ти (зам.) - рече (гл.)

Оди, вели, кај Симона Поцо, проговори, вели, да видиш што ќе ти рече.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Јас што ти реков?... Почекај... Еве седни овде дури да си ја испијам чашава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Внимавај што ќе ти речам, Марко. Сега право дома и да мируваш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е, па така: растеш и се менуваш. Нели ти реков дека имав две долги плетенки, а сега, гледај, каква ми е куса косата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сестра Мира ме боцна многу внимателно, како во оние далечни времиња кога бев дете. Ниту колку болва да ме каснела.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Како тоа не би се препознале?“ се чудев.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Доктор! - се зачуди гостинот. - Кој ти рече? - Па, шумарот, а и твојот пријател, како го викаш? - Инженер Александар! - Е, тој.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А- А сега да каснеме малку па да си прилегнеме. Ако не ти се спие, ќе си прикажуваме. Уште не сум ти рекол сѐ за Волчарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Вистина? - се исправи Елена. - Ако не е вистина, не би ти рекол.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Зарем не ти рекоа? Или не си чула? лулањето на колковите девојката не го изведе како ти: толку природно, а толку шик!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- И тебе што ти рече? - го запраша сега и сестра му.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ти реков дека не можам, - се брани дедо Спасе. - Можеш, - вели Васко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Море ти реков, нека ми го донесе мене господ со здравје детето, та со тоа што се нашло ќе го женам. Пак санким не се купува!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Мажот и жената, да простиш, ќерка си ми ти мене, не ме личи да ти речам, ама мажот и жената под ложник се засакуваат.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дури и јас, иако сум речиси сигурен дека со ништо не придонесов детето да се најде в затвор, сепак се сомневам дека и кај мене може да лежи дел од вината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како и да е, не можам а да не ти речам: батка, како и обично на прав пат си, иако може да произлезе дека си ја згрешил насоката!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во Америка не знам кој град е, ама во Англија е Лондон. - Кој ти рекол.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Што ти рече? Париска комуна, револуција?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Оти: си влегол, татко, во одајата со записот проклет, но очите не си можел да ги одвоиш од буквата Ж, буквата девојка, што зографот-краснописец ја нарисал да биде со очи питоми, со раце и нозе раширени, спремна да го познае мажот свој; Оти: си видел жена, сподобие страсно во писмо, клопче отровно, со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење; Оти: вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Оти: твојот страстен поглед ѝ дал топлина на буквата-девојка, и таа оживеала, и скокнала од писмото-клопче, па паднала пред твоите нозе и почнала да ти ги бакнува стапалата; Оти, ти рекла: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Оти: иако си му се заветувал на Бога по раѓањето на твојот единствен (сега ја разбирам смислата на нагласката на овој збор во говорот на Лествичникот пред логотетот!), син Лествичникот, си ѝ рекол: „О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Какви расудувања се кријат зад ваквите зборови? ‌А пријателот што, кога ќе сфати дека одлично шизиш или готвиш, дека ги обожаваш Шер или Мадона, Бјонсе или Бјорк, Витни Хјустон или Кајли Миног, Кристина Агилера или Мараја Кери, Тори Амос или Гвен Стефани (за Леди Гага ни збор), дека ти е слабост модерната од средината на векот, дека ни во бунило не би се облекол само комотно или дека возиш фолксваген голфче или мини купер кабриолетче или понтијак ге-шестка, ќе ти рече: „Еј, па ти стварно си бил геј, човече!“15
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Љубене, можи е гревота да ти речам, ама до кога мислиш вака сами да бидете.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сепак го потиснав тоа и реков: - Тато уште кога ти ја донесе сликата за првпат сакав да те помолам да ја ставиш кај нас во собата, но не можев тогаш да ти речам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Нема Парламент, нема пратеници што се проѕеваат, што спијат, нема бандоглави министри, кариеристи, Нема митаџии, контролори, наплатувачи, струјаџии, водаџии, нема ни патарини ни царини, а што е најважно: нема ни пци ни доушници, ти речи ги: кодоши.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме израснаа скромни и чесни родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многупати помислував што би ти кажала ако еден ден се појавиш. А сѐ што би ти рекла би било оправдување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Сигурен сум дека во неговиот случај се работеше за голема утка – ме прекинува – човекот, како што ти реков, беше љубопитен, музикален, а на некои фактори на новата власт знаењето им се чинеше бурка...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
