Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

И веднаш ја откри нашата мака.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Луѓето брзо и лесно би ја откриле лагата, и славата на Чанга уште повеќе би се зголемила, а социјализмот и партијата би претрпеле големи штети.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Благодарение на животната тајна што сум ја открил, јас сум успеал да се спасам од она на што е изложен светот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Ако треба и животот ќе го положам, а тајната нема да ја откријам!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Селото реагира спонтано, го поттикнуваат инстинктите, иако неговите на прв поглед нелогични и со ништо неоправдани реакции, нивната сомничавост и недоверба, потенцијално ја откриваат правата вистина за поривите кои ги поттикнуваат цивилизираните луѓе како Симон: добрите намери, благородноста, залагањето за општото добро и за повисоки вредности, подлежат на сомневање дека зад нив се крие суета, претенциозност, ароганција, користољубие, значи, исто така најниските, исконски пориви скриени под наслагите на научени форми на однесување и образование.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Си ги претури во торбата што ја понесе да ја наполни сливи за да ги залаже децата и сакаше да си киниса, да ги суредува парите дома, но се сети дека може да предизвика сомнение што се враќа рано и празен, та дури можеше некој и да му буричне во торбата и да ја открие работата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Утринум, ноќем, секој со своја молитва ја возвеличува смртта или животот, сѐ дури Буда не го довика Исуса да му каже дека преминува но дека не ја открил тајната на преминот.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Разранети им се копитата од острото камење на бескрајните друмови на историјата.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

А можеше веднаш да ни ја открие лагата, да ме скара, да ме посрамоти пред другарите.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Првата лага сѐ уште не ја откриле.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Посакав да станам, сè да им речам: Бев на Вардар... а реков дека со Влатко игравме топка зад нашата зграда.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Мама пред нив беше фер.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Но не им беше на сите дадено да наѕрат во тајната на мајсторската работа и да ја откријат нејзината убавина, којашто еднаш почувствувана, останува за цел живот врежана во срцето, како нешто најсилно, најмило и најсакано.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Стариот учител искрено го жалеше овој млад човек за кого што имаше слушано од другите колеги, дека често го обземало очајание и досада, но си мислеше: ќе му мине; отпрвин сите се лошо расположени, а после свикнуваат, дури по некои и го засакуваат со целата своја душа селото, штом ќе ја откријат смислата на својот свет учителски, позив.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Осветлените прозорци како да му ја открија вистинската цена на изгубеното!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Аргировите зборови ѝ ја раскинаа нејзината коприна, ја разголија и ја открија онаква каква што и беше таа за мајсторите: тешка, неумолива.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Магвампот ги развлекува свилените завеси, ја открива бесилката на осветлената позадина од црвен кремен.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сѐ преврте по таванот. Секоја штица, секоја греда, сѐ се најде под неговите растреперени прсти, но пушката не ја откри.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Први ја открија татковците на погубените Турци, кога, наредниот ден, заедно со христијаните од Потковицата, заминаа во потрага по синовите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Оттаму и мојата додатна согласност на погребот да присуствуа секој што ќе пројави желба.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не заборавај, разговараме за тајна што само мајка ти можела да ти ја открие.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во една таква мала цепнатинка во која како да беше сместено и нејзиното двоумење јас ја открив дозволата да постапувам толку слободно што да можам дури и да се предомислувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ѕвездата му се гаснеше. Ми личеше на скршена порцеланска фигура на оној Пенчо, што го познавав, му завидував и се одушевував од него, пукна пред мене и ја откри својата празнотија.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Во источната одаја на нашиот храм, како што веќе ви кажав, се наоѓаше записот за кој се веруваше дека го дава пророштвото за царството за илјада години нанапред во времето и дека записот ја открива причината за проклетството фрлено врз царството и најдробрите колена негови, оти болести и поразии нѐ напаѓаа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Сите работи во животот на човека се случуваат како непознато писмо, како пораки што дури подоцна ја откриваат својата смисла.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Запознавам некого... мажиште... во бар или на бања и ми се гледа баш онаков... каков што го сакам. Згоден мустак, фармерка ливајс, штиркана војничка кошула... снага-човек...

