ја (зам.) - обере (гл.)

Прашав едно од децата - зошто се расправаат. Тоа ги собра усните; вообразено објасни: - Мајка му на Димка ја обрале.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Да постоеше, досега стопати би ја обрале.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Избегнував да се сретнам со децата од улицата и се прашував - како Пенчо успеал да ја обере недоверливата старица?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И од гуша, и од раце, и од уши, целата ќе ја оберат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)