ја (зам.) - глочка (гл.)

Тој самиот знае дека таквите ситни случки остануваат долго во душата и одвреме-навреме како песочинки ја глочкаат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Стојо веќе за'рка. Митра се позаврте да се понамести да не ја глочка рогузината и заспа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)