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, дури и по Стоунвол (или особено по него), предосудената тактика да се смажестиш и збучиш за да бидеш пожелен баш и не изумрела.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Или во малку веројатниот случај да успеал, дури и откако те однел в кревет, докрај да се прави буч, сите други илузии ти се здробиле – според главниот лик во Приказни од градот од Армистед Мопен (1978) – откако потоа си отишол во тоалет и таму си му ја открил целата козметика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Лео Берсани јако го пренесува чувството на геј-посраменост поради неминовната пропаст на геј-мажественоста упатувајќи на „класичното спуштање: влегува буч во бар и се топори наоблечен во кожа, зинува и звучи ко пешован, те носи дома, каде што првата работа што ја гледаш му се сите дела од Џејн Остин, те легнува на кревет и – и другото го знаеш“.320

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тие луѓе, двоумејќи, се ја откриваат колебливата страна на незнаењето, што е лоша основа за да се стекне самодоверба.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Вршејќи истрага околу ова убиство, властите успеале да откријат оружје и да ја откријат месната организација, а потоа, преку средства познати од времето на инквизицијата, успеале да ја откријат конспиративната мрежа на Организацијата во Штипска, Кратовска, Паланечка, Радовишка, Кумановска и Малешевска каза.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Овде тој си се поднасмевна себеси кога помисли дека некогаш можеше да издржи повеќе, а некогаш помалку, но секогаш од тој бран што од слабините ќе го удреше право во челото испливуваше со истата мисла – дека целосно, неповторливо и очајно ја љуби жената што во него ја откри таа жед по нејзината љубов...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Следната зима некој ја откри Ерика Јонг. Се поднасмевна кога се сети колку само жестоко се препираа за можноста на постоење на љубов без добар секс.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Во текот на изминатите сто години Анри Поенкаре и неговите интелектуални ученици согледале дека доколку еден систем се состои од само неколку дела кои меѓу себе силно заемодејствуваат тој систем може да пројави непредвидливо поведение. Со тоа тие ја откриле теоријата за хаосот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ја откри силата на стабилната емоционална личност која победила во многу битки.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кришум, додека луѓето се собирале да го определат местото за гроб, Лозан Перуника се стрчнал со намера да ја спречи девојката да се доближи и да ја открие неговата тајна, ноќните грчења и возбуди од кои до зелените мугри на пролетта крвта му се испарувала низ облеката.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Колку минало од тоа време - човечка воздишка, нели?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но момчето не ги слушало веќе зашто во кафезот на неговите млади ребра срцето му трепетело како штотуку разбудена птица; не зашто умниот песнопоец Богдан Преслапец или најстариот со гајда Каменчо Скитник не можеле да објаснат дека битието се обврзува да му служи на духот што низ векови бил тајна и копнеел по тајни како кога се пеело ој ти тебе ѕвездо вечернице, уште мене јунак не познаваш и не зашто мирисот на смртта го урнал на коленици сневеселениот Богоја Гулабарин: зад нив, меѓу карпи и мртви или полумртви стебла, стоела како фатена во нишки на магија немата девојка Ганка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Дванаесет години по раѓањето на Нобел, пронаоѓачот на динамитот, се раѓа Рендген, првиот добитник на Нобеловата награда; до денес „Х“-зраците не ја откриле тајната на човековата душа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Луција никогаш немаше видено повеќе од мајчиното деколте, за да не ја открие својата унаказаност, што убавината ја чини уште почудовишна.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Кучињата во него гледаат спасител и му ја откриваат својата мака преку своето држење, гледање, цимолење, завивање.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ги наполни градите со млак воздух и чувствувајќи се посилен и посигурен во одењето пак ја откри девојката пред себе.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Не случајно бараше од Советите во еден период кога ја посети Москва да му ја откријат формулата на совршеното балсамирање на Ленин и Сталин.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Хабиб Бургиба, во реалноста, но и во митот на своето владеењето, гаеше дури фараонски амбиции.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Кога многу, многу години, по татковото исчезнување, трагав по неговите наследени книги, со различни писма, ја барав неговата цариградска диплома, најдов повеќе потврди за нејзиното постоење, но самата диплома не ја открив никогаш, како и сите тајни во самата наследена таткова тишина, можеби задржана меѓу две непознати книги во неговата библиотека.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Мојата среќа е да ја откријам мојата мајка, посилна од една татковина. Така зборуваше Ками.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Постојано стравуваше во тие времиња да не му ја откријат и уништат библиотеката, најсилната тврдина на мистериите на тишината, во која посебно место имаше надежта.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Останал неподвижен и со раширени раце и уште повеќе сличен на црн крст. сигурен дека сѐ му припаѓа во таа ноќ пред големата утрешна битка во која над него ќе стојат други со поголем чин и попризнанена војничка мудрост, офицерот тогаш ошол да го земе коњот да го попжвлече за узда кон себе, да им ја открие на војниците својата љубов кон животните или, просто, да им ја покаже умешноста на скротувањето. И го сторил тоа.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