А кога го крстивме, кога попот и другите луѓе се чудеа на неговата невообичаена големина, ти им објаснуваше дека и доктор ти рекол дека такво нешто може понекогаш да се случи кај некои мајки; тоа зависи од мајката, од исхраната, од движењето и времето во кое се раѓа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога разбра Профим дека Девица се скротила, му рече на Полина: „Ти реков, и мајка ѝ беше таква“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се сеќаваш ли што ми одговори кога ти пристапив? „Ви предлагам едно - молчење“ - ти реков...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Никодине, Никодинеее! Сто пати ти реков да ставиш коломаз на чекркот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овој сега е во состојба да ти рече сѐ, а јас го знам и како човек, што знае да биде и молчелив како земја,особено кога ќе појдиш кај него по белешка за исплаќање на твоите трудоденови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Малку е и капавица што ти реков, вели, се купуваат ли медали, ордени?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како да ти речам, Уљо, вели Огнен и шмрчка со носот од лутото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утре ќе ти речат: „Довде се зборува српски и довде е наше.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не, сине Ѕвездане, не ѕвездо моја, му велам, кој ти рече дека ќе умреш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луѓето седат на лединките и сега си кажуваат за ти реков, ми рече, за што било и поминало. Како да се покрсти излезени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Разбра или не разбра, ќе ми вели. Ако не разбра, и тебе ќе ти речам: пире, пире, и ти ќе влезеш во купчено, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слушал. - Кој си, што бараш? - Знаеш кој сум и знаеш што барам. Пушти ме да влезам. - Да влезеш? Зошто? - Знаеш зошто.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти реков, се насмеал помладиот тревар. - Тој ни од удар на наџак не легнува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Без брзање се исправи на нозе. Можеше засекогаш да ми ја затне муцката со удар. Од сеченото чело му протече крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кој си ти и кој ти ги видел очите да те праша за кого јас ќе се мажам?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Света земјичка од Исусовиот гроб во ќесе од кожа, се сеќаваш?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Или оној со врзаноно око ти се пофалил? Тропни ѝ на вратата, ти рекол, ќе ти отвори, ровка е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ти реков дека ќе дојдам и дојдов. Одмандали ја вратата. - Како што си дошол - така ќе си одиш. И не враќај се.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ти реков, тргај ми се од очи“, со изменет глас ме помоли и јас знаев дека е пак оној вчерашниот Онисифор Мечкојад што не простува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Погледни ме внимателно. Ако не ти личам на измамник слушај ме и понатака и немој да се смееш кога ќе ти речам дека тие луѓе имаа чудни лица; млечнобели, сиви, жолти, сини, зелени, секакви, само не какви што се нашите лица.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
АНТИЦА: Ти, ако сакаш, говори со него да видиш што ќе ти рече, пак, ако сака, дојди говори со мајка ми.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: Ти реков: „за љубов твоја се што ќе речеш (ја прегрнува и ја бакнува в уста) До гледање!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Та кога ќе ги додадеш и пустите пари и стока од Антица, како што ти реков: „ништо не го запира да стане и црн ѓавол“!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Блазе си му на тој што ќе ми те земе, блазе! (Се приближува до Антица и тивко и поверливо): Ќе ти речам еден збор, ама жив ти што ти е најмило да не се чуе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тогаш се обеси на вратот од Сатурн, врескајќи како навистина да е луда.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секако, сега ќе се однесуваат кон тебе многу подобро. – Но, веќе ти реков дека дојдов само за да телефонирам! – му рече Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ти реков да си одиш. Така ми беше полесно, зашто знам дека ќе се вратиш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Дедо му откопачувајќи ја, му рече: „Ти реков: не закучувај во градинава вакви погани билки... Привлекуваат со своите цветчиња за да те намамат...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги мразев афоризмите и никогаш не дојдов да ти речам крвта не е вода, извади ме од смоларата и стави ме на началничка маса.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Добра ноќ, Оче Симеоне, но кој лекар еднаш ти рече - урнете ги болниците во името на здравјето и преплавете го градот со зеленило и водоскоци?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Се договоривме веќе - шибај сам.“ „Ти реков - ќе бидам на стража пред домот на највеличествените бројки на глобусот.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но единствено што можам да ти речам е: ти како Албанец од Македонија, како амбасадор мораш да работиш двапати повеќе од другите, а јас како Македонец, морам да работам еден и пол пат повеќе од другите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас би сакал уште да ти речам, но без умисла да влијаам на твојот избор, дека во нашето семејство Фетиевци, со векови сме преврзани на кадиската традиција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со ум и чесност, со праведност и знаење сме се одржале и сме ја добиле довербата и на султанската власт, но и во овие времиња народот нѐ прифаќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Труби, барабани, ти реков, ми рече, со што ти не го испратиле царот умните подајници.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не сакав да се крие пред своите врсници и да плаче ноќе поради мене. Не сакав да живеам во него уште еднаш и ( не знаејќи дека мојот старец ќе живее во мене повторно, сеедно и каде) не ти реков ни збогум.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ти си петно што мора да биде исчистено. Зарем не ти реков пред малку дека ние се разликуваме од прогонителите од минатото?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Ти реков, Винстоне“ рече тој, „дека метафизиката не е твојата посилна страна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас ти реков дека веќе го знаеш одговорот. Сите го знаат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
