ја (зам.) - поткасне (гл.)

Бабата Тода го праша еднаш двапати и кога виде оти нејзиното Јоше не мисли за живот, си ја поткасна устата и веќе не му проговори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Горачинов си ја поткасна устата и крв си фати со прстите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мирчевица си ја поткасна долната уста кога ги собра парите од децата и золвичињата и ѝ стана јасно дека овие не се обични трговци на свињи, брави и овци, како што ја маслосуваше Мирче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)