ја (зам.) - добие (гл.)

По ова немаше жалбена постапка, по што судската одлука, во декември 2009, стана правосилна и извршна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, таа се откажува од каматите – како би му ја олеснила на Синдикатот исплатата на главнината, а за возврат да ја добие целата долгувана сума по сите основи и тоа одеднаш.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Приказната на Јаневски, донекаде, има неуспешен крај... Тој не ја доби оштетата што му следуваше и му беше досудена, ниту пак доби ново работно место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, свесна за големата морална обврска што ја има спрема своето семејство, решава да оди докрај – но, благодарение на нејзината љубов и преданост спрема работата, како и лојалноста спрема институцијата во која работи – спорот, во некоја рака, се решава спогодбено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На ова, следуваше и законска затезна [по ново „казнена“] камата6 – која во конкретниов случај беше пресметана на не така занемарлив износ од 46.873 МКД (770 EUR) – со што целата сума, 113 по сите основи, која на крајот ја доби Марковски изнесуваше 344.635 МКД ( 5.650 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судечкиот судија-поединец (Ѓ. Христовски), во отсуство на тужената страна, а во присуство на заменикот- полномошник на адвокатот7 (Т.Домазетовски), во септември 2009, конечно пресуди во корист на тужителот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Машаланов задоволен од одлуката и од ефективноста при нејзиното спроведувањето, бидејќи од истата ја доби чесно одработената финансиска надокнада.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со новата тужба тој бараше, а подоцна со Пресудата (донесена од судијата Ѓ. Радојков) и доби надомест на претрпена штета [reparatio damni] поради незаконит престанок на работниот однос во вкупен износ од 286.121 МКД (4.690 ЕУР) и тоа: а) 275.811 по основ на неисплатена плата која би му следувала доколку одел на работа; и б) 10.309 по основ на пораст на животните трошоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А како причина плус за ова, покрај ликвидацијата,5 се јавува и смртта на сопственикот на СТД „Јасмина“ – со што настанува фактичка состојба, поради која не може да се оди понатаму со присилното извршување на побарувањето, кое иако правосилно и извршно, станува ненаплатливо.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Разочаран од самиот судски систем, а и од целокупниот институционален систем воспоставен во државата, тој не ја гледа добивката од сето ова и вели дека во иднина, доколку би имал повторно прекршување на неговите работнички права, тој воопшто не би 239 покренал судски спор!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тоа претпоставува, исто така, и првобитно создавање на архаичното грчко писмо во едно определено место, најверојатно на островите на јужниот архипелаг, како и натамошно ширење на истото во облик на различни локални варијанти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како приближна епоха на создавање на грчкиот алфабет треба да се земе почетокот на првиот милениум п.н.е., кога знаците на старосемитскиот систем на писмо ја добиваат онаа графичка форма што е карактеристична за цртежите на знаците на архаичното грчко писмо. Маргина 37 89
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да беше учителот член на партијата, можеби ќе ја добиеше тужбата и подоцна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Нашиот водач, кој нѐ поведе во народноослободителната борба, ја доби и последната битка за да ја спаси нашата земја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Всушност моќта на чипот е пренесена од духовната моќ на човекот иако тој не знае ни како ја добил ни како ја изразува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
По два часа, клекната крај мене на колена, со рацете и со главата во мојот скут, со голема доверба и со исчекување ми кажа дека ја добила првата менструација.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сакав на Хелен Голдбаум да ѝ го покажам пасошот на непознатата личност чијашто идентификација и животна приказна ја добив на едно трето, сосем неочекувано место.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Градоначалникот од внатрешниот џеб на своето палто извади уште еден лист и му го предаде на воениот заповедник.  „*Ете ги вашите Евреи*”, прокоментира во тој момент Хрисостом.   „Што е ова”, рече Лит откако погледна во хартијата „Тука стојат само вашите две имиња.  „*Доколку одлучите да ги депортирате Евреите од Закинтос, ќе морате да ме депортирате и мене со нив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во март З. ја доби наредбата за пристапување кон „конеченото решение” во шифрирана депеша.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Можеби во таа геометрија има скриена симболика.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рајхсфирерот ја добива мојата молба за спас на нашите сограѓани и мислам дека ќе ги уважи аргументите што тука најдов за сходно да ги набележам“.  Прв се созеде Лит.  „Еминенцијо, мислам дека писмото до Фирерот не го одложува извршувањето на нашата работа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Од него ќе ја добиеме сликата. Биди утревечер овде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој не ја прими понудата не дека гледаше во изедначената позиција некакво скрито предимство за себе, ами просто затоа што само со половина поен ништо не постигаше: оваа партија му е последна во полуфиналниот турнир, и само ако ја добие, само ако реализира вечерва цел поен, тој можеше да влезе во финалето за државно првенство.