умирањето на побунетиот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лозан Перуника се чувствувал како крадец што за лична корист ја завлекол раката во тајна печалба на туѓа душа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се повлеков од прозорецот. Во собата мракот го оторбешуваше таванот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оној што предложил да се вратат, да му се покорат на претскажувањето, можел од помладите да биде закопан со мртвиот: сам нека се врати, со ластегарка ќе му помогнат да побрза.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што било потаму? Ништо... Кога до жолчка понижениот Адам Лесновец (самиот тој од гордост си го измислил славољубиво второто име) се вратил во пештерите и кога раскажал, издувувајќи ја со зборовите и маката од себе, дека се повлекол пред жените зашто не сакал да ги тимари (кобилите, рекол) со ластегарка од жал кон животворното млеко што можело да им секне а кое утре требало да ги израснува идните каменоделци, луѓето се насмеале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Несреќниците не побарале прошка од никого. Се повлекле зад диви и непристапни врлежи, во земја на вечни сенки и на дивина, да се молат поснички и да гнијат. Им се заборавиле имињата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој предавнички се повлекол со еден чекор - да ја земе, а жена му со трите гулапчиња в скут?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сурото старче нешто рече. Видливо изненаден, Сандре Самарија се прекрсти, Арсо Арнаутче се наведна и зашара по земјата круг со врвот на показалецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се прашувал вака ли минувал секогаш заводливецот на жени - поразен. Скоро лазејќи се повлекол од сенката под која лежел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Горната усна се отвора, станува тенка; носот потемнува и се протега преку челото: на неговото место остануваат само две широки ноздри; кусите клепки се повлекуваат в месо; под нив, место очи, светат две голи полжавчиња.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тогаш требаше да се повлечам, незабележливо и на прсти да се искрадам од оваа куќа и да се вратам во својот град, во стварноста на својот век.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Одредот се повлече, а од нашата отстапница го ранија десетарот. Дум-дум изгледа, левото колено му е распарчено.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Наредија мажот што нѐ возеше во коњската кола да се повлече во аголот на десната страна од шталата. Таму го заклаа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Бабичката, газдарицата на неговиот стан, кога го слушна страшното тропање на вратата, бргу скокнала од постелата и со влечка само на едната нога потрча да ја отвори вратата, придржувајќи ја од срам ношницата на градите; но кога отвори, таа се повлече назадечки, гледајќи го Акакиј Акакиевич онаков каков што беше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Може само да се повлече, онаму каде што настапува, ако таму публиката ја прифаќа со погрешна перспектива. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тој не се насмеа; се повлече еден чекор и го измери коњот со едно око, какви девет илјади за ребра и четири нозе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ќе се повлечеа во своите соби ако не станеше она што стана двапати пред тоа: по третпат гласно `рзнување се пропна на задни нозе како пред скок и удри во прерано испукнатиот таван. „Тоа чув“ , им рече непобеднички додека тие молчеа онемени од морничавост.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Под навалицата од најекстремни левичари и десничари разумот се повлече.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И почнуваше ерата на нивното владеење, падот на кривата, немоќта, која не беше симетрична со залетот кога се стремеше да ја заземе власта!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Последниве векови е сеприсутно прашањето дали кога се трага по прогресот, посебно материјалниот, па духовниот, дали се оди напред, се стагнира или се повлекува.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш моето дело ќе биде завршено, а јас ќе можам да се повлечам. Но не пред тоа!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одредот се повлече, а од нашата отстапница го ранија десетарот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Змиите послободно се сончаа на ламен. Потоа и тие се повлекоа под земја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тука ги затече разденувањето, со темницата и облаците се повлекоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не можеше дури ни да се повлече, изговарајќи се дека дошол да го позајми Речникот, зашто во таков случај беше неможно да се објасни присуството на Џулија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не одговори. О'Брајан го врати лостот, на назад бројчаник. Бранот болка се повлече речиси исто толку брзо како што надојде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Првите денови, кога нешто ќе спремев, и ќе ставев на маса, тој ќе ја земаше својата чинија и ќе се повлечеше во собата, или пак ќе јадеше отпростум, свртен на некоја страна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се повлеков два-три чекори, а сепак уште извесно време останав во осветлениот круг.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Со зазорувањетто, се повлекоа - секој на својата страна.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И токму таму и тогаш, поради фрагментарноста на зафатот, поради недовршеноста, недореченоста и свеста за отсуството на целината, поради тоа сознание, бездруго, се повлече раката, запре толку саканиот ракопис.