си (зам.) - помисли (гл.)

Па мајка ми, кога првпат беше крикнал татко ми си помислила да не станало и со татко ми како со поетот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Можеби поради снегот, е во некоја друга просторија, си помисливме утешно.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Навистина, јас си помислив, дека на ист начин можела да се исмее сталинистичката идеологија како што вие сте ги замислиле нивните егзекутори кои со толку голема ступидност се нафрлаат на козјиот свет.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Партискиот секретар стануваше сѐ позагрижен поради овие барања, дури некој спомна на еден состанок, и оставка, а и тој самиот напати ќе си помислеше да си замине од функцијата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ти носам поздрав. - Сега ќе излезам! - одговори Гоце, ги пушти децата во дворот и си помисли: „Мора да има нешто?“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Моето искачување, си помислив, сѐ уште не е сосема завршено и кога ќе заврши, тогаш ќе се направи потребната увеличена фотографија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Што ќе си помисли пак таа? Дека сум ѝ го украла?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Виде што му се случи нему”.  „Видов”, си помисли и не му одговори зашто знаеше дека претседателот на Советот Саломон Бити беше сменет по кратка постапка, по налогот спроведен од премиерот Метаксас, моќниот диктатор и заштитникот на нејзиниот маж.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Треба да си одиме Цви”, го преколнуваше, „токму сега кога сѐ изгледа средено.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Си помислив дека ветерниците не би имало смисла да се сретнат во ерата на атомот и на високата индустрализација.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, веднаш забележав дека таксистот не се движи така како што е нормално, туку заобиколуваше низ разни улици и си помислив дека ја користи ситуацијата дека не сме тукашни па нѐ вози по заобиколен пат за да може да земе повеќе франци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Види ја ти еднаш бабава”, си помисли Кочо, ама ништо не одговори.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Растеш?“ Мајко мила, се вцрвев толку што ми се пристори небаре ушите ќе ми расцутат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Нема бегање - си помислив - нема гледање низ прозорец како во канцеларијата на директорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама ја прифатив нејзината шега: „Растам“, реков, „ќе дојде колце на тркалце и тебе ќе те надраснам!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Кога? - си помислив. Па таа речиси го надминала Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Море смрдење, мајката бреј! Бетер од Турчишчата!“ — си помисли Толе кога си ги бришеше солзите од очите, кои беа му навреле при повраќањето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо ми зборуаш такви детинцки муабети. Кој е тој шо ќе крене рака на царцки човек? Ќе му се исуше!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога сите овие работи ги растури онбашијата на тревата, и само со очи му ги покажа на Бојка, овој ги наведе очите и проговори: — Е, море, тоа е сега. — Но пак почна да се брани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И си помисли: „Не, не! Никогаш веќе нема да и остава. Не Митра, ами света богородица да ме вика оттука не мрднуам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Море, ќе те дера како јаре на стриг, само ако ми падниш некогаш“ — си помисли во умот Бојко, очигледно изненаден што набаса на потерата баш кога не требаше. И навистина лошо попадна Бојко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еднаш се умира, стопанка му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ама јас ќе го одам, џанум, токо канам и тебе, и во тебе да опулит некој млада, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се возбуди силно и во себе си помисли: „ситна работа — сламка, од која зависи еден живот“. Долго се мисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Боже, белки ќе го свртиш надесно, да се прибере, да си и изгледаме дечињата како сете еснафки" си помисли таа и си зашетка дома да си види ред домашни работи, за кои немаше никако време, та дури ни кркмите немаше време да си ги потсече; беа ѝ паднале до очи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Тегни де, што си се затресол? — го прекори Шаќир.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Аха, си помисли Трајко, — оддалеку почна да посега бегот“, но се направи да не разбра дека и него го вика.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Марко се реши. Некој мора да почне: — Море ми не стра, ами не?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е море, ќе проштаваш, Толе, за утре, туку излези денеска од село! — си помисли коџабашијата во себе и отиде кај поп Ристета да се посоветува што да прави да се спаси селото од очигледна пропаст.