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Наместо ослободителни, балканските војни станале освојувачки.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Романија ја добила Добруџа, а Македонија била поделена меѓу Србија, Бугарија и Грција.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Сонцето беше извишено далеку над планините кога Бахтијар-паша ја доби веста за извршениот трет напад од башибозуците и за нивните големи загуби.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ќе ви ги напишам вашите „останати“ и одете по ѓаволите! - службеничката уште еднаш ѝ се обрати на целата опашка и јас ја добив неопходната легитимација, која потврдува дека од сега па натаму јас сум граѓанка на Хрватска.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ја добив за појадок истата неподнослива материја, само сега со друга неподнослива миризба.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ќе ја добиеме последната битка во големата борба за „спасување на душите“, дополнуваше генералисимусот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неочекувано брзо ја добив албанската црвена виза.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Штици и клинци. Овие, во дуќанов не се мои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Покрај приближнава мерка што ја доби, уште што му е потребно на декоратерот за да ја прими нарачка и да почне да кове?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вистина, остана еден печат на преуранета зрелост на нејзиното лице, што пред тоа го немаше, една одвај видлива сенка на староста, прв бран на созревањето, и јас знаев дека тоа веќе не е онаа моја Луција од разбојот, од гимнастичката сала, тоа златно дете чии носници се ширеа по доскокот како кај уморно но весело коњче; но бев среќен што тоа е сепак Луција, макар и една друга Луција; ми се чинеше дека сум задоцнил, дека нешто ми е одземено од првата за да ја добијам оваа втората Луција, но мојата љубов во ништо не се менуваше; дури може да се каже дека сега во оваа Луција ја сакав и претходната Луција, и сегашната; јас сега сакав две Луции, и тоа беше невозможно да се поднесува без допир со Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ја прашав дали ја добила песната и дали ѝ се допаѓа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа со ништо не покажа дека ја добила и дека ја прочитала.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас уништив, нападнав, критикував, жртвував еден прекрасен народен обред за да ја добијам, да ја привлечам Луција со спротивно мислење; јас бев готов да ја продадам државата за неа; јас, во суштина, лажев; на сила бев предавник на народното, само за да ѝ го свртам вниманието на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Освен ако неавтентичноста што му е вродена на општествениот израз на чувството не се сфати како трагична, а не како комична – како сериозна наместо смешна или дефлациска – трагедијата не може да ја добие почитта што ѝ припаѓа во културна смисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да се третира неавтентичноста што му е вродена на секој општествен израз на чувство како нешто помалку од трагично, да се одбива да се види во неа нешто помалку возвишено од грепкање по границите на смртноста, значи да не ѝ се дадат нејзиното целосно човечко значење и нејзината целосна човечка тежина, да се одбива да се признае како она што трагедијата тврди дека е: имено, погубен знак за длабокиот и болен расцеп што машката кавга со небесата или со таткото го отвора во самиот поредок на човечкото значење – симптомот на егзистенцијална криза што ја доведува во опасност самата општественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таква е, барем, визијата на класичната трагедија, онака како што по правило произлегува од јуначките судири меѓу мажите од различни поколенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А не може ни да си го ползува престижот што ѝ се насобира како единствената естетска форма што ја прави таквата мачилишна вистина истовремено достапна за нас и привремено, духовно поднослива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Овој обид на гемиџиите имал и една друга последица: за прв пат тие се откриле пред Револуционерната организација дека постојат како револуционерна конспиративна група која што планира да се бори против османската власт и веднаш ја добиле нејзината подршка во лицето на нејзиниот прв човек - Гоце Делчев.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Читајќи револуционерна, анархистичка и нихилистичка литература и дружејќи се со анархистите дојдени од Швајцарија, гемиџиите ја добиле идејната физиономија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како никогаш да не знаевме еден за друг, како да сум странец, некој трговски патник, просјак на улица.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се обидов да ја добијам на работа, но нејзината секретарка ми одговараше дека штотуку излегла.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оставав пораки. Никогаш не одговори.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Што ли сѐ не направија само да не ја добијам наградата, Боже?!
