ја (зам.) - вовре (гл.)

Ако не се јави камен, рече тој, и ја вовре кошулата во залепениот стомак под ременот од пантолоните.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Така, уште запетлувајќи си ја кошулата и премислувајќи се дали да ја остави преку панталоните или да ја вовре во нив (првото беше недолично за старите, но поудобно за врелите ноќи, а второто попристојно, но и постегнато за потната снага), Ване влезе во кујната и веднаш забележа дека столот на гостинот - натрапник беше празен.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)