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ете и него ќе ми го продаде Адем" — си помисли Јован во себе, и кога го кладе филџанот на дизгот му се опули право в очи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Види, види, завалиите!“ си помисли Толе. „Научени да м’чат и да и ведат главите пред агите, та и пред мене и наведоа и збор не пушчаат од уста".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе ме топат виа пци денеска. Треба да имаат нешчо намирисано“ — си помисли во себе, но почна да го разбива мудуровото мислење, па му вели: — Море бег, ако се плаше орачот од врапците — не сее просо, токо гледај си ти ќевот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Да му се сневиди,“ си помисли Дејв. „Сирото дете. Што ли правам?“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Време е црвените глодари да си заминат у историјата - гласно говореше комитата шо обожава партизански филмови и Камионџије со Чкаља и Бурде. Така е, си помислив.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
„Catwomen - си помисли таа - ми растат канџи кога ќе ги залепам.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ване немаше друго, освен да си помисли: кусур по кусур - учкур, учкур по учкур - ќурк, ќурк по ќурк - куќа: така се станува домаќин во сите времиња, така се станува домаќин и во сите невремиња.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Можеби ќе ме одминат и вечерва“ - си помисли, сеќавајќи се на онаа ноќ кога волците се јавија со својот виеж откај Гола Глава, а потоа се изгубија.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Сега можеби ќе знам, ќе сфатам зошто дедо ми си зборува сам! - си помисли.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И си помислија старецот и детето на изминатото лето, на драгите ликови со кои деновите им врвеа неосетно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Тоа е Белуш“ - си помисли Бојан. - „Сигурно не ме заборавил!“ и слободно чекореше кон колибата, иако оздола, откај трлото кучињата настрвено тргнаа кон него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Доаѓа шумарот“ - си помисли, па почна, тргнувајќи од својата колиба, да го следи со очите патот што лазеше преку Гогов Валог и преку Рамни Ливади и што под Дуковските колиби завива по реката кон селото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Само златото може да не потемни со векови“ - си помисли Бојан, па држејќи го предметот в рака, се исправи, ја крена главата, напнат да извика, но в миг некаква нејасна мисла, некаква непозната желба го запре.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сродни души“, си помисли Бојан, па стана, фрли уште еден поглед кон својата колиба, ќе ја види ли можеби Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Додека завршам кај говедата, си помисли, тие ќе се сварат.“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Да не предизвикам пожар“ - си помисли, па го крена снопот и го постави малку подалеку, та пламенот, и кога би дувнал ветер, да не може да ги зафати ни плевната ни колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Сепак, сторив сѐ, што можев“ си помисли.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Поетот застанат спроти македонскиот јазик како да се наоѓа пред неосвоивата тврдина во времето: кога ќе си помисли дека ги отворил нејзините порти – се покажале други, трети...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Јас го одгледав и му се насмевнав. „Бегај зајко“ си помислив.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Фала му на Бога, си помислив како семким тоа, кога не дај Боже би се случило, да ми беше важно.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тогаш си помисли дека можат врзан да го отераат на ујќумат и му ја летна, по другото сокаче, од кај сааткулата, од кај бавчанџиите, по Дабничка Река и покрај Данова Воденица и назад по Пазарџиски Пат стаса назад во Потковицава, што се вели како од праќа фрлен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сите ќе си помислат дека сме се согласиле да се грчиме, вели Јосиф.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога стигнаа во дворот, на прагот на куќата нивна, ги најдоа мајка му Илинка, браќата и деда му Блажета, тихи и скукалени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И сам знае дека е така најдобро, и знае дека и сите други си мислат дека е најдобро Лазор да направи така сам како што вели, да го отепа Хаџи Ташку среде Прилеп и среде бел ден, но зашто не сака да го жртвува Лазора вели Властите можат да си помислат дека ние сме те испратиле да го отепаш, сме ти платиле за да го отепаш, па пак ќе се свртат против нас.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Едни си помислија дека некоја нужда го спотерала да дојава до Потковицата, да си го поткова коњот или да купи нешто од дуќаните, други дека е некој бестрашен ајдутин или Турчин зулумџија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бидејќи неочекувано од учител станав проповедник, моите зборови многу го трогнаа народот, толку многу што ако за време додека се четеше евангелието од младиот поп Георги сите се накашлуваа како по договор (како во нездраво време) за време, пак, на мојата реч сите со задоволство слушаа и не само што запре накашлувањето, туку човек можеше да си помисли дека народот заборавил и да дише.