ја (зам.) - отруе (гл.)

Не можеле никако да ја извадат пијавицата, туку преку некои направи и огледала ја отруле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ја ниша, но зад себе го слуша гласот на нејзиниот маж Вајс: „Ја отрув, за да не ме отруе таа мене...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И таа забранета јаболка што ја отру душата И прогонети во времето што нѐ остави сами - Амин.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Наеднаш, преку негова волја, во зборовите му се проткаа непозната тага и чувство за човек што му ја отрул душата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)