тој (зам.) - има (гл.)

Колку за илустрација на неговата комплицирана и незавидна здравствена состојба, пред операцијата, тој имаше толкави проблеми што не можеше ниту да оди повеќе од 50-тина метри – заради замор, болки и гушење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работникот С. С. (сега 50-годишен), Македонец од Скопје, беше вработен во Министерството за одбрана на РМ, со договор за ра- бота на неопределено време бр. 04-34/15 од 2002 во Одделението за одбрана Карпош – Сектор за цивилна одбрана и кризен менаџмент и се имаше стекнато со статусот државен службеник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Налогот има дејство на забрана и пренос за наплата (чл. 137, ЗИ). 226 Лозановски против Топлификација Битола Спор поради неисплатена разлика од плата и надоместоци од плата1 Honor honestum decorat, inhonestum notat Честа ги краси чесните, а нечесните ги жигосува! (Publilius Syrus – 225) Работникот Благоја Лозановски од Битола (сега 60-годишен), работеше во „Топлификација Битола“ ДОО – Скопје, со договор за вработување на неопределено време од 2002 до 2008 година, односно тој имаше безмалку пет и пол години стаж во фирмата пред да настане спорот со неговиот работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Извршување врз парично побарување кое, по сметка кај банка, му припаѓа на физичко или 225 правно лице – се спроведува така што, со налог за извршување, и се наложува на банката паричниот износ за кој е издаден ваков налог да го исплати на сметката на извршителот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред настанувањето на работниот спор тој имаше работен стаж од 29 години во друштвото а, според систематизацијата на работните места, работеше како електротехничар – погонски електричар.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работникот Љ.Н. од Скопје (сега 50-годишен) беше вработен со договор за работа на неопределено работно време во „Охис“ АД – Скопје, фабрика од хемиската индустрија со доминантен државен пакет на акции во која, само во неговиот погон, имаше преку 250 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Подоцна, по добивањето на спорот опишан подолу, Величковски целиот добиен износ на парични средства го дава за операција во специјализираната приватна болница „Филип Втори“ (кај д-р Жан Митрев), како и за понатамошно лекување и третман на проблемите со срцето – на пример, тој има реални месечни трошоци од 3.000 МКД за потребните лекови кои му се неопходни за нормален живот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред настанувањето на спорот тој имаше работен стаж од 25 години а, според систематизацијата на работните места, работеше како електротехничар во „Охис Пласт М“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
2 Тој имаше девет месеци работен стаж во таа институција пред да го покрене конкретниот спор опишан подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Откако конечно ќе се обезбедеше соодветниот соговорник, со него се потпишуваше писмен договор за соработка според кој тој имаше право слободно да одлучи дали податоците кои ни ги дава треба да се анонимни, или пак имаме дозвола да ги објавуваме во целост – сосе имињата и презимињата на учесниците.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во него има застарена технологија и недостиг на елементарна ИТ опрема.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Комуникацијата со успиеното тело е остварена со радикалната метода на соочување на човекот и техниката. 26 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но и покрај позитивните новински рецензии, тој имаше тешкотии да ја дистрибуира книгата во некои од големите книжарски ланци(таа беше целосно забранета во Австралија).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој имаше големи клемпави уши и грозоморно, сѐ до ушите, се насмевнуваше гледајќи го старецот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во моментот кога ќе се открие нешто сомнително, тој има дозвола да ја прекине музиката и да го објави тоа, советувајќи ги луѓето да го идентификуваат и да го исфрлат дилерот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од неодамна тој има нов проект, поддржан од некои големи американски универзитетски лаборатории.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак, нештата се свртеа во негова корист по релативно одобрувачкиот текст што се појави во Гардијан.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тој начин се избегнува создавањето интерен маркет, кој што би можел да овозможи во системот да влезе срање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сиротите животни со тажен поглед се утешуваа од зборот на нивниот газда, знаеја дека тој збор е полн со разбирање за нивната мака – тие и тој имаа иста цел: да стасаат до врвот, излегувајќи од темната магла, од коријата со згусната дабова шума.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој има квалитети на роден писател.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој имаше книги за големата поделба во Европа, на почетокот на векот, на козари и антикозари.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Немаше човек да не го познаваше Чанга. Тој имаше остар и непредвидлив ум, не беше лесно некој да го надмудри.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој имаше цело стадо одбрани сански кози и неколку космати прчови, кај кои секоја есен масовно се носеа козите на оплодување, а некогаш и предвреме поради нестрпливоста на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми повеќе ништо не рече. Но тој имаше многу да кажува.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Впрочем, такви книги за козите тој имаше во својата библиотека многу, многу порано, пред да се постави козјото прашање.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас се согласувам со него. Формално тој има право.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Неговото сомнение јас требаше да го земам предвид, зашто тој имаше искуство, беше главен копач на гробови.