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И вели Првин си помислив дека е Глувиот Џокоски или дека е некој кој бил на Молитвена Вода и сега се враќа оттаму, но потоа убаво видов дека не е нашинец.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мусли бег наеднаш остина. Иако не сакаше така да си помислат христијаните сам чувствуваше дека така зборува, како да ја пади од себе, од Арслан бег и од Турците во Потковицата несреќата: Оти високо летаат и грабаат па си мислат ќе ги смилостиват ако не ги убиваат, или оти ги мислат за божји птици па веруваат дека ќе ги стигне несреќа ако ги убиваат, праша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си помислија дека таму, во затворот му се случило нешто на Ѓорета, штом Атанас толку силно го плачеше, или дека му се случило нешто, лошо, на некого од Ѓоревите тука, во Поктовицата, или, пак, дека нешто лошо му се случило лично нему, на Атанаса.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кутрата, си помислив во мигот, таа имала можеби повеќе храброст од другите да ги преземе златниците и да му ги даде на вратениот емигрантски одметник и конечено тој да се компромитира.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
МИТРЕ: Сега, вистина кога ти велам. Си помислив: што му текна сега на човеков да нѐ направи будали!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Нели, сите имаме такви слики, според кои ги распознаваме настааните кај кои навраќаме во мислите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иван спиеше на душекот. Тоа е најјасната слика што секогаш ќе ми излегува пред очи штом ќе си помислам за таа вечер.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Бил беше навикнат на занаетчии, кои возејќи влегуваа на теренот, но слаб русокос млад маж излезе од ”холивудизираниот” шевролет, облечен во работнички комбинезон со масни флеки и во сина тексас кошула, и тогаш Бил си помисли дека човекот бара работа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Така се чувствуваат курвите после секс; како ништо да не било“, си помислив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Веќе во следниот миг ми падна луда идеја на ум: „Можеби ѝ раскажува за тоа како денес се осрамотив пред сите со мојата визија“, си помислив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Чевлите му блескаа и сѐ беше на него квалитетно и „сигурно многу скапо“ -си помислив.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дрога - си помислив... Тие пушат некаква дрога... А и чудно мирисаше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Види ги ти Французиве- си помислив и не знам зошто ми стана смешно па си го замислив големиот секогаш сериозен Бертран потполно гол како со своето огромно тело ја покрива Изабел која стенка под него...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сега, кога зборувам јас за истерувањето на пропагандите од Македонија, за примирувањето и обединувањето на македонската интелигенција и народностите, може некој да си помисли оти тоа обединување ќе ни помогне да се постигне едно општо востание што ќе има поголем успех.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На некој начин, си помисли додека си дотураше нова чаша со виски, длабоко го сожалуваше премиерот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Оваа вечна зима во која пишува го потсетува на многу нешта од неговиот земен живот, си помисли.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но, да имаше и шестпати по шестотини, пак ќе го имаше тој пргав, лесно запалив карактер, си помисли, и одеднаш си се насмевна самиот на својата лутина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Овде е возбудата на славењето на Неговото име“, си помисли, „овде, на папирусов, токму во овие празни, формални поздрави“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Јас ја сакам оваа земја“, си помисли.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Глупак недоквакан, недоделкан сељак, си помисли.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Набргу ќе морам да запрам“, си помисли.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Младешки стравови“, си помисли, фаќајќи го повторно перото: „Браќа мои, седејќи тогаш со вас, јас ви кажав дека сум следбеник на учењето на Христа, она што многумина го нарекуваат секта, зашто знам дека така најдобро му служам на Бога, а тој Бог е оној истиот на нашите татковци, та јас сум тука не заради неверување, туку напротив, заради искрената верба во сето она што е запишано во Мојсеевите книги и во книгите на пророците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Си помислив дека е тој на стража и дојдов...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не е лошо од тоа тесто да се замеси огромна топка и за нашиот именден да се испече огромна погача, а во неа да го вклучиме и Троцки, и можеби дури Херберт Маркузе, - велеше Василиј, доверливо гледајќи му во светлите очиња okno.mk 205 на Миша и фаќајќи го за коленото.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Тоа е тој“, со тага си помисли Миша и суво одговори: - Троцки беше разобличен долго време пред да се родам, а реакционерното учење на Маркузе ние не го поминавме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Е, си помислив, мили мои, јас уште ќе ве посетам“ - и со тој збор ги напуштив гробиштата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неволно заклучувам дека тие имаат некаква тајна непозната за смртните што тие внимателно ја кријат од секој смртник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Да има многу деца, си помислив, да врие од боглук деца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