- Засрамена од таква мисла дури нејќе да погледне во снаата, да не би да ја открие. - Душа човечка - лакомштилак!

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Или пак дека како дете бил фасциниран од идеите во физиката и математиката; во средно школо и на факултет ги следел своите научнички и лингвистички интереси и му се развиваат и уметнички амбиции; ја открива својата длабока љубов кон многу композитори, особено кон Бах и Шопен.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Анѓа ѝ исприкажа како порасна во слобода кај мајка си и татка си; како весело и слободно го проживеа детството свое, како радосно работеше на нивните ниви, лозја и градини и се што им се раѓаше беше нивно; како среќна и весела играше и пееше на сретсело на Велигден, Ѓурѓовден и другите христијански празници со своите другачки; како среќна и доволна ја собираше волната од нивните овци кога ги стрижеа, и најпосле ѝ ја откри младата душа до нејзината длабочина и ѝ кажа дека има прво либе.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Впрочем со поетите и писателите секогаш е така Цел живот сите ги гледаат како џуџести брези А кога ќе умрат ќе се види дека биле бабачки како секвои Секвоите галиба први рекоа Едно сонување еден век А за Дикенс и научно е утврдено Дека ја откри обратнопропорционалноста на сонот и јавето

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Игор Лозински сакаше да ја заврши својата голема исповед, пред своите балкански пријатели, да ги каже своите големи тајни за егзистенцијата на ова Езеро и на луѓето околу него, да му го пренесе на Цветана Горски својот морален тестамент, надежта на продолжувањето на неговото дело и вистина, а на Татко да му ја открие пошироката смисла на натамошното следење на патот на јагулите во потрага по излез од својот егзил.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Нема јагула што си ја видела челадта, а ниту челадта не доживеала да ја открие мајката.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

2. Од ова место не треба да се гледа сѐ: Мачета се да ја откриете ноќта Низ стебло што се суши.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Дури и на приказна се сети само за да ни ја откриеш својата неприкосновеност, својата разумност!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Дури оживувањето на замисленото ми ја открива јанусовата природа на зборот, неговата сушност, неговата неопходност.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Што сонуваш и шепотиш и мислиш кога по ноќва моја прстите твои бладаат можеби сакаат да ја откријат вистината што грее меѓу рацете и градите Јас и ти сме како тревата и ветерот: допирот нѐ крена од едно јалово мирување затоа сега нѐ вознемирува овој наслутен лет со кого плискаат љубопитни нашите дланови глуви Желбата благо се нурка во твоите широки очи и шуми за кревкото стебло што скоро ќе се роди

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

Перса долго ги држи зборовите на малечката, толку долго што денот изврвува и стигнува Пелагија од работа и додека се пресоблекува и насекаде расфрла миризба од тутун, ѝ кажува дека малечката Пелагија е многу итра, дека зборовите се лепат за неа и ѝ будат секакви мисли, Вели со сукалото се сука пита, мазник, рашадија, а не живот! ѝ кажува Перса вртејќи се околу Пелагија додека оваа како пред сопствена мајка, ја фрла работната облека, ја открива својата стројна снага настегана во црниот комбинезон нудејќи се пред неа како нејзина ќерка без да насетува дека Перса токму како таква и ја гледа, и ломоти додека навлекува лесно фустанче на бела основа со сини цветчиња Ох, мајко Персо, сега таа е отворена за сѐ, нема нешто што не се лепи за неа, а смислата на сето тоа подоцна ќе го открива.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Најголема трагедија е да видите многу од светот но сѐ уште да не успеете да допрете до сопствената душа.