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Го гледам моето седуманаесетогодишно дете и ми се стори како преку ноќ да порасна и да стана вистински маж, испотен и задишан, непрекинато ги носи предметите во подземната просторија и ги засолнува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Моето влијание е ограничено на градов. Тој има авторитет над луѓето од целиот остров“.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Човекот мисли дека тој има контрола и дека тој управува со предметите и Машините, но колку тој ги условува нив, толку тие го условуваат него.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тој имаше оставено в село млада невеста и бебенце.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Меѓутоа, во Ардените најмногу ме зачуди еден факт - насекаде, се разбира, каде што за тоа имаше можности и убави природни реткости, гледав бели населби, главно распослани, по шумските пејсажи, или на полјанките, пак од сите страни заобиколени со шуми, покрај реката Урт.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Самиот висок, добро развиен, тој имаше зошто да се држи гордо: беше стегнат во нова скаутска униформа, земена на послуга некаде од градот, на колкот му тупкаше скаутски нож, а в рака носеше троаглесто знаменце со извезен елен - амблем на нашиот вод.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дебелиот дури сега збесна. Тој имаше желба да се покара малку повеќе, а еве сешто се сврши одеднаш и без ефект.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пискулиев никогаш во животот и не помислувал дека ќе се најде во ваков капан, зашто тој имаше основа да го смета ова место не за мирни граѓани што си ја гледаат работата и единствената грижа им е да си минат незабележано и никого да не настапат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На околу педесет години, со силно прошарена гривеста коса, тој имаше изглед на добродушен, веќе малку уморен лав.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Барем тој има со што да го храни.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Само тој има црвена коса меѓу нас, чиј што прелив му минал и на веѓите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Само тој има јаболка петровки.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И тој имал право да се дозборува!“ - ќе рече тато со подбивен глас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
4. За сето останато мудурот уште на вториот ден испрати по еден од заптиите, преслечен во селски алишта, извештај до кајмакамот во Прилеп, но петте стотини жолтици го ублажија неговиот гнев, та сета оваа кривица ја префрли главно на стариот свој душман Толе Паша и на комитите од Организацијата, за која тој имаше точни податоци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А знаеш убаво дека агите не го мирисаат Московот, та и на тоа не ќе кандисаат — му одговори Шаќир, малку заинтересуван за својот живот, бидејќи и да се предаде тој има да биде погубен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Рајата од мојот мудурлук со ништо во овој маскарлак не се провини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јован почна да вика: — Кајмакам, ефевди!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Почна прво со Јована. Тој имаше и пушка, и пиштоли, но беа обесени во одајата каде што спиеше во Веца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кажи му сѐ за тоа; тој има бескраен распон на внимание,
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Незгодата (или згодата) во врска со градот беше што тој имаше само неколку ретки жители, исто толку ретки колку забите на стара баба.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тој тип уметник е хиперинтелигентен крт, стаорец со фантастични рефлекси и интуиција на гениј, тој е алхемичар и научник, господар на дрогите и виртуоз на сарказмот - тој има авторитет пред криминалците и морлоците кои му се јатаци и често делуваат во негово име.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тој има талент на вродена авторитарност (пак типично за еден балкански лидер, т.е. како што велите вие, господине Бузони - „гуру“) која просто се наметнува, особено кон адолесцентите, но богами и кон алтернативните интелектуалци, пософистицираните бирократи, па дури и кај бунтовните пензионери. Тоа е еден пример.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Јас ќе расправам за два од нив.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако исто така, ги открив Serra и Baselitz како радикални, Бојс имаше нешто повеќе: тој имаше визија за можната иднина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веднаш кога го запознав, знаев дека Бојс е најкомлексниот, најрадикалниот, најголемиот од сите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дерида ни даде едно објаснување на јазикот, за тоа како тој има значење, а како не.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дали тие можеби се поврзани со некој утописки, револуционерен план за опшеството?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кратиловиот проблем По ова кратко запирање при обиколката на гледиштата на Дерида, да се осврнеме на нивната самореферентност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој имаше моќ на маѓепсник. Штом отвореше уста да раскажува, сите се прибираа поблиску до него; го голтаа секој негов збор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пред да се разболи, тој имаше ред во јадењето. Никогаш не претеруваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Веднаш потоа стоката нагрна кон кошарата, а тој имаше голема мака да ги задржи, да не дозволи да се избодат и изгазат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И тој имаше потреба од помош, од пријателски збор, но кој да му помогне во оваа дива осаменост?