ја (зам.) - прими (гл.)

Не требаше ич да ја примам, има мустаќи поголеми од моите! А да те прашам уште нешто.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Среќко: Значи и на готвачката ќе морам да ѝ дадам отказ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Одамна заковани за планината, немоќни да слегуваат во долината, старите ја примија Мила како свое чедо.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Учителот ја прими тужбата и влезе во кругот на законот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Постелата му мириса на излачениот страв.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И пак: Додека луѓето во страв и ужас се криеја, по келарите од куќите и најдлабоките засолништа, од милијардите ледни погледи на сивокрилните Сили што го затемнија небото, оние малкумина меѓу нив што не најдоа засолништа и се затекоа тука, гледаа во чудото што се случуваше пред нивните широко отворени очи, зашто силна светлина бликна од Светијата над светиите и пред неа се отвори тешкиот превез од прашина што надоаѓаше од пустината, а потоа се раствори и сенката на крилестите Сили што светлината ги претвораше во пламен и пепел штом ќе ги допреше, додека нивните трипати свиени шофари паѓаа во снопот, се палеа од неговата огнена сила и се спепелуваа како и крилјата на сивокрилите летачи што ќе ѝ се најдеа на патот на чистата светлина, додека спржените ангели со ледни очи крескаа во ужас и паѓаа одгоре и допламнуваа, превртувајќи се низ воздухот како огромни пеколни факли, а светлината што бликаше од скутовите на Храмот отвораше пат, угоре, кон чистото небо, та тогаш оние од Израилот што го видоа тоа чудо на светлиот пат што ја спои утробата на Храмот со разгрнатата порта на Небото, посведочија уште едно чудо во кое, полека лебдејќи, по патот на светлината почна да се искачува арката на Заветот со Законот во неа и фати да се оддалечува и се упати кон портите Небесни и кога овие ја примија се затвори капијата на Сводот, превез од темни облаци го препокри затвореното небо, а зракот од срцето на Храмот полека почна да слабее сѐ додека наполно не згасна, та во Светињата над светитите ја немаше веќе самата Светиња во која престојуваше Зборот Божји, а за земјата немаше веќе Законот Негов, само студениот ветер на темните Сили...  Доктор Корец ги отвора очите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој не ја прими понудата не дека гледаше во изедначената позиција некакво скрито предимство за себе, ами просто затоа што само со половина поен ништо не постигаше: оваа партија му е последна во полуфиналниот турнир, и само ако ја добие, само ако реализира вечерва цел поен, тој можеше да влезе во финалето за државно првенство.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
За да не цркнам како рис во кафез својата доза од интернет дрога морав да ја примам во најблиското и засмрдено од цигари интернет-кафе дружејќи се со копиљаците кои наместо да играат баскет и фудбал пред зграда, секојдневно ги вежбаат своите ратни вештини преку вечниот и неповторлив кантер страјк.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но можеби и ја примиле пораката од пиратот, бидејќи сѐ уште никој не дошол да ме побара, а веќе помина цела година.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Откако ја прими веста, стариот Карче не побрза да разгласи по Ресен дека в недела ќе го свршува синот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И еве си ја поднесувам, ви се молам, да ми ја примите оставката.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ти немаш каде да ја примиш. Срце што нема за себе конак, не може да пречека гостин!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Миха, кој уште со тапанот се научи еднакво да удира со големата како и со малата палка, небаре си го вртеше образот на ударите од животот, го прими својот успех наполно мирно, поправо онака прибрано како што ја прими татко му неговата диплома: дури не се чести ни со чаша пиво, а не пак да стави вратоврска на крута јака и да подигне пенлива шира во лажлива здравица.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Штици и клинци. Овие, во дуќанов не се мои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Покрај приближнава мерка што ја доби, уште што му е потребно на декоратерот за да ја прими нарачка и да почне да кове?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Отстранување од работа Кај отстранувањето од работа од кај работодавачот до донесување на одлука за отказ на договорот за вработување дојде до суштинско намалување на висината на платата која рабтоникот треба да ја прима за периодот додека е отстранет од работното место и таа сега изнесува 50% од платата која работникот ја примил претходниот месец (чл. 1 од ЗИЗРО/ апр.10), во споредба со претходното законско решение кое нормираше дека работникот има право на цела плата додека е отстранет од работа. 3.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ја испи чашата вода, што таа му ја донесе кога дојде да ја прими нарачката, и сега беше жеден за кафе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Предметот на љубовта мора да може да ја прими фантазијата за бучовската пожелност која благонадежниот љубовник ја проектира врз неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Европејците кажуваат оти не можат да направат ништо, оти секоја мерка од Европа комитетот ќе ја прими за заострување на неговата агитација.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ја примив песната како информација за актуелноста на поетскиот дискурс.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Затоа тој не можеше да не ја прими и како предизвик кон себе, таа длабока дира во своите нозе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Не ја примам...“ „Како рече?“ „Тоа...“ „Мораш да ја примиш! Тоа е должност на сите...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Еве ти покана за мобилизација... Потпиши се дека си ја примил“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дојдов да те ослободам, да ја примам на себе опасноста.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се плашеше за силата на неговото срце, ја вознемируваше помислата како би ја примил веста, а да не стане кобно.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И јас тоа го направив, измислив место, ја примив да го води малиот ресторан во дворот на Прифатниот центар.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сѐ уште е рано да ја прими новата светлина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Животна желба ми е да ја примам убавината, да присуствувам на фестивалот кога цутат црешовите дрвја. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Спомените и пресилната доза од стварноста што си ја примил, притиска и се празни во сонот...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Малечкото огледалце обесено на шајка од десната страна на пенџерата го има превртено опаку за да не може да ѝ го враќа преправеното кадро, а ни природните огледалца од барите не ги оставаше да ја примат и да ја повратат, туку веднаш со чевелот или со стапот ги растураше.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
За која партија ќе гласаа Хунзите Ако случајно се затекнеа во Македонија За време на изборите со оглед на тоа Што во меѓувреме ја примиле исламската вероисповед?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Мајка Амелија ја погледнала милозливо и рекла: „Ќе бидеме среќни да ја примиме Ервехе во нашето училиште. Сите ни се мили, пред единствениот бог.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Веста за втората смрт на братучедот Благоја тетка Боса ја прими набрзо по неговото заминување на Сремскиот фронт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бевме сигурни дека хотелскиот портир воочи дека нарачката за такси ја прими од самиот Јупитер и Јунона.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А што не направив да ја примиме во уметничката секција...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гаврани не грачете, секавици не секајте од рид до рид, славеи за миг замолкнете и молчете додека земјата не налегне врз младоста што ја прими...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Уморните бегалци со радост ја примија поканата.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Другиот ден кога требаше да ја примам четата, дојде еден другар од главниот штаб, барал талентирана жена, да знае да пее, да е убава, чесна и организирана.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ПОКАНА ЗА АКТЕРСТВО
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, затоа пак, со задоволство ја прими „Златната палма” во Кан истата година, за филмот „Ден”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)