ја (зам.) - покрие (гл.)

Овој нов кич како шеќерен прелив ја покрива грозната воена реалност.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Убиените заедно со живи ранети во заедничка гробница земјата ги покри. А вината? Кој и што ја покри вината? ***
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Види ги ти Французиве- си помислив и не знам зошто ми стана смешно па си го замислив големиот секогаш сериозен Бертран потполно гол како со своето огромно тело ја покрива Изабел која стенка под него...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Е, со таквиот изум би ја покриле Европа и она што не можеме ние да го видиме, се разбира дека не ќе може да нѐ види и тоа нас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Па после и јас зедов, ја сопашав скутината и му ја покрив главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но место тоа, тој запеал олцкаво и без зборови, со невиност во срцето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш Пандил Димулев заплакал и рекол дека ќе ја покрие јамата со земја и со камења зашто човекот гори со денови: најпрвин кожата поцрнува, полека низ неа да испари крвта, потоа месото се јагленосува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој што говореше со него молкна и закашлувајќи се, ја покри устата со двете дланки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Просто, задремале, само мислата е будна: нели ќе заборават сега децата негови да го истимарат коњчето, да ја покријат шталата, да го причестат и најмалото внуче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Зад нагризениот ѕид на соседната куќа густ цут од вишни, неизброиви меки пердуви закачени за воздухот како да се двоумат изненадени снегулки да ја покријат земјата или да се вратат во торбата на Јануари.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Веднаш се фати за работа. Штом сфати што претставува фотографијата, и што значи таа, ја покри со друг лист хартија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон ја покри главата со рацете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас, фала богу, си ја покрив главата со штипките и спраштив рикверц, зашто ние од нашата сорта можеме да одиме нанапред и кога се движиме рикверц.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Акцијата се однесуваше на собирање на пченката за да не ја покријат снеговите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ја покри долната усна со беспрекорно рамните заби и не почувствува болка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Уште тогаш М.Ѓурев, беше помислил дека вистината не е како судбината на човекот, неа не можеш да ја покриеш со неколку лопати земја.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ја пикна раката и ја покри со полата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се будам во солзи и пот, оваа ужасно потресна слика која ја рефлектира мојава душа ја шатирав, ја исенчив и ја покрив со бело кадифе, но во полноќната тишина сѐ уште ја слушам исповетта на убиецот на моите чувства: „Се плашам од тоа што сум, од огнот чии пламен се чувствата и мислите кои водат битка во мојава душа, која гребе по ѕидовите на сопственото тело.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Го потрошив животот по тој пуст копнеж да те пронајдам и зачувам, не успеав да те скријам од сите зла на овој свет.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се плашам од тоа што не сум, од тоа што сакам да бидам, а никогаш нема да постанам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Маглива елипса ја покрива мојава душа, можам ли да живеам без тебе!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Цела Москва ја покри со пеплиште и со саѓи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ја покријат водата со јаболка, а кумовите ќе ги соберат во дисаѓите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И да се прекрстам, и вака да си ја покријам главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Замаглено гледа на развиканата и расплакана бегалска толпа што како огромно црно платно налегна и ја покри целата ширина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја покри и врз купчето една по една ги стави зелените гранки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се оддалечи ли, тогаш се оттуѓуваат, разделница меѓу нив со широк јаз ќе настане и празнината ќе ја покрие коров.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бргу го свртува листот, да ја покрие.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)