ја (зам.) - изнесе (гл.)

На Бина му беа малку пет лири и ја изнесе работата дури до владиката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Решиле луѓето да ја изнесат својата несреќа од дома и на улица да ја исправат историјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Твојата пријателка ја изнесе вистината и не ми е јасно зошто се засрами“.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ја кренав в раце, ја изнесов од мојата соба и додека таа да се снајде, ѝ ја затворив вратата пред нос.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Татко ми ја изнесе на раце Бреза од собата и ја заклучи вратата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И додека мажите пиеја ракија за среќното вселување која којзнае од каде ја изнесе тетка Перса, сандуците веќе беа покриени со шарени чергичиња и станаа природна целина со сите други нешта во одајчето.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Еднаш, кога беше ти уште малечок, татко ти ја крена на раце печката и ја изнесе од собата во тремот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа се случи во деновите кога зимата почнавме да ја бркаме од собите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Му велиш: „Откако ја изнесе печката во тремот, некој топол ветар шета околу нашата куќа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Тебе сешто ти се причинува“, реков јас а без да проверам и самата дали ја кажуваш вистината.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Словенска антитеза Дали ветер се дигна над морето под небото дали птиците се вратија и топлите времиња дали јазикот се поднови и смислата или миговните богови збор зедоа и загинаа та преметите, луѓето и соништата безобѕирни просторот и горчината ги размножија и душата ми ја изнесоа на отворено како разговор во акропол да не смее да биде сама а да сака?!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)