тој (зам.) - помине (гл.)

„Воденичарот" ги разгледа камењето, ама виде и луѓето каде влегоа и, веднаш по нив и тој помина горе по уличето, убаво запомнувајќи ја искршената порта од Алимасковци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сеедно ми е како тој поминал низ собата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Бидејќи ветрот им одеше сѐ наспроти бродот, мораа да пловат засолнети од Кипар и тој помина долго време загледан копнежливо кон копното, кон Тарс, кон градот во кој ги остави мајка си и татко си кога на тринаесет години замина за Ерусалим.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Митко Кривашија, кој како да имаше грижа на совеста што тој поминал само со нешто принудна работа во Преспа, па авторот, како дел од прикаската за Едо Бранов од Битола, му го раскажа и ова: „Јас немам добри зборови за Сврделот“, рече Митко, „иако тој и сестра му се сржта на моите младешки години, во времето додека уште летав со перо праз, како што се вели...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А потем тој помина, така да кажам, во напад и го напиша оној есеј со којшто си ја запечати судбината.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во 1965-6-та тој поминува уште една година во Европа и потоа се враќа во САД каде ги започнува своите постдипломски студии по математика на Беркли универзитетот во Калифорнија... 1976 година одбранува докторат од теоретска физика на Универзитетот во Орегон.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Имаше тој поминато доста градови во својот живот, за да знае кој се завлекуваше некогаш со тие романи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мислеше на ловот, сега сосема поинаку, за миг губејќи ја од своите мисли сета таинственост, што ја имаше до вчера во односот кон него, а нешто што се изроди во сиот тој поминат ден во него, низ онаа проклета притивнатост во сѐ, што правеше со своите раце, и што мислеше со своите мисли, нешто како негов внатрешен отпор кон таа помиреност во неговите движења, го распалуваше во оваа квечерина и го правеше наострен и здивен за уште еден обид.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Со една поголема грутка снег тој помина по лицето, триејќи ги најдолго слепите очи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој помина сосема покрај нас. DD ПТ: Дали можеби ве благослови. DD ЕВ: Имам фотографија на која се ракува со Фред Хјуз.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)