РИСТАЌИ: И јас така си помислив, зорт! (се обѕрнува околу себе сѐ). Отишла горе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Што ми е во последно време? - си помисли.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога ќе го видеше човек како шета со рацете в џеб, со кренати раменици, смуртен, со паларијата наклапушена на чело, ќе си помислеше дека човеков е страшно огорчен на животот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бигорот што му го беа оставиле овие мисли и ова страдање можеше да се насети по зграгорениот, вџасен поглед на неговите светли, продорни очи, по бледото, испиено лице, по предвреме побелената разбушавена брада.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Имав потреба, кој знае што ми стана. Кој знае пак што си помислил.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Некој што не знаеше за домот можеше да си помисли - панаѓур.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ти текнува на оној стар обичај: кога има млада месечина треба да се фатиме за нешто златно и да си помислиме желба! Сигурно ќе ни се оствари! Ајде!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Си помислив и си одговорив во себе: сигурно шифрантот Петар Иваз. Не се излагав.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сигурно во секој момент ќе пристигне, си помислив утешно.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сѐ тече, ништо не се менува! Си помислив додека му пристапував на претседателот на Република Тунис - Зине Абедин Бен Али. Седнав на фотелјата крај масичето спроти претседателот Али.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Добар начин на човек да му се посака добре дојде во неговиот скромен дом, си помисли.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Можеби на покривот од баладахинот има огледало, си помисли Александар и самиот си се насмевна.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
„Имаше нешто во твоето лице. Си помислив ќе ризикувам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дали си помислил некогаш дека тоа важи и обратно? Дека ропството е слобода?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Си помислив, не сум видел цилиндар со години. Сосем исчезнаа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Си помислила ли некогаш“, рече тој, „ дека најдоброто што би можеле да го сториме е да заминеме од тука пред да биде премногу доцна и никогаш повеќе да не се видиме ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Дали си помислил некогаш“, рече тој, „оти целата историја на англиската поезија е детерминирана од фактот што на англискиот јазик му недостасуваат рими?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе му биде разонода на Симона кога ќе си одам, си помислив, брзајќи да му отворам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Си помислив, зар е можно цело лето да е полна и црвена, или всушност, токму кога е таква ме привлекува да ја побарам со поглед?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кревајќи го лебот во ноќвите си помисли - И тие сами двете...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Баба Петра влезе во кокошарникот и потамина од седалата прибра јајца. - Не била ласицата да ги излапа - си помисли.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Странецот му заблагодари. Чуварот намуртено погледна во Марија. Којзнае што си помисли.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога Доста рече „да втасаме порано дома“ по целата снага трпки ѝ поминаа, па си помисли во себе: „Ех, сполајмити, бре боженце, оти и за мене имало „дома" да ме прибере.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Та не су јас суа во рацете па да и а дада нејзе половината в'на? —си помисли и ѝ кажа отворено дека сама ќе си ја работи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Белки маѓијата од бабата Бисера сврши работа? — си помисли Митра и ѝ се поолесни на душата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така си помисли дедот Петко и праша во крчмата дали не бил тука поп Трајко?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но кога си помисли на поповскиот живот, на сите оние облаги што ги уживаа поповите, тагата го остави и во душата сети леснина и така радосен си дојде на манастирот и му ја предаде иконата на дедот Сталета со изјава дека не мисли веќе да се главува кај него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Така нека биде" — си помисли попот и не му придаде на ова никакво особено внимание.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си помисли, колку ли клета била судбината на уловените јагули да завршат во овој примитивен лавиринт - стапица. Во оваа балканска гилотина!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
