ја (зам.) - допие (гл.)

Полковникот Бонети ја допи чашата и се сврте кон отец Иларион: - Вие, фратре, како добар познавач на душата, ме интересира што станува со душата на животните по нивната смрт?
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тој некако неодредено погледна кон ќошот; потоа без колебање ја допи чашката и полека стана.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
МАРА: (се присетува). Се зафативме со муабети не си ја допивме ракијава. (Им турува на мажите).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)