ја (зам.) - подигне (гл.)

Ја качиле на дрвената кола, па кога стигнала до ридот кое ги дели двете села, ја подигнала главата, фрлила поглед врз Рајчани, го видела и тогаш починала во спокој... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Еднаш Марко Крале ја натрупа неа в торба и посегна да ја подигне барем до својата брада.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Станицата ја подигнаа, кога ја правеа линијата, Србите и Французите и ја нарекоа, според околното поле и во слава на српските војници паднати овдека во бојот со Турците во 1912 година, Бакарно Гумно, а Бугарите, во последната Голема војна, ја прекрстија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тоа законот изречно им го бранеше, па тие обележја место на кое кога-тогаш, се надеваа, ќе ја подигнат црквата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ја подигна зградата на Историскиот музеј, за која може да се рече: глупост, стврдната во камен.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-Ве молам да укажете достојна почит: Шервуд Василиј Осипович, академик на архитектурата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ја подигнав раката на првото такси возило кое што беше паркирано покрај самиот излез.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Уште со првото утро, Сликарот почувствува немир, чуден творечки трепнеж, кој го влечеше кон ателјето, и кој го намести штафелајот и да ја подигне четката.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тромаво и споро ја подигна раката за да ги повика од зад себе и само со два-три збора се разбраа како ќе се поделат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Од оваа точка на која се наоѓаа не можеа да видат ништо, требаше да се искачат малку погоре, преку бришаниот простор, поделени, од двете страни на селото, и да се сретнат повторно таму над последните куќи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сега тоа ја подигна опашката и од таму се стркалаа неколку ситни црни брбушки и паднаа на подот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој пречекорил некоку пати натаму, а кога застанал, пак расколебан од својата несигурност, мечката ја подигнала малку главата кон своето малечко до себе, го подушила малку и чиниш му дошепнала нешто притоа, како жена, покажала кон него, малото се свртело кон човекот и како дете, испратено да послуша нешто, дошло до него, завртело неколку пати околу него, со наведнат поглед што моли, а после седнало малку подалечку и го гледало, сосема исто како расплакано дете, дури така и бришејќи си ги солзите од своето лице со големите питоми шепи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И само што ја подигна пушката, не успевајќи ни да почне да нишани, а волкот се повлече назад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го прашав како се вика, колку да го прашам нешто. Гордо ја подигна главата. „Исус“, рече додека се разделувавме.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Откако Томо и Рада влегоа, докторот само ја подигна главата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Излезе од ендекот и, кога камионот се најде на стотина метри, тој ја подигна патерицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Марш, серко! - викна Нумо и ја подигна патерицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се качи горе. Неговата глава ѕиркаше од горе и ѝ се смееше. Ја подигна шапката: „Збогум, Кора.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја подигна пушката. Ја урна кулата со еден истрел. Сѐ морам да урнам, помисли.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Овојпат првин го заобиколи телефонот, го зграпчи како да сакаше да го задуши гласот во слушалката, но на крајот, кога забележа како зглобовите на прстите ја губат бојата и стануваат бели, ја отфрли таа намера и ја подигна слушалката.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја подигна тупаницата до моите носници.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ја подигнав чинијата за да ѝ дозволам на свекрвата да ја нахрани мачката, но мачката стана и тргна накај другиот дел од долапчето, близу до мене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А и месо не мораш да јадеш ако не сакаш, кој те тераше? - и ми го сврти левиот образ.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Оди, оди кај твојот ранет за да не нѐ караат. Ајде, оди - и без да ја погледне се наведна и ја подигна носилката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние го одболуваме ќотекот - рече постариот и ја подигна кошулата. Плеќите му беа модри.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка стана, ја потфати под мишки, лесно, чиниш се плаши дека ќе ја разбуди, ја подигна и полека ја легна на широкиот кревет. Јаболковина мириса перницата, на печена круша и дуња мирисаат веленцињата; на пресен леб штотуку изваден од фурна, мириса целата одаја.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Командантот ја подигна слушалката и веднаш застана во став мирно.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Комесарот ја подигна батериската ламба, одново ги осветли лицата и нареди: - Сите надвор и во строј по еден!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Султанот Мурат Втори, таткото на султанот Мехмед Освојувачот ја подигнал како своја задужбина.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Си ја подигна прочуената Исхак-бегова шарена џамија, ама и покрај неа една од најпознатите медреси во Румелија, во која науки предаваа голем број познати мудериси на исламскиот свет; разни конаци; туљбе; и други згради; а во чаршијата - безистенот, Сули-ан, Чифте-амам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)