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Нечистотијата се собира под ноктите и одовде: „Колку црното под ноктите“ - во значење на некое мошне мало количество, но во јужнословенската екумена фразеологизмот се појавува во мошне скратен облик: „нокот“ или „црно“; во делот од западното словенско население квантитативната вредност на црното под ноктите преминува во експресивно-квалитативна оценка: кој има црно под ноктите, тој има грев на душата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Доколку бројот на вработени е под 25 лица, тогаш тој има должност да води евидентен лист за присуство на работа на работниците со наведување на податоци за почетокот и завршетокот на работното време (чл. 21 од ЗИДЗРО/фев.13).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Плаќање на работата Кај онерозноста (правото на работникот на плата за извршена работа) во периодот на нашата анализа дојде до 4 измени и тоа: ● се воведе нова диспозитивна одредба со која работодавачот може на работникот да му исплати и 13-та плата, но само доколку тој има таква можност за исплата (чл.24 од ЗИДЗРО/септ.10); ● со носењето на Законот за минимална плата во Република Македонија,31 терминот „најниската“ повеќе не се употребува во внатрешната легислатива и е супституиран со терминот „минималната“ (чл. 25 од ЗИДЗРО/септ.10); ● беше воведена обврска за работодавачот на работникот да му ја исплати платата на начин утврден со закон,32 но за сметка на ова 30 Закон за пензиското и инавалидското осигурување (2012), Сл. весник на РМ – 98/12, 166/12, 15/13, 170/13, 43/14, 44/14, 97/14, 113/14, 160/14 и 188/14. 31 Закон за минимална плата во Република Македонија (2012), Сл. весник на РМ – 11/12, 30/14 и 180/14. 32 Кај нас постои посебен Закон за исплата на платите во Република Македонија (1994), Сл. весник на РМ – 70/94, 62/95, 33/97, 50/01, 26/02, 46/02, 37/05, 121/07, 161/08, 92/09, 97/10, 11/12, 145/12, 170/13, и 139/14.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Исто така, кај договорот за работа со неполно работно време се користи принципот pro rata temporis (колку работа – толку права) односно работникот своите права ги остварува пропорционално на времето за кое што го склучил ваквиот договор, на пр. тој има право на годишен одмор со минимално времетраење од 10 работни дена, за разлика од работникот кој работи со скратено работно време кој го добива законскиот максимум во времетраење од 20 работни дена. 19 Според чл. 32, ст. 2 од Уставот на РМ (1991): „Секому, под еднакви услови, му е достапно секое работно место.“
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Знаеја дека тој има нешто на ум и дека треба кога-тогаш да им го каже.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како што подоцна се сеќаваше господинот Гологанов, тој имал впечаток дека госпоѓа Гологанова се соочува со немилосреден злосторник.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И тој имаше право на замор.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најпрвин беше замислила еден сосема класичен и глупав почеток: директорот на училиштето да им се обрати на учениците и родителите со свој говор (сите знаевме дека тоа е неверојатна глупост, оти Фисот не знаеше да срочи повеќе од два збора на хартија, и тоа под услов да бидат напишани во два различни реда; тој имаше страст за решавање крстозбори и анаграми и сите имавме впечаток дека допрва ги учи зборовите како средство за изразување).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој имаше спортски мотор и се тркаше на спортски трки, на ридско-брзински натпревари, како што тоа се викаше тогаш.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ја породи со сите нејзини деца и ѝ беше сосед во стариот имигрантски кварт во градот, каде што тој имаше канцеларија на погорниот кат од двокатната зграда, чија конструкција се распаѓаше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој имаше слушнато дека мисирките се поглупави, буквално кажано, тие немаат доволно чувство да се скријат од дожд, но Милан немаше никакво искуство во одгледување на мисирки.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој има свои соништа, визии за сопствената старост. Тоа го држи жив.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој има вкус за доблест. Продолжува да оди по патот на кој стрчат острите врвови на младите тревки, не плашејќи се да се пробијат меѓу збиените камења.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Значи јас сега имам триесеишес, а тој има триесет години.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Мајка му ми кажа дека доаѓа доцна навечер, но и дека другиот ден има концерт во прекрасната катедрала и дека сум имала среќа да бидам во Парис баш кога тој има концерт.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Нејсе. Кој и да беше, тој имаше оди ми дојди ми со турските власти, а нашиот бег му беше и близок роднина на кајмакамот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во случај динамитот да биде откриен во возот, Милан имал можност и шанса да се спаси со негирање дека тој имал било каква врска со таквата пратка.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој имал пасош и бил „странски“ државјанин и според тоа единствено тој можел легално да се качи на парабородот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но оној, чија фотографија сите три љубоморно ја чуваа: тета Наца на пијаното, тета Менка во кујната, над шпоретот, тета Дитка на телевизорот, врз неделната програма – тој имаше токму такво лице: отмено, благо, а непроникливо – лице на дарителот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Имаше поинакви очи од сите деца кои ги бев видела; тоа беа очи кои плачеа навнатре, а солзите паѓаа некаде таму, длабоко во него, и не го носеа она ослободување кое доаѓа по плачењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога брат ми на светот му го соопштувал ова свое сфаќање како апсолутна вистина, не се сетил на мојата болка од она попладне кога тој имаше тринаесет, а јас седум години, онаа болка и оној страв предизвикани од погледот на разликите на нашите тела, од помислата на раснењето и делењето со детството, од претчувството дека мојот живот и неговиот живот нема да продолжат заедно и ќе чекорат одвоено кон смртта; го заборавил тоа попладне и тагата и стравот што потекнаа од него и што како сенка паѓаа врз мене претворајќи се во некоја друга тага, во некој друг страв, влевајќи се во некои други таги и стравови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го сретнав кога тој имаше девет години, а јас две години повеќе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ја виде нејзината врамена фотографија при неговата прва посета на домот на дедо си, ја препозна и рече дека брат му му кажувал дека таа сега лежи в земја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Хајнерле не ја помнеше мајка си. Софи Фројд Халберштат умре кога тој имаше тринаесет месеци; ликот ѝ го знаеше според фотографиите кои ги направил татко му, а слушал за неа од својот неколку години постар брат Ернст.