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Потоа гледавме во „Распетието“, во лицето на Исус на кое има само помирување со ужасот, во лицето на неговата мајка полно со ужасен очај.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа е сета арнотија што ја добивме од Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А поддршката на мнозинството Турција ќе ја добие само ако се погрижи да воведе во Македонија вистински реформи, способни навистина да ги зачуваат националните и религиозните интереси на поданиците, нивните граѓански права и сносното економско постоење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Слободата ја добија Бугарите со најмали жртви и усилби; неа им ја подарија Русите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Преку нив ние ја добивме нашата прва духовна храна, зашто со нив се осмислуваше сѐ што гледавме со нашите очи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Филмот што Вендерс го снимал како возач, ја добива Златната палма во Кан 1984 година, наградата на Британската академија за филм Бафта за 1984 година и многу други.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Одеднаш се присети на нишалката што ја доби брат ѝ и за родениот ден и појде кај мајка си.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Кога првпат ја добив на телефон, ѝ требаше минута молк за да се присети дека некогаш воопшто била „удата за тог господина“, зашто бракот бил повеќе мување и траел помалку од еден месец!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А, евентуалната војна за негово освојување сигурно не би ја добила.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во состојба меѓу јаве и сон, борејќи се за секоја молекула воздух, Томо цврсто ја стегаше раката на Рада, како и самиот да чувствуваше дека мора да ја добие трката со времето, а тоа како да сакаше да му избега оддалечувајќи се молскавично.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Касарната сега не функционира, но од еден мој пријател кој лично се познавал со Саво ја добив неговата адреса.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, сепак, Рада конечно со градбата ја доби својата соба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја доби со своето ризикување за тоа дека самјакот не можел да се задржи во ниедна од сите поминати долки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Другарска критика: Тешко тебе ако ја добиеш од некој истакнат другар.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Да загинеш за слободата може ќе ја добиеш смртта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Смета дека конечно ја добива заслужената казна затоа што го „напуштила“ семејството толку години порано, кога било полно со проблеми и му требало помош.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Конечно ја добив својата поленска инјекција. Просторот се распадна.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Витешката покана ја добив поради неучество во масовен потег, кој ветуваше индивидуално бенефицирање.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Само така можеш да ја добиеш, зрнце по зрнце.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Јасер Арафат имаше среќен израз на дете кое најпосле ја добило најсаканата играчка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Трошка надеж за уморното човештво од израелско- палестинскиот спор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нашето заврши на Балканот, сојузниците однесоа победа на бојното поле, но не исчезнаа и нашето духовно присуство, поврзаноста со луѓето, тоа ќе остане секогаш живо.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со ум и чесност, со праведност и знаење сме се одржале и сме ја добиле довербата и на султанската власт, но и во овие времиња народот нѐ прифаќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Ја добив книгата“, рече тој, кога се раздвоија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Внимание, другари! Имаме прекрасна вест за вас. Ја добивме битката за продуктивност!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со втората измена на ЗРО (2005), од декември 2008, се определи максималниот износ на хранарината и патарината којашто можат да ја добиваат работниците – имено, трошоците за исхрана можат да изнесуваат најмногу до 20% од просечната нето-плата по работник, исплатена во претходната година; а, пак, трошоците за превоз – во висина на стварните трошоци во јавниот сообраќај (чл. 4, ЗИДЗРО/дек.08); 23 стопанството на РМ (10.VII.2009) – туку тоа е оставено да се стори со колективните договори на ниво на дејностите (чл. 17).