24. ИАКО ТИ ГОРЧИ, ТИ РЕЧИ ГО СЛАТКО - црвенее потцртувано и во тестаменти и во други пораки до синот од татко, а всушност е издишка, на душата вентил...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Да ти речам се сопнав на него, нема да те излажам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Те нема, мил мој... ама јас никогаш не сум ти рекла мил мој - немало време да ти речам - воздивна Ѕвезда и стишено си запеја - само темјанушката да ја слуша - Цвеќе се бере - дури е росно... моме се љуби - дури е младо...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
07 август Зарем последен пат ти реков среќен роденден на овој ден минатата година, зар ти беше среќен...?
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти рече „сенка“, а јас реков „детенце“, и тогаш влезе мама. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 203 А.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кој шо да ти рече, ќе му кажеш на Толето наше и на бацко Толе Бојанин.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не ли ти кажав, не ли ти кажав, не ли ти реков на проштавање?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Но не беше така! – Се сеќаваш ли, мила, кога ти го донесов писмото од градоначалството, односно поканата за патување во Италија, што ти реков? – Се разбира дека се сеќавам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И да ти речам: Запри се во моќта, Гавриле и да ти го земам крикот, и да си го палам одот, како да сум рекла – Услишено си, во тајната, пиле се разбираме, во бегството среќен ни е родот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Не ти реков. Само мислев.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ти си ми жена, можев да ти речам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш ти кажав. Се говори за тебе и за онаа црнка од болницата, ти реков.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ти реков, дека ми рече да не ти ги давам сите, да чувам резерва, ти рече, Борис, малку те тепам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
– „Е лели и ова не ми го веруваш, бре татко, ами кога беше ти на орање во големата нива, лели ти ги тераше Велко воловите и јас си зобав црви во браздите изорани; ами лели Велко ти рече два три пата: дедо, дедо, нашиот штрк ете го зад тебе, и ти на треќиот пат ме удри со остенот и ми ја окрши писката од ногата, та едно чудо време боледував, одвај дури оздравев.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Најпосле, чедо, не знам друго што да ти речам и да те учам отколку што сум чул од татка ми, Бог да ми го прости.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Не ти реков ништо. Првпат ми се случи пред околу четири ноќи.“ „Што?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ете, тука сме. Цели и здрави, иако испотени. Мала треска. Ах, лошо момче, нели ти реков да не стануваш од постела.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Е, ама си здодевен човеку. Па ти рече човекот дека лично се ќе надгледува, нели, другар? - Точно е.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Чизмите, Сотире, коланите, Сотире, брилјантинот, Сотире, јајцето, мајката твоја, е тврдо, а сум ти рекол да биде меко, и на човекот му дошло преку глава и му го попарил скутот со жешка вода небаре котлето му паднало од раце...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Е, море, Јован, командире мој. Ние сме едноселани, а ти ме праќаш таму.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Танас се замисли. - Што да ти речам! – присторе. – Ако ме слушаш, татко ти вели да си молчиш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но Зоки не слегува. - Ама, Зоки, слушна ли што ти реков? – повторува баба му поостро.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Паметиш, ти рече дека мириса на грмушки и врескаше од радост додека го јадеше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако не беше така немаше да те почитувам ни тебе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеа да попричекаат твоите страшни идеи!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но со пилињата цели приказни распредува, како да разговара со малечки деца.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А татко ти тогаш ти рече: „Сине, тоа е голем грев, тоа што наумил волкот да го стори“, но и ова го рече на оној негов чуден руски за кој сите го исмејуваа па и тогаш кога тој се напнуваше да ги увери присутните дека сите ние сме славјани и едно племе и дека треба да господари разбирјатељство помеѓу нас и да чувствуваме грижа едни за други, а јас, за да го смирам, морав да го повторам она што и пред тоа многупати му го имав речено: „Руски човече, побрзо јас ќе се разберам со своите мртви одошто ти со својата болка и со нас живите“, па тој веднаш замолкнуваше, се престоруваше најситно зрно просо и заминуваше во Горнидвор за да се качи на дудинката; беше и возрасен, и умен, а со срамно детско однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што се однесува до твојата Партија дозволи да ти речам дека таа ги заборава дури и оние кои ја крепеа. Инаку, кога веќе сакаш да знаеш, јас ја почитувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А јас ти реков дека сечкам лозови прачки за потпалок.