што (зам.) - нема (гл.)

Ти немаш каде да ја примиш. Срце што нема за себе конак, не може да пречека гостин!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Нема човек што нема мака, некои имаат големи, а некои мали.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во пазарните утра, кога некој селанец ќе му се обратеше некому со прашање кај може да купи лек за своето болно дете, тој го испраќаше на сосем друга страна, кон оној крај што нема аптеки а отаде друг еснаф го испраќаше кон стариот град што се давеше во штавени кожи и лој.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сочувствителен со страдањата на својот народ, Коста бил готов да дели сѐ што имал со оние што немале и страдале.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
102. Стојан Михајловски (1856-1927) е бугарски поет и општественик од гр. Елена што немаше ништо заедничко со борбата на Македонците за слобода, но во 1901 год. беше поставен за претседател на ВМОК, наместо дотогашниот Б.Сарафов што се покажа „непослушен” за бугарскиот кнез.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Посебниот карактер на романската пропаганда се потврди и од блиските настани со настапот на оружената четничка акција на пропагандите, кога романската, како пропаганда на земја што нема заедничка гранична линија со Македонија, во таа форма главно и не се изрази.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И за тоа престапно поведение се прави сега виновна Русија, и тоа официјална Русија што немала ништо заедничко со нејзиниот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На првата забелешка од нашите противници, оти никогаш немало македонска словенска народност, може многу просто да им се одговори: што немало понапред – може да се стори подоцна, доста е да се имаат различни историски услови со свои одделни барања.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еден човек од еден народ што нема писменост може да ја научи азбуката од еден народ покултурен од неговиот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А сега едни од нас гледаат на себе како на Бугари и ги соединуваат нашите интереси со бугарските и наместо да ја изучуваат Македонија во секаков однос, наместо да ја изучуваат историјата на Македонија во сите времиња, ги изучуваат бугарските интереси и бугарската историја и не честопати оние периоди од неа што немаат никаков однос кон Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако еден народ само постепено си го изработува своето писмо и него го преработува и притоа во неговата историја нема такви настани што ја преполовуваат и прават цела пропаст помеѓу едната, т.е. старата, и другата или новата половина, -писмениот јазик и правописот содржат во себе многу такви особини што немаат реална вредност во гласовите во сегашната состојба на јазикот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не е кнезот крив за тоа, да речеме, што немаат Бугарите арни дипломати.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тука, под белите облаци на круните од високите буки, стоеше една изгасната провидна темнинка, што немаше никаква белина ни во најбелите мигови на белата зимна ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Богат не е тој што има пари, вели, туку тој што нема сиромашна душа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По секое испукување, погледите ни се среќаваат, зачудени и уплашени. И со прашања што нема кај да најдат одговор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Знам, вели Витомир, децата се прават без панталони, вели, ама оној што нема ништо в панталони, нема ни деца, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, после чув и од која куќа бил и што имаат. А повеќе чув што немаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Колку многу имаше фатално навестување на смртта во стиховите на Махмуд Дарвиш: Го оставам срцето во долапот на мојата мајка која го оплакува времето што нема да се врати!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Биди што си каде и да си Понеси го само товарот на твоето срце И врати се кога сите земји Ќе ти станат татковина Махмуд Дарвиш Нашите средби се само збогувања на крстопатите на зборовите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таму во свеста се вкочанува времето на оној ден кога се оставил домот: со тој миг во сеќавањето непроменливи се луѓето што останале во селото, настаните врзани за нив и тој самиот меѓу тие луѓе и тие настани, божем из'ртел од себе и пошол да бара нешто што немал дотогаш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Таа никогаш не би помислила дека некој чин што нема ефект станува бесмислен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па сепак, умртвени, најмогу се грди перките за пливање што немаат идеја.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Нејзината несреќа, ако ми зборуваше за тоа, што не верувам, за мртвиот Борко, за коските и черепите горе во планината од еден злостор, за нејзината излаганост во сѐ што имала и што немала, врвеше крај моите уши неслушнато.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Што е за право ниту еден сонувач Нема да рече многу ми е гајле за иднината на сонувањето Не што нема да рече многу ми е гајле Ами ќе ја обнови и ќе ја поткрепи идејата За воведување светска сонувачка штафета Сега не мора таа да му се врачува на Врховниот сонувач Баш на 25 мај И не мора сосе штафетата да има и слет на стадионот на ЈНА Постарите сонувачи паметат и такви штафети и слетови Со кои некои неиспилени на несонувано тераат мајтап
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Сакам да убијам нешто во себе што немам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Таткото, заедно со неколкумина други татковци на деца што немаа пари, беше оден кај Шерда чорбаџијата да му земе на заем и тој на сите им даде по лира, а овему само две, зашто знаел дека не ќе може да му ги врати ако му даде повеќе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Па што, си вели тој, тие имаат она што немаме ние, а ние пак она што немаат тие. Па, тоа е прекрасно!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ако умеете да чувате тајни би ви открила нешто: јас сум во потрага по совршениот пехар, пехар што нема никакви дефекти од било каков тип во својата форма.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зарем е можно токму овој пехар - да го наречеме пехарот „G” - да биде вистинскиот?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Отвори се, мила на тетка, тетка Перса што нема видено и чуено!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Религијата е памет за оние што немаат друга памет, ќе ми речеше Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Патник што нема ни пат ни цел и со ветровите спие.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)