ја (зам.) - означува (гл.)

Во тивката ноќ, крај реката, спроти Тврдината, како предизвик на минливоста што ја означуваше вечното течење на реката, некаде другаде, се извишуваше симфонискиот полифон изблик на среќното и соединето семејство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Водата е име кое алхемичарите ѝ го дадоа на живата, елементот од prima materiae, како и Меркур, конечниот производ на вештината. Duchamp веќе го откривме во Меркур, така што идентификацијата Вода/Меркур уште еднаш го потврдува дублетот Du- champ/Посветеник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Едновремено, бидејќи водата ја означува и Невестата, можеме да претпоставиме дека Duchamp уште еднаш се идентификува со неа и/или дека Невестата треба да биде посветена.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ја чекам полноќната верига која што ја означува крајната точка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Еднаквата одговорност, значи, за воспоставувањето на темпоралноста денес ја означувам со терминот „фразирање“, во смисла на комбинирање на одредени елементи на популарното општество низ културни слогани и корпорациски заштитни знаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како нечија рака ненадејно да му го стегнала грлото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Семјон се накашла. Првиот знак дека е затечен од некоја непријатна изненада, неговото накашлување ја означуваше токму таа затеченост.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Важно е да се напомене дека тоа не било отсекогаш така.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)