ја (зам.) - поземе (гл.)

Бошко, кој и тој, за чудо, досега не се беше помрднал како и Марко, земјосан и со растреперени вилици, наеднаш клекна пред својот господар и му ја позеде раката.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потем ја позеде и ми ја даде чудната штичка што говори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ја позедов, рацете ми трепереа, и видов: тоа беше сосема истата штичка што пред зајдисонце ја запаливме во шумата, ние дванаесетмина бедни.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Глуварчето падна на нејзините гради. Повеќе не се видовме со Сара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја позеде книгата, од помеѓу нејзините страници испадна пресуваното глуварче кое во паркот едно дете ѝ го подаде на Сара низ решетките на оградата, и кое таа го имаше ставено меѓу страниците од книгата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја зинува устата и ја позема цуцлата, прета со рачињата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никој да мрдне, да ми ја поземе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)