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Една година подоцна, со четвртата измена на ЗРО (2005), онаа од октомври 2009, овој став конечно ја доби својата финална верзија, којашто пропишува дека работодавачот е должен да поднесе пријава/одјава (образец М1/М2) за работникот во задолжителното социјално осигурување, во согласност со посебните прописи – во АВРМ, пред работникот да стапи на работа.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Како некој со сила да им ги растегнал усните и очите во форма која ја добива лицето кога ќе се насмее.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Затоа кадијата ја викна насамо најмладата своја кадана Мигар и ѝ нареди: – Новата твоја посестрима што ја доби од Мариово уште се тегави; нејќе да се потурчи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тогаш Мајка реши да ја продаде долгата кафеава италијанска бунда, или пеличе, како што си ја викаше на италијански, а која ја доби како подарок од својот татко, пред свадбата, кого повеќе никогаш не го виде.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога се ближеше 70–тата година од нејзиниот живот, една година по смртта на брата си, ја доби црвената виза за патување барем до неговиот гроб...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сепак ќе пиеме добро бело вино, мезетиме грчка салата со потпечени лепчиња и чекаме да ја добиеме работата ципура на жар.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Оттогаш ја добива целосно својата смисла симболиката на водата, со едно езеро синоним на чистотата, појавено многу време пред човекот, со својата разбранувана вода која, откако ќе го напушти својот вечен резервоар, не знае граници.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Шишман се фати за појас, ја откачи матарката што ја доби од Французот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Поканата значи ја доби без лични нагодби, без интервенции.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За мене е многу интересен еден негов личен исказ во врска со ова прашање: (всушност ја продолжувам приказната со желба да ја добијам наклонетоста на Виктор за мислата што ја застапувам) Вујче самиот ми раскажа една вистинска случка што можеби нешто објаснува.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мили Сашо, Ја добивме твојата картичка, која многу ме зарадува, а особено да си почнал да работиш во Институтот за славјански литератури.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Убавината која други градови ја стекнувале со векови, Њујорк ја добил за само 50 години.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Замислете го тој добродетел ако бара признание, ако бара за неговата крв сите што ја добиле да му се оддолжат! Тоа веќе не би било добродетелство.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тие се активираат истовремено но за нивната работа да успее секоја треба да ја добие соодветната информација (за правецот и обликот на предметот респективно).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Митрополитот читаше од евангелието и зборуваше за земниот прав на секој човек што мора да се врати во земјата, но и за душата која полетува сега кон небесата, за да ја добие таму заслужената награда или казна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Дваесетте аспри што ќе ми ги дадеш се од милост, за да ги помогнеме неговите кутри потомци, а другите десет аспри се за оваа друга книга што ќе имаш исто така чест да ја добиеш од мене”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Е, кога еден ден, еден од оние твоите „едни денови”, ми ја донесовте од странство, јас се израдував, ама некако беше поминато времето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во филмот „Растејќи со тревите” се појавува на тринаесет години и со тоа ја добива првата номинација за „Оскар”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На тоа доделување на најголемата филмска награда не се појави и не се дозна од која причина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Колку долго сонував да ја имам, се сеќаваш? И никако да ја добијам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Едно големо и разлигавено мрсулаво, плачливо дете кое плаче по играчката на сиот глас, а кога ќе ја добие таа толку убава играчка гневно ја фрла на земја и бесно ја гази сѐ додека не ја искрши до последното препознатливо парче.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)