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Онаа Илинка, жената на Крсто касапот, не знае ни доброутро да ти рече, ни добровечер, а со неа разговор да поведеш како по коприви боса да прошеташ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еден збор да ти рече, за срце ти се лепи. После, и јас ќе зборувам со него.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Колку пати сум ти рекол да не се мешаш во моите работи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Арно, Ефке.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: (Го вади кадифето од џеб и му ги брише чевлите.) Еве, чорбаџи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Оној мој лесен и занесен, вели, се на вересија дава“...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ама сто пати сум ти рекол, отворај очи кога ми обуваш чевли, фати ги убаво, со дикат, за топуци, а ти, трап, одозгора! Тоа ли е ред?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тоалетот беше голем колку една соба, а во кадата тетин ми комотно можеше да си постели и да си легне од што беше широка и длабока.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дури кога братучетка ми со едното ноџе само по чорапче скокна надвор и замавна со раката мачката троа се подисплаши и тромаво се симна по скалите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога мајка ми го спушти телефонот триумфално ме погледна, со погледот велејќи ми „ти реков?“
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш чичко Тони стана и со стиснати заби рече, - ти реков да престанеш, мори, - и ја грабна Ане со едната рака, а со другата почна да ја удира.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Значи, ти си тука дојден на семинар по метеорологија? - ме потпраша тетка ми, погледнувајќи го тетин ми со поглед кој велеше „ти реков дека е многу умен“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Било за да биде, што се вели, што да ти речам друго?... 7.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ми е срам да ти речам да се венчаме, вели, дека Никифор...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Улава работа, што да ти речам друго...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Срцето ти рече да се викам Нова Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Па што сакаш да ти речам!?“ Извика нервозно Иван.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тоа ти е, како да ти речам... Го гледаш небото полно со ѕвезди и си одбираш една, ја гледаш, ја гледаш и си мислиш дека е само твоја и си мислиш дека ќе ти донесе голема среќа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И машко и женцко, и старо и младо да се соберете на вигнатааа...!!! - викаше телалот, ама му се истопори дедо Наќе и му се развика: - Аре, пезевенк, нели ти реков на вигната да се соберат само машките, а?!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Што брзаш, бре? Па добро ти рече: чекај, па кога ќе дојде, тогаш ќе видиш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Остани со здравје и размисли за тоа што ти реков...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ти реков: ќе нѐ примат. Што си запнал толку?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Не сакам ни да чујам, - викна Абраш, - ти реков, книгишта не ме интересираат, не сум јас „бубалица“ па да читам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ти реков, тој Гутемберг бил велик човек.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе се турчиш и готово! Ти реков: бурда шега јок!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ти реков и тогаш, таа сега е во молитва и не смее никого да гледа.“ „Мене мора. Јас сум ѝ маж.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ние, како пријатели, да ти речеме само - олаџак!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ти си аза, аферим треба да ти речеме за многу работи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што да правиме, ти реков, ѕвездите ни ја пишуваат судбината”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сто пати сум ти рекол, внимавај како се однесуваш, не го гледаш колку е силен!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ти ветувам – одговори, па свика: - Ама, сум ти рекол да ги заборавиш тие твои глупости!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само што ние, источњаците, тогаш мислам ти реков, не бараме за сѐ објаснувања, како вас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Зарем прстенов не е сребрен? – се зачудив – ти рече како филигран, а не рече филигран – ја „уловив”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ти ветувам за ова, ти ветувам за она, баш си досадија! Кога ќе извлечам ветување од татко ми, мирна ми е душата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Мала си, а сè забележуваш – се насмеа мајка ми. – Така реков, во право си.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ние веруваме. Тоа што за вас е чудо, за нас не е.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Молчам и размислувам. Не е пријатно ако некој не ти рече добар ден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)