што (зам.) - пишува (гл.)

Ме интересира како сега гледате на животот, што пишувате сега. Одвај стигнав до вас. Од цевка, во цевка како низ саќи, плус избенување стражи.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- ја прашував, сакајќи да ја наведам да се открива себеси – Во селово скоро да нема книги, освен училишната библиотека, а доколку би имало, не можеш да знаеш што пишува во нив?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во овој град на Меза постои стара црква од петнаесеттиот век, но затоа пак во Лиеж, во црквата „Сан Бартелеми“, се наоѓа казан за крштевање, изработен од дванаесеттиот век од мајстори во Уј, кој по својата уметничка вредност, како што пишува во книгата, се споредува со многузначајните дела од времето на италијанската ренесанса.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Некој љубопитен фанатик во Министерството ( некоја жена, можеби: некоја како малата жена со песочна коса или како темнокосата девојка од Одделот за проза, може да почне да се прашува зошто пишувал за време на паузата за ручек, зошто употребил старомодно перце, што пишувал - а потоа да достави информација во соодветната установа ).
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеме само да читаме за нив во книгите, а тоа што пишува во книгите можеби не е вистина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас со часови гледав на Интернет сѐ што пишуваше за рак на желудникот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во осаменоста со која секој што пишува се соочува, сеништата на минатото постојано се враќаат со секој напишан збор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Што пишувале точно никое не можеше да му даде рецепт, пишувале дете на девојче, девојче на дете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)