тие (зам.) - ги (зам.)

Кога Рабле и Волтер сакале да ѝ се потсмеат на војната, тие ги измислиле, првиот историјата на пикрошолската војна, а вториот војната на Кандид, но ниту во ед­ни­от, ниту во другиот случај, не можат да се земат за толку сериозни сцените на масакрите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На овој пазар тие ги прават последните покупки, пред да тргнат назад.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Неколку дена тие ги крстосуваа улиците на градот, барајќи стан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тие одлучуваат за неговиот статус проценувајќи го со истите процедури што тие ги користат за да го проценат кое и да е друго уверување, и го сметаат за сомнително секое гледиште што не поминало низ овие процедури. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 75
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дури откако ќе го направи ова, тој внимателно ги допушта во системот оние ставови коишто ги поминуваат неговите тестови за извесност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа карактеристика, се разбира, е во врска со претходната; обврзани да ги докажат нивните гледишта со едно множество порцедури кои ги прифаќаат како средство за доаѓање до вистината, модернистите не можат да прифатат едно уверување само затоа што е општоприфатено.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие ги поттикнуваат индивидуите да го прифатат своето сопствено потчинување, да комуницираат со своите сопствени животи преку техниките на моќ кои ги обликуваат, дури и нивните тела и гестикулации, според одредени “вистини”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Практиките на модерната моќ, изложена во детали од Фуко, се посебно подмолни и ефикасни.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во тоа време многу се пишувало и зборувало за Боксерското востание во Кина: за грабежите и експлоатацијата на кои било изложено кинеското население, за неговиот отпор против европските држави што го угнетувале кинескиот народ и за жестокостите што тие ги вршеле при задушувањето на востанието. 20
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
-Во својот бес тие ги принудија мирољубивите млади против нивна волја да се вклучат во нивните армии и да извршуваат убиства против младите на други земји.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето кои користат кибертехнологија за да донесуваат брзи одлуки во својата работа, нема да си отидат после работа дома за пасивно да им дозволат на постарите okno.mk | Margina #32-33 [1996] 58 политичари, менопаузни мажи, со затворени умови, да донесуваат одлуки наместо нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
-Во својата алчност тие од производството и продажбата на оружје направија економија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие меѓусебно се стимулираат за постојано усовршување и реформатирање на своите умови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие ги вдишуваат новите информации како што вдишуваат кислород.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
-За профит тие го загадија воздухот, реките, морињата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од сето горе речено се гледа оти бугарските арнотии за нас Македонците ни најмалку не се разликуваат од српските, но затоа пак нѐ чинат стопати повеќе: 1/ за бугарското име што ни го подари Егзархијата82ние ги зедовме на себе сите добрини што се врзани со него и со кои се украси тоа име во најновата историја на Балканскиот Полуостров. 2/ за бугарските училишта и бугарското „покровителство” на нашите интереси ние немаме никакво сочувство од страна на Русите, не затоа што тие ги мразат Бугарите, а по тие причини што тие толку многу направиле за Бугарите, колку за никој од словенските и православни народи: излегува оти тие и за нас Македонците направиле многу и немало зошто уште нешто да очекуваме од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие ги избегнуваа, но Турците бараа битки и успеаја повеќе од комитетот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие ги тргале убавите престилки од кафеанските маси, некои дури ги спуштале кепенците на прозорците, а на влезните врати ставале катинари.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тие ги убија Твоите пророци, ги разурнаа Твоите жртвеници!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Вудринг му се врати на стрипот нешто подоцна, со Tantalazing Stories, црно-бела серија на (еден вид) детски приказни, поделена меѓу неговите сопствени стрипови и оние на неговиот пријател Марк Мартин. (Во 106 okno.mk еден број, тие ги разменија местата и си ги цртаа карактерите еден на друг.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дури некогаш доцна тие ги изнајдоа во себе и зборовите и прво прошепнаа по нешто тивко и скришно само за себе, додека по подот си играше одблесокот од вратничката на разгорената печка, која баботеше и потплуснуваше со металот што се усвитува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А утредента, додека тие ги носеа првите копанки нагоре, по скелињата, а еден мајстор најгоре пееше „Поминуваш, Јано мори, заминуваш, ми се смееш, Јано мори, не ми зборвеш“, оној доаѓаше до Башмајсторот, кој стоеше веднаш до нивното корито со малтерот и тие можеа да чујат сѐ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Заколете ја, вели тој што им е како главен, војвода. Тие ги подместуваат штиковите, а кладенчето си ромори, небаре низ уши да ми поминува. 195