ЕВДОКИЈА: Знаеш како ми беше мене? Си помислил некогаш?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Ајде, си помислив, не преправај се, работава е сериозна и секој експеримент би бил сосема контрапродуктивен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Веројатно неговата блискост со Господа го спречува да ми се приближи, си помислив. Знам како изгледаат работите гледани од високо.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Си помислив, зарем покрај толкуте луди забави и другите настани што ги смислија електронските забавувачи за да ни ги приближат благодетите на техничките иновации, сѐ уште постојат пребарувачи и на одживеаните литературни куриозитети?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во нив, си помислив, не треба да се најдат расцветаните овошки а за плодовите и да не станува збор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Беше сета во бело; си помислив: „непримерно бело за околностиве“; носеше дури и бела баретка, а од под баретката, како од лошо зачепен вруток бликаа руси локни коса.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Така и Господ, си помислив, трудејќи се и премногу околу најамбициозното создание на својата правдољубивост, Човекот, гледајќи го од височините, ни не претпоставувал, со каква леснотија таа негова творба долу на земјата ги погазува основните начела што тој му ги оставил како своја порака.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе ја лапне, си помисли Цивко, и во мигот со сите сили се стрча и му ја прегриза опашката на Мачорот.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Јас молчев. Молчев зашто не му го снам јазикот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога веќе ги натоварив бурињата и ја потерав маската, нагоре, свртев глава кон гробиштата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се потпрев на дирекот. Си помислив: „Господе, зар и таа?...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги кршеа крстовите и ги фрлаа во огнот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ќе ги отвори наутро очите – трубата свири: - Трата-ту, трата-ту! И Зоки ќе си помисли: „Што убаво свири!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ете, на пример, си помисли: раководителите изгледаат строги, затоа што се грижат за децата и што се плашат да не им се случи нешто додека се далеку од дома.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Какви ли времиња доаѓаат, си помислив. Што ни се подготвува?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и си помислив: Шегата на страна ама ова чудовиште не е шега, би можело и да нѐ сомеле!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Добро е што овие глупости не ги слушаш. Којзнае што ќе си помислеше. А можеби и ништо немаше да си помислиш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури, можам и да си помислам оти на моменти се јавувала во неа желбата да ѝ се јави!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Навистина нема што да му се одземе на тој случај, освен човечноста, си помислив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Немаш потреба од дезодоранс, - настојуваше мајката упорно гледајќи накај телевизорот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мора да си замислувам, си помислив, но како што почнав да се убедувам во тоа, слушнав уште еден придушен чекор и звук на чешање по глава.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сигурно пак смрдам, си помисли. Додека сум одела на училиште сум се испотила, дезодорансот изветреал и јас пак лошо мирисам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Андреа забележа дека Ема ја гледа, се сврте накај неа и ѝ се насмевна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Повторно месо, си помислив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Свекрвата се насмеа. - Си помисли дека ќе ѝ ја земеш чинијата, душичка ненаситна таа, - се кикотеше мајката, но јас знаев дека мачката само сакаше повторно да си ги зарие ноктите во моето месо.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сѐ уште држејќи ја кваката, со блажена насмевка ги затвори очите и си помисли, како нема некој пријател, сега да му се јави и да му каже колку му е убаво.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сигурно смрдам, си помисли. Сигурно секогаш смрдам и сите алишта ми смрдат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ги гледаш децата како им паѓа главата за спиење и тогаш ти иде, што не си помислил никогаш ти иде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека ме видат другите, си помисли, ќе се правам наудрен.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И пак тежнеат клепките, за миг затвора очи и одеднаш си помисли дека во чистиот кревет легна сосе војничките цокули.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Веднаш си помислив дека некој е тешко болен или е на умирање и не дај Боже, да не умрел...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