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Заборави; и на раснењето на сите девојчиња, на процесот што го нарекуваше „станување жена“, му додели само едно својство – зависта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ни еден српски воспитаник, особено ако тој има живеано во Србија, не само што не им верува на Србите дека тој е Србин, туку и ги мрази за нивниот шовинизам и ги лаже за да си ја достигне само целта, да добие образование.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, не би сакал да го задржам тој израз “покажување”, бидејќи текстот не покажува, или покажувајќи тој има учинок на исчезнување или укажува на нешто друго.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Секогаш била фер. Тој имаше право да каже што мисли за сè и таа секогаш се консултираше со него за некои суштински работи, бидејќи не сакаше да биде нечувствителен странец.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но тој имал моќни очи и можел без милосливоста на месечината да го види меѓу сите видовитиот Дмитар-Пејко и да дојде до него додека ја сечел со џбиткавоста толпата што полека се стивнувала, чиниш и се предала на судбината во многубожечко исчекување на ново чудо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тој имал пушка, ја спечалил во тепаницата со бегот и беговите придружници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Умира, гние, рекол Онисифор Проказник. - Затоа само ќе го закопаме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не, го прекинал бабуњосаниот Онисифор Мечкојад. - Тој има отров во месото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Превивката преку окото на Арсо Арнаутче како да била грутка снег што ќе почне да се топи од топлината на огнот за да открие едно око што со неуништлива светлост ќе ги извлече озарени од мрак правдините и гревовите на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак зачекорил. Збиените луѓе како да му пошле в пресрет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ниту, пак, тој има на кои да им ги вади очите, да им ги дупчи ушите“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Министерот на тајната кралска полиција ништо не вели, само нешто си запишува, тој има доста хартија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со години веќе, тој има дадено постојана понуда дека секој што ќе му испрати по електронска пошта фотографија или автобиографски параграф напишан на рака и рачно адресирана коверта, за возврат ќе добие интерпретативен цртеж на сопствената џива.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој веќе беше стар, вкочанет, грозничав, тој имаше настинка, грип и воспаление на бели дробови во исто време.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако одите во Таџ Махал и ако врне, Таџ Махал ќе ја заштити вашата глава од дождот, но сега тоа не е примарната цел - тој има естетска и симболичка намена, и тоа е причината за постоењето на зградите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Луѓето продолжуваа да ги разгледуваат недостатоците на кралската облека и грешките во нејзиниот крој, а кралот се шеташе меѓу нив и ги колнеше колку што можеше.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Министерот за памук и лесна индустрија вели: уште повеќе што за нова облека ние во кралството имаме премногу памук и премногу хартија, со други зборови, ниту едното, ниту другото.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој имаше само еден син на име Силјан; имаше Божин и една ќерка.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На местото од сето она, што царуваше по Белата Долина, тој имаше само една пушка, со уште два фишека, кои не се решаваше да ги загуби вака попусто, а тоа беше една многу несправедлива и лоша замена, невозможна замена, за сѐ друго, што чуваше секоја единка од тој живот околу него, за секое дебнење и секое предухитрување, за секое сурово наскокнување и секакво столкнување очи в очи, што го носеше во своето тело, во сплетот од своите мускули, секој жител на таа бела, диво ризискрена ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Секогаш се трудеше во секоја од нив да го стави токму она, по што беше посегната таа, а многу често притоа знаеше да забележи дека всушност и тој има едни две сосема исти како оние раце, тоа беше добро видливо секогаш, кога ќе ги добереше до нивните раце што бараа, своите, што подаваа, а после мислеше дека е и тој еден многу сличен човек на сите овие луѓе, што му доаѓаа и со кои работеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Имаше натопено многу високи ѕидови, имаше соѕидано многу зданија со својот малтер, во многу градови по главните улици стоеја градбите во кои тој имаше соѕидано многу свои денови, заедно со тешките копанки, а од сето тоа имал само едно уште пониско рамо и само толку заработка, за едвај да може да дочека додека не се започнеше некоја нова градба во тој, или во некој друг град, сеедно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А Тарас Буљба? Навистина тој има мустаќи тешки и дебели како Керим-бег.