ја (зам.) - дупне (гл.)

Претстави си со твоето брзање да ја дупнеш цевката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И кога ќе видел татко оти не запира со свирењето, ќе му викнел да слезе и со некое ноже ќе му ја дупнел гајдата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не можеш да ја дупнеш, да ја заграбиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Водарките ја дупнаа со лакти средната другарка, а левата рече: — Ами кога та веле јас, златна, оти попот а оставил Анѓа, ти ка велеше? Не веруам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите мислат на топот што може, до половина, да ја дупне земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ние ја дупнавме да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И пак ќе почне едно давење, грвалење за водата, за потокот и мечката одново ќе отрча да се качи на буката, велеше, ама буката ќе падне, заедно сосе мечката, велеше, и крмакот, засилен, ќе ја дупне во мевот со секачите, со ’рпалите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)