До неа, како удари со стап допираа зборовите: - Е бре, лајнар - тоа е гласот на Кољо, си помисли Фимка - секогаш така ги мамиш кутрите жени...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе си помислам. А сега спиј ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Блазе си му, - си помислив, - колку е подобро да си постар. Девојчињата повеќе ги сакаат постарите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Квечерината јас и Саше игравме „дама“, кога, ете ти ја Бреза, ја отвори вратата со нога и се втурна кон нас. - Ќе биде беља - си помислив - сега ќе ни ги растури фигурите!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се свртев вчудовидено. - Какво глупаво прашање, - си помислив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Морам плукањето добро да го извежбам - си помислив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Секогаш мора да расипеш нешто, - си помислив, ловејќи го со лажичето парчето одвратен кајмак што се беше нафатил на површината од шолјата со млеко.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Колку е суров, - си помислив - како може да биде толку смирен?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ох, - си помислив, - што им е денес на луѓево, што не ѕвонат?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Си помислив: Таман работа да ми го најдат дома!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тргнал да ме бара па се вратил и си помислил: „Можеби нешто ја изело, некое животно и додека го барам ова дете, ќе го изгубам и ова другото“.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Пуста нејзина среќа! си помисли во себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ама, кога и тогаш Атиџе не се појави, стрештен си помисли на три работи: или таа си игра со него и се кикотка зад фереџето што не го помрднува, преправајќи се дека е некоја друга, колку да види до каде достасува неговата верност и приврзаност: или бегот ѝ забранил да доаѓа повеќе во амамот, зашто ѝ кажал дека ја открил: или пак таа не иде во амамот зашто е навистина болна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Колку било лесно, си помисли наеднаш ибн Бајко, о колку било лесно да ја прецапаш водата што те делела од сувото.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Понекогаш се случува да се посомневам во неговата искреност и да помислам, разгледувајќи си ги нозете, дека и не ми се баш толку никакви туку, напротив, дека одлично ми стојат куси фустанчиња и костими за капење, но тамам во тоа ќе се уверам, ете ти го огледалото, сѐ ќе стори да ме разубеди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе биде голема беља – си помислив. Јас од моите скрив, го послушав брат ми, а оваа Снеже, глупавата, сѐ им раскажала.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што вреди што ми велат дека имам убави, долги и вити нозе како создадени за носење мини здолништа, кога моето огледало јасно и гласно кажува: „Бреза, твоите нозе се криви и немој случајно да си помислила да ги покажуваш”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сè си има своја убавина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ќе дознаат таткоми и мајка ми, тешко мене!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Имаш право – реков, а си помислив – Охрид е полн со млади, со живост, со кафулиња, со забава, плажи, дискотеки, а Маврово... – и ми се стегна малку срцето, но во истиот миг го слушнав неговиот глас, кој некако, не знам како, почнав сѐ почесто да го наслушнувам: - Не биди како оние што секогаш мислат дека е подобро на некое друго место, на секое друго на кое што не се тие.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Си помислив дека лаже, па ме понесе желбата да проверам дали е така.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Си помислив, добро е ќе одморам малце, а притоа нема да ме мачи помислата дека ќе пропуштам уште еден ден сончање и пливање.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Стар сум веќе па ми се причинуваат разни работи“ си помисли дедото и продолжи да оди.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Стариот даб се зарадува и си помисли: “Еве кој ќе ме развесели“ - па ги разниша гранките да го поздрави славејчето и рече: - Запеј, славејче! Развесели ме!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Виде едно шарено маченце и си помисли: „Мачето да се претвори во кротко коњче и да ме однесе дома!“ Но мачето си остана - маче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Крцна вратата. „Мечката си оди“ - си помисли Сашо, но не се помрдна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Што е сега ова? Па јас веќе не сум волшебник! Јас не сум волшебник! Мојата волшебна моќ пресекна!“ - си помисли Димче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)