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зар беше важно тоа, каков и чиј е тој бог, кому носи корист, кому пропаст, дали тој има чалма или златен ореол околу главата, дали е облечен во турска салтамарка или е завиткан во црвено платно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од тој ден започнаа проблемите за Профима и за ќерка ми кога разбра дека тој имал дете во Албанија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Од срце“. Така се зборуваше низ Автокоманда кога најмалиот, со име од една приказна за деца (во која тој имаше само сестричка), имаше три, а најголемата дада тринаесет години.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И тој имаше тетратки, во кои беа испишани истите приказни од оној „вистинскиот“ автор што ми диктираше додека го дружев. Беа сосема идентични.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека тој имаше сериозна љубовна врска, таа имаше сон, а сонот ѝ беше тој.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Гледај ваму, ми вели татко, ова е даб благун и тој има најмногу срцевина за спици, за бочви и за качиња и да знаеш за отсега, ми вели, рапавиот даб е само за јаглен и за греење, а царевиот даб е за ништо, вели, оти нема срце и брзо скапува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој има само чудни уши и бездушен е. Не му е до расправа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Партизаните не знаеа дека тој имаше коњ.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Најпосле, тоа е адет наш кога некој спаси некоја девојка од некаква несреќа, тој има право да си ја земе за жена, ако ја сака.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Како што неговата Рада го имаше трагачот Душка, така и тој имаше свои истражители за да ја пронајдат Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако, пак, работата беше особено тешка, тогаш тој имаше обичај дури и воопшто да не ги завршува речениците, така што мошне често, започнувајќи со зборовите: „Тоа е, навистина, сосема онака...“ – а понатаму веќе немаше воопшто ништо, зашто и самиот тој забораваше, мислејќи дека кажал сѐ што било потребно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, тој имал една маана: често зборувал во сон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој си го избакнал детето во лулката, нежно ја прегрнал саканата, и таа цела ноќ го слушала како ѝ липа врз градите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го малтретирав фиксниот апарат преку кој месец дена не можев да дознаам каде е извесен човек и дали тој има извесна машина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Снегот беше висок, до појас. Сѐ, сѐ тој имаше згмечено, покриено.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Нема што, тој имаше нешто константно во својот карактер.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Колку што можевме да дознаеме; Аритон Јаковлески до последниот час, и покрај сета мрачност и мраз во душата, сепак тој, човечецот, си умел поубав крај, дури се надеваше, имаше такви часови кога страсно веруваше во своето дело, значи - тој имаше некаква подлабока надеж.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Богдана го следеше на секој чекор и тој имаше повеќе мака од неа, од нејзиното подвикнување, отколку од кучињата на чие што лаење постепено се привикнуваше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Бев сигурен: тој имаше железни заби и козји нозе во старите износени влечки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пред неколку години тој имаше интересна полемика со големиот противник на постмодернизмот и сите нови теориски движења, Ернст Гелнер.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Климент Камилски најпосле се смири. Тој имаше подготвено листа од педесетина опасни турцизми, сега не му беше тешко да ги предложи петте први, најопасните: 1. јаничар, 2. курбан,башибозук, 3. башибозук, курбан, 4. зандана, 5. кодош.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој имаше силна внатрешна моќ, широка и добра душа, но кревко срце кое лесно доаѓаше во судир со спротивставените властољубиви, кариеристички, бирократски сили.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мора да е некаде околу тој датум, зашто беше прилично сигурен дека самиот тој има триесет и девет години и веруваше дека е роден во 1944 или 1945 година; но сега беше невозможно да се утврди каков било датум во рамките на една или две години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да работеше и таа во Одделот за документација можеше да биде релативно поедноставно, но тој имаше само мошне нејасна претстава за приближното место во зградата во кое се наоѓаше Одделот за проза, а немаше никаква причина за да отиде таму.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во нередовни интервали, тие ќе му поднесеа едно валкано парче хартија за кое велеа дека е сметката, но тој имаше впечаток дека секогаш му наплатуваат помалку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Новото следување нема да почне да се дели до утре, а тој имаше само уште четири цигари.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во старите времиња, тој имаше скриени еретички мисли под маската на конформист.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Всушност, тој имаше два неупотребувани што ги чуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во изминатиот период кога ќе се јавеше Гаврил од САД, ти многу зборуваше дури некогаш и ќе те прекинев, ќе ти кажев да престанеш да зборуваш за сè и сешто, дека тој има многу работа и за учење.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Утврди дека (покрај многуте својства што ги има поленот: изобилство од витамини, хормони, протеини, азоти, јаглени хидрати, белковини, маслени и минерални материи со околу триесет елементи) - тој има моќ да штити и од отрови.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
ЉУБА: И уште како. Тој имаше ужасен карактер.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој има непријатели...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
