те (зам.) - легне (гл.)

- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Првпат дете. Тополи в лулка те легнале слатко те успале...
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ти помогнав да седнеш на креветот, па те легнав.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Бегај, Небеска, си велам, оваа и тебе ќе те легне, ќе те кутне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- ти се молам, мила ќерко, поврати се дур е време - оти ти си многу млада - многу млада росен цветец - ај, погледни уште еднаш - проговори уште еднаш - да ми дадеш проштевање - на мајка ти некадарна - од болките да те варди - од болките да те спаси - леле, леле јас сирота - што сум била таксирлија - што ме најде небиднина - ај, со тебе јас да легнам - да те топлам, мила ќерко - како в земја да те легнам?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ќе те нахрани и ќе те легне во топло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Лобо: Појака е од тебе. Дига тегови, боксира, џогира секојдневно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Може да те легне кога ќе ѝ се посака.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Не зборувај глупости, да не те легнам. - Оф, како би сакал да ме легнеш, место празнина, да ме легне една убава, сакана, топла полнота!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
РОЗИТЕ НА ПРСТИТЕ НА АКСЈА
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Брзаше да го истуриш срцето на белиот чаршав пред да те легнат на него пред да те пренесат по калдрмата и да те качат на високиот чардак таму негде во штипско Горно маало на улицата за која никогаш не беше слушнал Бидејќи никогаш и не слезе на земјата Бидејќи засекогаш остана седнат на коњот што бавно ја минува бескрајната степа на Кубан* Тој недооден пат Таа најдолга тажачка што некогаш сум ја слушнал
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
___ * Реки во јужна Русија ин а Кавказ
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)