ја (зам.) - истури (гл.)

Утробата сал му ја истурил... Потоа Рушит, сиот во позлата бојна, од чија што песна и свирба трепереа уши: опитен човек во војна.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Така купуваа станови и џипови па фрустрацијата од нудењето сексуални услуги на старите пастуви мораше некаде да ја истурат, а тоа најчесто беше преку незастанување на пешаците низ скотските улици.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само сепак... Младоста си ја истури тој по кафеаните и уште не видел и не видел да го вика некој трубачот, од трубачот да бара нешто.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ја откачи од појасот, ја истури водата, се ведна, зеде едно камче, го стави во матарката, ја заниша- камчето внатре тропаше доста тапо.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Таложат омраза што не знаат каде да ја истурат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јован долу копа, Вангел полни, а Пандил ја крева кофата со земја и ја истура на купот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога ја истурив земјата од втората кофа, видов како испадна едно парче метал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ја истури содржината на џебовите од пантолоните и палтото на полицата пред себе – билет од синоќешното кино, сметка за струја, во внатрешниот џеб наоѓа мина од хемиско, сигурно внатре му е сѐ измачкано од мастило, но картичката ја нема. – Дај ми го шампонот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Му се чини, а и како на другите да им станува јасно, дека наскоро сиот воздух во собата ќе се истроши и тие сите ќе поцркаат, додека под скафандерот, Мишкец и натаму упорно ќе продолжи да се бори за живот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Сула го сака Емина. Ме прати таа. Ти му ја истури крвта на калдрма.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А кога ветрот ја однесе со себе и долгата зимна ноќ и кога на нејзиното место ја истури виделината на тој немирен пребликнат ден, занесувајќи ги по својата насока тешките капки на капаците во неговата стреа, Змејко веќе немаше што да чека.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Старецот ја наполни чашката, ја истури некако рамно в грло и со дланка си ги избриша мустаќите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Оној кој им беше водство и утеха во овие четириесет години талкање, оној што го изведе нивното избавувањето од египетското ропство, оној што имаше од бога пренесена моќ, само со допир од својот пастирски стап да ја окрвави цела, големата река Нил; оној што на моќниот фараонски Египет му донесе божји казни и несреќи, тој што по волјата божја го отвори длабокото море и на неговото дно направи пат за безбеден премин за својот народ, првиот патријарх на јудејското племе, оној од кој почнува бележењето во светите книги, тој што во деновите на талкање и глад се помоли за спас и го нарани избраниот народ според божјата благодат со мана, чудесна храна што бог ја истури од небото и, на крајот, оној што го доведе својот народ до ветената земја, а самиот не дочека да стапи во неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Геро во истиот момент ја истури ракијата во пивото и му ја врати на келнерот за да ја однесе со подавалникот - како ништо да не било, освен што во неговата кригла спласна пената.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од друга страна, продолжував да размислувам, објавувајќи ја својата неприкосновена волја. тој наш Создател, зарем требаше врз едни народи да ја истури сета своја љубезност а другите да ги одмине, или пак, во оние, најлошине случаи, дури и да ги зачади со темјанот на проклетството, му реков на Никола Леко.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Само ќе подзине и ќе ја истури в уста.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ајде, налево круг! Ја истурив манџата на катот и си надробив попара со шеќер.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му ја истури крвта во пеплиштето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)