КУПРИКОВ: Од тоа јас заклучив, дека тој има намера да направи нешто што не е добро, и затоа се обраќам повторно кон вас, Љуба Ивановна, и кон тебе, драги Аљоша, пред свидетели, со голема молба да преземете мерки на максимална претпазливост.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Имено, при организирање јавни работи, ако организаторот на работите (кој, согласно член 84 од ЗВОСН, може да биде само работодавец од јавниот сектор) работно ангажира невработено лице корисник на паричен надоместок на јавни работи над 30 дена, тогаш тој има право на надомест од Агенцијата за вработување, месечно во висина на паричниот надоместок на ангажираното невработено лице.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тој, понатаму, може да основа одбори и комисии за одделни прашања од својот делокруг; д) положбата на синдикалниот претставник значително беше влошена со замената на децидната одредба од ЗРО (1993), според која тој имаше право на посебна законска заштита од отказ и од други шиканирања за време на својот мандат (чл. 83, ЗРО/93), со одредбата според која на синдикалниот претставник, за времето на вршење на должноста, работодавачот може да му го откаже договорот за вработување ако за тоа добие претходна согласност на синдикатот!?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Имено, ако според ЗРО (1993) работникот имаше право на отказен рок од еден до шест месеци (чл. 121, ЗРО/93), од 1995 тој има право на отказен рок најмногу до три месеци (чл. 3, ЗИДЗРО/95).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Севкупните промени што настанаа во периодот 1993-2005 најдобро можат да се забележат од следната табела: Работен стаж во Максимален број Година години/број на плати на месечни плати 1993 2:1 12 2003 3:1 8 2005 5:1 6 Табела 1: Висина на еднократниот надомест при добивање испратнина Односно, ако во 1993 година на работникот со наполнет работен стаж од 25 години му следуваше испратнина во висина од 12 месечни плати, од 2003 тој имаше право на 8 месечни плати, за од 2005 испрат- нината, во неговиот случај, да биде преполовена на 6 месечни плати!
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
б) Во делот на материјалната одговорност на работодавачот, симптоматично е тоа што со ЗРО (2005) е избришана експлицитната одредба којашто предвидуваше дека, доколку, во рок од 15 дена од конечноста на одлуката, работодавецот и работникот не се спогодат за надоместок на штетата, којашто му е предизвикана на работникот, тој има право – со тужба, да бара надомест на штетата пред надлежниот суд (чл. 112, ЗРО/03 – Пречистен текст).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Единствено сакаше да разбере дали тој има сестри и браќа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И тој е родител... И тој има женска челад.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А за дедот Петка и ова добро дојде оти додека многу од истераните селани гладуваа, а некои дури од глад и изумреа, тој имаше барем леб за себе и за внучињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој има брада дома, тој има и булук каци да нап'не, и покрови ќе направе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој имаше обичај да почне одоздола со ред, од Балевото анче и до крај до Петка Спасев да тргне по едно дваесетипет, та до дома ќе му се стореше таман сто драма и доста му беше како на стар човек.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од друга страна пак, бидејќи овој дедо Стале беше неписмен и не можеше да стане поп, тој имаше многу мерак барем некој од неговите блиски да се изучи и да биде поп во некое од блиските села.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој имаше изнесено стотици оки компири, јаболка, а лебами, и неколку чупи и вдовици има преметнато преку рид. И затоа го познаваа и Рожденци него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го одобруваше ли тој потфатот, значи беше сигурен успехот, зашто тој имаше да го изврши со своите јаничари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Јас не можам толку теми за муабет да измислам колку што тој има теми да изрежира.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Тој сам работи, има свое семејство! Тој има повеќе потреба од пари отколку ние.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој имаше и едно скратено издание од оваа книга на старотурски, купена во младоста, во Цариград.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„И ти, сине, имаш право што заминуваш, а и тој има право што останува! Бог знае кај ни е спасот!”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Затоа ми се обраќа со молба за помош, за да не ја суредат неговата сакана ќерка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Најпрвин треба да ви објаснам дека тој има посебна слабост за секакви технички дрангулии, и во тоа време беше луд по грамофони.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Само што си го беше купил својот прв грамофон и таков наивен каков што си го дал господ, сè му поверувал на продавачот - посебно, дека грамофонот можел да го репродуцира секој звук, Хај-Фај, демек. 114 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нешто го изненадило татко ми кога тој имаше педесетина а јас бев млад.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нашиот семеен лекар го подгледнуваше повремено за да види дали е сè во ред. Тој имаше душевна мака.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми пречи кога ќе ми се обрати некој почитуван психијатар, кој претходно ме нападнал во јавноста со зборовите: „Тој така зборува пред децата, а ние сме на истата страна во борбата против страдањето“, и испаѓа дека тој има ќерка од осумнаесет години која „одлепува“, и за која тој не сака да им падне во рацете на полициските психијатри и да добива електрошокови. Margina #21 [1995] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сега јас сум во педесетите и имам син кој е млад.