ја (зам.) - полива (гл.)

Зад Ново Село лаеја кучиња. Долу, во полето среде во пченките, светеше фенер. Некој селанец си ја поливаше пченката.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ја гледав потем Билјана како секој ден со малечкото кофиче ја полива својата праска.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога ќе пораснам јас, ќе порасне и таа. Само треба да ја чувам, да ја поливам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Треба да ја чуваш. Да не ѝ ги кинеш ливчињата, да не ѝ ги кршиш гранчињата, да ја браниш од гасеници и да ја поливаш.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И небото да плаче од среќа и со солзи да ја полива тревата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Останал и обичајот рози да паѓаат од небото, кога се раѓа убавината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)