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оган нигде нема, а тие ги кренале рацете и се греат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе им ја навлажувам устата со млекото од дланката, Тие ги стегаат забите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се разбираме некако со Витомира. И еба го, не ќе се разбереме! Оти да не се разбереме? Тукуречи исти зборови зборуваме. Само тие ги вртат наонаму, а ние наваму зборовите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие ги јадеа живи, ко јаболка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зениците на малиот крадец се раширија уште повеќе; престанувајќи полека да бидат слепи, тие ги одлепуваа предметите од мракот сѐ додека не се задржаа на големата и таинствена каса на ќошот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Меѓу другото и затоа што цивилизациски и културно (и психолошки!) демократски ориентирани кадри ние речиси и немаме; идеолошки неконтаминираните стручњаци што можеа да станат потпорни столбови на еден нов демократски (децентралистички!) државен концепт во голема мера избегаа (и сѐ уште бегаат!) вон земјава, оставајќи им на старите моќни патријархалци да го поделат тој беден колач (и онака речиси изгрицкан, она што фактички имаме се долгови!) главно меѓу оние што тие ги избрале за наследници, и тоа според добро познатите критериуми на тн. негативна селекција што подразбира послушност, пред сѐ, а потоа и непотизам, корупција итн.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Границите меѓу трите супер-држави на некои места се произволни, на други се менуваат во зависност од воената среќа, но општо земено тие ги следат географските меѓи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ги напаѓаат, исто така, и болните и луѓето на умирање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ги беа задржале примитивните чувства што тој самиот мораше со свесен напор повторно да ги учи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, во праксата, оваа одредба беше и сѐ уште е изигрувана, првенствено од страна на приватните работодавачи, кога тие ги тераат работниците да работат и во сабота и/ли недела, а тоа не се евидентира никаде – при што користа што на овој начин ја стекнува работодавачот е отприлика работа од 24 до 32 часа месечно по работник, којшто овие „бесплатно“, а de facto под присила, му ги „поклонуваат“ на работодавачот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тие ги исфрлија сите работи за кои мислеа дека се непотребни и така даровите слегоа на еден кожув, дванаесет рала чевли, седумнаесет разни шамии и шамивчиња, седум крпи за лице, два минтана, четири минтанчињаа, две капи, пет тулбени и две градски кошули за некои братучеди од Тиквеш коишто носеа градски алишта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Брзо!“ Тие ги подгонија коњите напред кон малата дупка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
4 Според Прескот, boundaries се линии на демаркација на државната територија и на многу места тие ги имаат заменето frontiers, како „зони со различна длабочина кои означуваат политичка поделба меѓу две земји или политичка поделба меѓу населените подрачја во рамките на една земја“. Овие два термини не се синоними.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тие ги вртат главите, а нозете им џглибаат во калта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера ми кажа дека некои деца биле уште уплашени од војната и дека не можат да спијат, а кога ќе заспијат викаат во сонот и бегаат од постела, се кријат под креветите, некои само да чујат брчење на камион или трактор, и ќе почнат да скокаат низ прозорците, си мислат авиони и тенкови идат и ќе се пикаат по грмушките, ќе се тресат ко пилиња, негователките ќе ги бараат, а тие ги затвориле ушите и очите, само устите им стојат отворени, ама пак не се оѕвиваат, не се кажуваат; оти не се оѕвиваш ми вели Горачинов, кај беше досега отидена, ме прашува, по ортомата своја, му велам, и јас не знам кај бев, а надвор се смеат, на вратите од кабините ни напишале ,То долапи ефтихијас"18 и се смеат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Наближувам кон луѓето, а тие ги привсениле веѓите и крв немаат на лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Додека другите спијат сонувајќи убави нешта, обземени од болно сладострастие, вршулејќи на полноќниот мраз, тие ги заведуваат добрите, простодушните, со игра која води до слепило.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тие ги испитуваат причините за борбата што ја водиме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие ги испраќаа со жален поглед се’ додека не исчезнеа зад првиот завој, но немаа смелост да се испречат пред некој од нив за да го помолат шоферот да ги качи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Емин-бег потоа ги продаваше рибите на трговците што доаѓаа од цела Румелија, а тие ги разнесуваа по разни вилаети наредени во мали буриња, првин отстојани во сол, па ставени во саламура.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еее, уште само тоа ми требаше, си помислив, како сега да ја смирам? Дена сè погласно и погласно плачеше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И во градинка учителката еднаш ни читаше една приказна за нив – тивко прошепоти и почна да плаче. – Тие ги грабаат малите деца и ги носат далеку од родителите – плачеше таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)