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во продолжение ви го пренесуваме списокот на најпознатите појавувања на Хичкок во сопствените филмови. Станар - во сцената во книжарата Хичкок е свртен со грб кон камерата; при апсењето тој е еден од многуте набљудувачи. Убиство (The Murder 1930) - се појавува на патот. Уцена (Blackmail 1929) - во метро чита весник додека од соседната клупа го посматра едно мангупче. Триесет и девет скалила (The Thirty-Nine Steps 1935) - оди преку улица. Млади и невини (Young and Innocent 1937) - на судската расправа тој е еден од фотографите. Госпоѓата која исчезнува (The Lady Vanishes 1938) - за момент се појавува на лондонската железничка станица. Ребека (1940) - стои покрај телефонска говорница од која се јавува Џорџ Сандерс. Дописник од странство (The Foreign Correspodent 1940) - на улица оди покрај Џоел Меккреј. Господин и госпоѓа Смит (Mr. and Mrs. Smith 1941) - на улица оди крај Роберт Монгомери. Саботер (Saboteur 1942) - крај една трафика. Сенка на сомнежот (Shadow of a Doubt 1943) - во партијата карти во возот тој има Full House. Чамец за спасување (Life Boat 1944) - неговата фотографија во профил се наоѓа во огласниот простор на веникот што го чита Вилијам Бендикс. Маѓепсаниот (Spellbound 1945) - излегува од лифтот во хотелот. Озлогласена (Notorius 1946) - на приемот истура чаша шампањско врз душекот. Случајот Парадин (Paradine Case 1947) - носи голема кутија од виолончело. Јаже (Rope 1948) - оди по обоените делови од улицата. 44 Margina #21 [1995] | okno.mk Во знакот на Јарецот (Under Capricorn 1949) - се појавува двапати; на приемот кај гувернерот, и на скалите на владината палата. Трема (Stage Fright 1950) - на улицата зјапа во Џејн Вајман. Непознати во возот (Strangers on a Train 1951) - влегува во возот и носи контрабас. Се исповедам (I Confess 1953) - минува на врвот на големото скалиште (на кое има, како што забележува Трифо, точно 39 скали!) Повикај У за убиство (Dial M for Murder 1954) - еден од учесниците на групната слика која Реј Миланд му ја покажува на Ентони Давсон. Прозорец кон дворот (Rear Window 1954) - во станот на музичарот го дотерува ѕидниот часовник. Држете го крадецот (To Catch a Thief 1955) - покрај Кери Грант, во автобус. Неволјите со Хари (Trouble with Harry 1956) - оди покрај местото кадешто Џон Форсајт се разделува. Човекот кој премногу знаеше (The Man Who Knew Too Much 1956, римејк на Хичкоковиот филм од 1934) - на плоштадот во Мароко. Погрешен човек (The Wrong man 1957) - Хичкок го раскажува прологот на филмот. Вртоглавица (Vertigo 1958) - преминува улица. Север-северозапад (North by Northwest 1959) - трча по автобусот кој му ја затвора вратата пред нос. Психо (Psycho 1960) - стои пред вратата на трговецот со недвижнини, кај кого е вработена Џенет Ли. Птици (The Birds 1963) - со две кучиња излегува од продавницата за животни. Марни (Marnie 1964) - од хотелската соба излегува во ходникот. Искината завеса (The Torn Curtain 1966) - во хотелскиот хол седи со едно дете во рацете. Топаз (Topaz 1969) - на аеродромот седи во инвалидска количка. Лудило (Frenzy 1972) - еден од посетителите при уводното предавање. Семеен заговор (The Family Plot 1970) - неговата сенка на прозорецот од канцеларијата за статистика на жителството.  http://www.filmsite.org/hitchcockcameos.html Margina #21 [1995] | okno.mk 45 46 Margina #21 [1995] | okno.mkR.D. Laing е (анти)психијатар чие културно влијание е големо и неоспорно.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нешто го изненадило таткото на татко ми кога тој имал педесетина години а татко ми бил млад.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не знам колку е вистина, ама се зборува дека една ноќ, партизаните дошле да го убијат Панда, ама тој имаше некој пријател Албанец од оние села онакажните.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Феноменот на престижот, чувството за престиж што кај човека сѐ повеќе се развива колку што повеќе тој има.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Знаеш ли дека тој имаше веѓи, ќе се насмее.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А тој имаше многу - три маслинки и една детска играчка, па ќе прскаа од нив, заедно со неговата крв, млечни трески кора и црвени парчиња памук, сите заедно за да умрат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И тој имаше некаква директива да спроведе, од погоре, од подалеку.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, и тој имаше толку ум в глава да насети оти сталинското не беше како во првите денови по војната. Сега луѓето се делеа, се поларизираа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој имаше само еден син на име Силјан; имаше Божин и една ќерка.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Кога се зазори, тој имаше ископано гроб длабок до неговата половина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Мори, мајко, тој е најдобриот човек во улицата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не заборавајте дека тој има и брат капетан меѓу Црвените.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Тој има големи планови со мене. Ќе спечелиме цела вреќа пари“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој има повеќе метли поарчено за чепкање на забите одошто за чистење на собата“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но се разбира, не кажала за какви планови станува збор и за какви пари.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ја гледам, седи на она столче до масата“, ми вели Трајчеица, „седи сета разотворена пред очите на оној мој сомун, а знаеш какви очи тој има, да извиниш; а таа зборува, зборува и не мисли да запре.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А што се однесува до нерасчистени сметки, тој и пред Војната тврдеше дека никому ништо не му должиме".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Што тој има со мене? – му пролета.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
КЕВА: Право да ти кажам Ефке, не верувам. Тој има една мисла за неа..
