ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Мора така да биде, затоа што секое човечко суштество е осудено да умре, што е најголем од сите неуспеси.

Тој ги уништуваше куќите сè до темелите, оставајќи ги оние што очајно сакаа да ги подигнат да им завидуваат на оние на кои тоа формално им успеваше, исклучувајќи го притоа заблудно секое човечко жртвопринесување...

Сега се отворени сексуалните видици за привлечност меѓу секое човечко битие.

Разбирањето на раскажаното и на кажаното и верувањето во него потоа беа во Божји раце, оти секој има свој пат до зборот кој, всушност, е збор Божји, па таквиот збор Божји сам го наоѓа своето место во секое човечко срце.

Тоа јас го реков.

Јас сега верувам, проклет да бидам, во секое човечко срце мора да има понекоја топла капка пролетен дожд колку и да е тоа тврдо, обвиено со мраз.

Тука, покрај Густав Климт, седеше неговата две години постара сестра Клара, која повремено, сосема неумесно за салонот, грубо го удираше со лактот, го прекоруваше, а тој се правдаше дека неговото однесување е дел од слободата која му е потребна на секое човечко суштество.

„Во секое човечко суштество лежи потенцијал да стори дело против законот.

Помеѓу брегот на нормалноста и брегот на лудилото не постои мост.

Во текот на еден живот човековото Јас е обликувано од искуството онака како што морето обликува камен во текот на столетија; Јас е она што го издвојува секое човечко суштество од остатокот на светот, но Јас е и она преку што човечкото суштество се поврзува со светот; Јас е центарот на гравитација на сопствениот универзум, тоа е чувството за себе и светот.

Во текот на еден живот човековото Јас е обликувано од искуството онака како што морето обликува камен во текот на столетија; Јас е она што го издвојува секое човечко суштество од остатокот на светот, но Јас е и она преку што човечкото суштество се поврзува со светот; Јас е центарот на гравитација на сопствениот универзум, тоа е чувството за себе и светот.

Некогаш се прашував ‘Кој сум јас?’, а сега знам: јас сум ништо.“ Идниот ден разговарав со брат ми.

Кога ги одвои своите усни од моите, рече: „Некогаш се прашував ‘Кој сум јас?’, и се надевав дека низ таа запрашаност ќе стигнам до одговорот за сопствената суштина која ме поврзува со сѐ што постои во универзумот - состојба до која треба да стигне секое човечко суштество поставувајќи си го тоа прашање.

На таа вина, која, велеше, му е присушта на секое човечко суштество, себеси си додаваше уште една – тврдеше дека се сеќава дека уште како едно и пол годишен ја посакал смртта на тукушто родениот брат Јулиус, кој умрел шест месеци подоцна.

На оној друг брег секое човечко суштество живее во свој сопствен свет, затоа што лудилото настапува кога Јас се откинува од реалноста, раскинувајќи се во себе, и создава своја сопствена не-реалност.

А кога не можат ниту да побегнат, ниту да се уверат дека другите се само прецизни механизми, чувствуваат како другиот да го осакатува нивното Јас, како да ја касапи внатрешноста на тоа Јас, и тоа чувство ги полни со страв и со омраза. .

Така брат ми беше и Каин, и на него се однесуваа Божјите зборови: “Што направи? Чуј!

Таа му велеше дека начинот на кој се изразува не покажува дека е слободен, туку дека ги презира жените, дека им се потсмева и ги понижува.

Кога не можат да побегнат, замислуваат дека другите, оние кои можат да ја стоплат и исполнат ледената пустош во нив, се предмети, и дека секое човечко суштество е само прецизен механизам, не повеќе жив отколку некој часовник, и така безживотен не може да ја измести ужаснувачката мртвост на нивната празнина.

Зошто тогаш не го сместите целиот човечки род во затвори и лудници?“

И бидејќи е исполнето со тоа чувство, ја носи и животната исполнетост.

Постојат луѓе чие Јас не е сигурно во себе, затоа што нивното Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои.

Непреченоста согледува дека во сета вселена секоја работа, секое човечко суштество е во средиштето, и дека токму поради тоа тој е најпочитуван од сите.

Во таквите ситуации се случува луѓето да се жртвуваат себеси за да го спасат животот на другите и за да ја одбранат својата претстава за високите морални и хумани вредност, оние кои ја покажуваат смислата на човековото постоење и важноста на потрагата по таа смисла за секое човечко суштество; - Некои раскази доживеаја јазична и стилска редакција затоа што, овој пат, се потрудив да вклучам преведувачи кои направија изворен превод или редакција на преводот според оригиналот.

Однекаде во него се зацврсти оваа мисла: секое човечко дело и секој збор можат да донесат зло.

Тоа зло длабеше во него и го раскинуваше, а тој не можеше ни да помисли некому да му се исповеда и да му се довери; па и кога тоа зло си ја заврши својата работа и изби на површина, никој нема да го познае; луѓето просто ќе речат: смртта.