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Кога се повлекоа војските од селото, Танаил започна сѐ позачестено да пука со мините во каменоломот за да го надомести сето она што го изгуби во времето додека војските беа во селото и кои му забранија да пука.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тргна кон неа, но таа се повлече и исчезна.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„You knou English too“, уште понасмеано му рече и се повлече да ја наточи порачката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ратко, откако малку се премисли и заклучи дека би било некорисно да се распрашува, се повлече и брзо се врати со нешто илјадарки. Му ги подаде.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Страчката и мачката се меркаа така уште некое време и, сигурно затоа што на страчката играта ѝ стана здодевна, летна во гранките губејќи му се од погледот на авторот, а мачката разочарано постоја така на гранката и полека се повлече во круната на дрвото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Монашки нишан: сведоштвото на Лука Блажениот 29 „Има нишани што ги следиш од рано детство без да знаеш зошто: - се будиш предзори додека сосема не се повлекла глувата сенка на ноќта кога сѐ е разбиено на безброј дробни честички сетен ситнеж кој подоцна ќе се склопи во запрепастувачки складен и топол мозаик, во фрески по ѕидовите, по подот, на сводот и сеќаваш кревкото, кршливото порозното, обезличеното се преобразува во својата виша смисла и ти се обзнанува: ни еден слом не е алогичен!; - тукушто си пркнал уште дете, стануваш аскет и заминуваш незнајно каде само (посакуваш!) да биде тивко, молебно створено и од природата, и од човека за деноноќно бдение за созерцание, вертикално понирање на веда - од небеса до подземи за живеење со жиг и жедба на монах ни горе-ни долу повеќе таму, одошто овде
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Порака?“ Таа се повлече еден чекор пред сенката на неговото чело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Му ја врати пушката велејќи му да се повлече.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Братучедите, одвај дочекаа да се повлечат на своето место над карпата каде што можеа да здивнат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога се повлекоа кучињата во дворот тетка Фора ги погледна војниците и не можеше да верува.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Зошто пушката ти лежи фрлена? - праша и се пресегна преку него, ја грабна, се повлече во поврзниот ров, ја погледна. - Закочена, - рече прекорно.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Нешто му рече и го остави. Србин се повлече, тргна веднат кон Шишмана.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сето тоа им го објасни командирот уште првото утро кога се повлекоа од челните ровови.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Овие денови водевме борба во Мацково, Германците се повлекоа, ама селото не можевме да го спасиме. Го запалија со запалувачки гранати оддалеку.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Тие се повлекоа и повеќе не ќе им текне да помирисаат ваму.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Слугите се повлекоа за да ја извршат наредбата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Скалилата беа поставени однадвор и водеа надолу, кон покривот од тремот. Се повлече од прозорецот. 79
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А потоа, кога Белогардејците и коњите се натовариле на бродот, еден по еден, почнале и тие од отстапницата да се повлекуваат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Вика, се трга... Се повлекува кон вратата...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Англиската младина бара да се повлечат британските трупи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ние, другар Џоџо, вели Никифор, ќе се повлечеме со Небеска за да направиме план.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Контрастот е очигледен: десната страна - водата се повлекла, најпрвин било тиња, сега е распукана сува земја, штици за премин од она малку вода накај шамакот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Незадоволен и потиштен се повлече во осама.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Во еден миг застана реката, го исполни коритото, се поткрена на бреговите, разгледа наоколу: што се случи, се прашува самата, каде е човекот, и со денови шеташе сама низ полето, ги раскопа друмовите, ги раскорна плочите, а кога му ги откри трагите таа се повлече во коритото, спокојна и плавна, загледана во човекот што го чита Борхеса: тенкото жуборење на водата што го довикува споменот на пустината.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Добивме команда да се повлечеме, јас бев на крајот и последна се повлеков.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој се повлече уште повеќе во себе, особено откако пред една година ги вратија од бањата на Каплан. Го паметеше тоа убаво Ѓулсиме.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Чаршискиот кафеџија, со бела но не премногу чиста престилка, со фес на глава, на послужавник со висока рачка донесе кафиња за некои Турци, изнервирани од сложноста на каурите, кои веднаш се повлекоа зад некој џамлак.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Всушност, сѐ си одеше по редоследот, но не баш по очекуваниот пат, ако внимателно се навратам на моите зборови и мисли, како на пример кога самата си реков дека сакам малку да се повлечам во Истокот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Потоа тој одеднаш пак стана строг и им нареди на своите морнари да се повлечат во кабините.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)