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Еден збор да ти рече, за срце ти се лепи. После, и јас ќе зборувам со него.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Бев сигурен дека забележа, но јас го прашав, и тој имаше намера да ми каже сѐ што знае okno.mk | Margina #10 [1995] 25 за тоа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Го прашав дали и тој имал тешкотии 100 Margina #10 [1995] | okno.mk при дишењето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во Лион живее внук ми и цел ден работиме математика затоа што тој имаше тест.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Богатството го делеше со сите! Тој имаше големо срце, несебичноста негова им дозволи на сите да уживаат во богатство заедно со него!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Тој има само убави зборови за Никифор, но јас знам дека тоа е така дека нема соперник во него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па и на Влатко, така оддалеку сите дрвца му се гледаа исти ама тој имаше силна желба да ги види, па затоа и ги виде: седум бели исправени стебленца во далечината, заробени во калливата почва што тешко базди...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- „Тој има пишувано и за Скопје!!!“ „Да, да, Евлија Челебија... тој текст толку ме восхити што го запаметив, како рецитација!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Има една народна поговорка, искажана којзнае кога, која вели: „Кој штеди, тој има!“
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
ПАРАСКЕВА: За неговата литература, каква е, таква е, тој има подруго мислење!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Беше, како и секој пат, облечен во неговата доземи долга бањарка за која што баба ми Санда, мајка му, тврди дека му ја купила кога тој имал десет години и дека ја има зачувано сѐ досега само затоа што била изработена од многу квалитетен фротир што денес веќе не се употребува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
По казна го праќаа во 17. бригада како прост војник, а тој имаше завршено правен факултет.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А тој се спротивставил и изјавил дека нема никаква врска со неа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во Сопот тој имал роднина кој го славел Свети Никола, тие го прашуваат каде е таа девојка а тој покажува на мене.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој има здравје, но и срцето што може да му е слободно, сега е во вистински ропски пранги.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Така тој имаше време дури и за чемпресот што удираше во прозорецот од собичката на струшкиот рибар.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ами тој имал буздоган, мори“. „За таквите како тебе да ги сплеска”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Додуша, беглер-бегот е водач на сите главатари, на субашите, на кадиите, тој има под своја власт седумнаесет војводи, а секој од нив со своја дружина од илјада и петстотини коњаници кои тој самиот ги плаќа и ги води во бој на свој трошок.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И тој имаше врска со свети книги, ами како!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тогаш му доаѓаа, заедно со тие чудесни слики и некои необични мисли од кои дури самиот се плашеше, како, на пример, не му припаѓа тој никому, не е роб, дури не е ни зависен, и сè што е негово е само негово, толку многу негово што тој има право, по своја желба и мерак, да го разделува на оние што ги сака или сожалува, а никако на еминот кој тоа му го земаше сосила.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Та и тој имал жена Тодора, не си знаела?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама тој има магија во себе, ибн Бајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мајка ми, беше посебна приказна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа ти е како да му го раскажеш некому филмот што тој има намера да го гледа – се буни Ведан, одбивајќи да учетвува во „литературните катчиња” на татко ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа ми рече дека воопшто не треба да се секирам зошто тој имал клуч и сега веќе се наоѓал во станот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- А чичко Симо нема ли грижи? - И тој има, - велам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Тој лани седеше во неа. Тој имаше остро ноже и везден делкаше...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Си отиде вечерта шоферот дома, а дома тој има ќеркичка што се вика Билјана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)