ја (зам.) - дели (гл.)

Заедно ја делевме судбината, ние живеевме со козите, како што би рекле вие, „бескласно”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Лекум, како секогаш, појде кон дворот за да ги види козите, ама веднаш се сепна и се сети дека козите се оставени со козите на Чанга да ја делат заедничката судбина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој мене конечно ме прежале уште успеа да ме дупне кога ја делевме татковата стока.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Речиси никој не ја делеше нејзината пасија, поконкретно, опсесивност со точноста, бидејќи времето го сметаше за нешто што ѝ причинува најголема тегоба доколку пропуштеше некој интервал или имаше некоја важна секвенца во која таа не беше директно инволвирана.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Таму, по месец дена, дојде новиот Вадимов филм The game is over, со Џејн Фонда во главна улога, па Девојките од челзи го префрлија во York киното на Источната страна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имавме договор со FMDC, што тогаш го водеа Јонас Мекас, ширли Кларк и Луис Бриганте, заработката да ја делиме пола-пола, каде и да се прикажува филмот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Наблизу е познатиот берлински ѕид што го разделил градот и прочуената Бранденбуршка, врата, која од Рајхстагот ја дели само ѕидот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Која е таа сенка од сите наоколу што ја избрала, кој е тој што го пуштила да ја дели сенката со неа? Или е можеби сама?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Воедно, се соочуваше со очекувањата на оваа одредена заедница на верници во Бетани Баптист, која тој приближно ја делеше на два табора.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ја тешат ко миловидни ластовици, ја делат од трупот студен, толку мил.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Заедничките идеали за коишто се бореле, како и истата судбина што ја делеле по турските зандани, придонесувале солидарноста меѓу македонските заточеници, повеќе или помалку да биде редовно присутна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Делењето е вештачки создадено од балканските државички со намера да ја делат Македонија со стекот на околностите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Новата власт започна и со реквизиција, собираше месо, жито, маст, сирење; постави нов кмет и донесе нови мрежи за ловење риби и им ги раздели на рибарите да фаќаат што повеќе риба; власта ги пречекуваше рибарите и уловената риба ја делеше на два дела: еден за рибарите, друг за власта.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Обично докторите ретко сочувствуваат со болките на пациентите, но Виктор чиниш како да ја делеше болката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Вечерта уште двајца ја делеа среќата на Рада. Никодин со Светлана, а таа со својот Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Доброутро! Како сме денес? - им се обрати докторот на тројцата пациенти кои ја делеа болничката соба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Заеднички ја делат опасноста во пустинската шир и гостољубивоста на кротките феласи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ама и водата од стомнето ти ја пие сонцето. Си ја делиш со него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Операцијата ја водам јас, момче, а печалбата ја делиме рамно, под конец.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
ВР е епистемолошка меѓа, нова стварност, којашто ја делиме исто онака како што ја делиме реалноста.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сите ги подаваат чипчачињата и Петра подеднакво ја дели течноста.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа ги советуваше во тешките времиња на сиромаштијата, понекогаш ги подучуваше нивните деца, ја делеше својата храна со нив.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А за мене започнуваа маките со сите вас! – И што стори ти тогаш, Мајко? – запраша најстариот брат со возбудата што ја делевме сите. – Останавме сами, среде војната, во големата куќа крај Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Поделен манастир не може да биде... - рече игуменот. - Тоа е како кога ја делеле птицата двајцата луѓе што ја уловиле: секој сакал да добие половина од неа и пак да му пее птицата... А може ли поделена птица да пее?
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Како и да ја делиш земјата, никогаш сите задоволни.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И да знаеш, Пандо, не ме болеше толку добиениот удар со инвалидска патерица и што ти не, колку што ме болеше свеста дека тие удари доаѓаа од соборци, од луѓе со кои крвавев не само во еден ров, со кои сум јадел од една порција со една лажица, ја делев капката вода, догорчето, животот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Утрото свежо, калдрмата измиена, црната прав што тука се таложи од оџакот на фабриката за конзерви ја нема ни покрај големите и долги бели камења што ја делат калдрмата од другиот простор, а сонцето веќе убаво отскокнато во сината срча на небото го ослабнал топлиот здив и тие убаво се чувствуваат додека ја совладуваат Ѓуро Ѓоновиќ.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Душата не е златна прашина па да ја расфрлате низ ветерот, да ја делите, да ја продавате и на крајот да останете празни, јалови и гнили.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Првпат видов тоалет со теписон, но не реков ништо околу тоа; тетка ми го забележа восхитот на моето лице и задоволно ми се насмевна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тоа ми беше прво излегување надвор од земјата во кое собата морав да ја делам со друг, непознат човек.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Им ја дели мислата и остава празнина во нивното матно чувство за слобода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И животните ја делат судбината на луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Неа никаде не ја делам од мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Баба ми се согласи и се договоривме заработувачката да ја делиме на половина, а во бизнисот да го вклучиме и дедо Борис, кој ќе ги наплатува влезниците.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога навечер, по враќањето откај сарајот, не можејќи да се скраси в постела, нервозно шеташе нагоре-надолу по плоштадката пред Капан-анот, која дење се полнеше од трговски договарања и преговарања, тој избегнуваше да се сретне дури и со Марин Крусиќ, зашто сега со никој жив не сакаше да ја дели својата болка, како таа единствено да му остана од Атиџе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа е само моја и ниедна друга жена нема да ја дели постелата со мене.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Само што почнавме да се бакнуваме, се појави другар му со кого веројатно ја делеше собата и беше воочливо поднапиен.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)