ја (зам.) - прочита (гл.)

Жозет Расле, Massive, Paris, mars 1998 Ја прочитав вашата книга Времето на козите со удвоен интерес со оглед на мојата професија како агроном и специјалист во доменот на козарството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- И што порача? - праша Даме. Ти ја праќа оваа книга, - почна да објаснува служителот, - и рече: да ја прочиташ и да му пратиш друга книга, за читање.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Даме го фати Гоцета за рака, влегоа во одајата, клучот скрцна и тие се заклучија... - Тоа е поштата! - тивко шепна Даме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Донеси ми ја таа книга да ја прочитам, - вели стариот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Вие пишувате реченица за некој да ја прочита. А никој не може да ја прочита - се изгубила во многуте чкртаници.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во Татковиот благ израз на лицето, Мајка можеше веднаш да ја прочита пораката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
за познатиот хермафродит Ann Malreaux која самата себеси се оплодила и сега очекува дете; можам да ја прочитам автентичната исповед на канибалот на кого децата му се најомиленото јадење на менито бидејќи имаат вкус на риба...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се врати внатре да си ги земе очилата, зашто веќе беше стар и без очила слабо гледаше, па излезе надвор на светлост и ја прочита пораката.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И потем кажа: со врвовите од прстите поминал по записот-клопче; и не прочитал ништо ново; во центарот на клопчето, во средето на преѓата ја прочитал буквата Ж, во жена престорена, насликана од незнајниот сочинител на таа одаја; лево од неа го прочитал записот познат: Јас, царот Соломон, велам: Чашо моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе му ја вратам на оној кој е сопственик и кој и ми ја даде, да ја прочитам“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа со ништо не покажа дека ја добила и дека ја прочитала.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се намести до мене и ми ја прочита песната за убиениот крал напишана на руски, од кое јас запомнав само неколку зборови без да ја разберам содржината над која тој пролеа врел поток.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Абе ти, толку ли не си вешт да ја прочиташ фарсата? А згора на тоа си и професор, писател, и што уште не.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тогаш ми дадоа една германска книга со наслов Die Wahrheit ueber Bulgarien. Јас замолив да ми ја дадат да ја прочитам дома.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не го праша за содржината и за авторот, едноставно посака и тој да ја прочита.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Животот ви е таков какви што ви се мислите“. Ја прочитав крилатицата и ја подвлеков.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Плакав кога ја читав. Сакаш ли да ти ја дадам да ја прочиташ?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ми даде една книшка да ја прочитам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не само што сум ја прочитал, туку ја знам напамет.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ама, се разбира книгава пред тоа, барем неколку пати сум ја прочитал. Туку не, вака е подобро.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Можел да загризе и во врат на ѕвер. И сепак ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Без објаснување во себе и за себе, темен и тромав, неприродно наведнат над живото петно во мантија, со претчувства барал да ја прочита вистината од челото на заспаниот, најпосле, навистина, куќата горела, некој пуштил од дланка пламната птица врз 'ржениот покрив, Гавруш Пребонд или попот Панделиј Каламарис, и тој станал бескуќник; спиел во тесниот дом на шурата Адам Лесновец, јадел негови компири, благословувал на софра со негово вино и осамен бил: не му треба жена, топло месо под ленена кошула и подвижни мали дињи под кожата на градите, му треба мајка на двете негови деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, сто насто сум сигурна дека таа ја прочита мојата лага.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Присутните сѐ уште не знаеја за што се работи. Ружа тресејќи го парчето хартија ја прочита само првата реченица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас ја прочитав приказната неодамна во еден весник. Само еден момент... еве ја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Две седмици пред да ја прочитам „Чај за двајца“, ненадејно добив работа во странство, неколку месеци потоа не бев во Белград, работев во Москва и имав намера таму да го продолжам животот, кога ми беше јавено дека починал татко ми, па дојдов да го погребам и да го преземам татковиот стан.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така дојдов до „Чај за двајца“. И така се случи да ја прочитам вашата приказна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се ѕверев во тие работи и во себе меѓу нив, во едно избледено и дупнато татково огледало, и почувствував дека секој ден човек има шанса барем за миг да биде паметен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе ѝ однесам една бела роза и ќе ја прочитам баладата за белата роза.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тихо рече: „Гатанки не решувам а ти не напрегај се да ми ја прочиташ судбината од дланка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Беше тоа навистина една рутинска телеграма! Како да бев препуштен на мојата писателска вокација, продолжувајќи некаков роман во себе со многу живи, директни ликови во брзото движење во процесијата на животот, во делот кој ми беше зададен...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Шифрантот Петар Иваз беше изненаден од брзината со која ја напишав телеграмата, откако ја прочита и ја шифрира.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXXIV Ѕвездите се зборови кои блескаат Погледај ги, ќе ја прочиташ Нашата историја...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Често дипломатското време си го претставував во споредба со минливиот живот, миговите на расцутената минливост, како една стуткана телеграма, која наместо да се фрли во кош ќе заврши во некој дипломатски архив, која можеби никој и никогаш нема да ја прочита.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Велат дека остана без наследник, не можејќи да замисли дека друг достојно ќе го носи факелот на светлината на слободата во Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му ја подадов. Внимателно ја прочита.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа е порака од пред сто години, ако човек умее да ја прочита.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Мораме да ја прочитаме“, рече тој. „И ти исто. Сите членови на Братството мора да ја прочитаат.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„А вие, сте ја прочитале ли?“ рече Винстон. „Јас ја напишав.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ја одвитка хартијата и ја прочита пораката без да го прекине говорот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Откако ќе ја прочитате книгата, ќе станете полноправни членови на Братството.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Наеднаш, како што човек прави понекогаш со книга за која знае дека ќе ја прочита и препрочита секоја нејзина страница, ја отвори на друго место и се најде кај третото поглавје.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја прочита книгата, Голдштајновата книга, или барем делови од неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Камилски ќе му ги прочита овие зборови од студијата на Татко, подарувајќи му еден број од списанието за да ја прочита целосно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, кој не ги забележа испаднатите купони од книгата, самоуверено одговори: Се разбира дека ја прочитав. Затоа и ја задржав подолго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Што се однесува до убиството од омраза, што веќе го спомнав, ќе ја прочитам само одломката во која тоа дословно е наведено: Што се однесува до Мирко Бундев навистина не сум сигурен кога точно го замрзив и која беше причината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не се знае, песната што ја прочитавте во почетокот не кажува, а ни луѓето не знаат, - но Луман сигурно имал во Брезница и друго и јатаци, зашто само по неколку дена разбрал дека Бошко се пофалил оти ќе го предаде на комитите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Следниот врв од игла како писта за тие ту глупави ту продуховени, час загубени час површно сигурни - анѓели. Можеби.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Чекаат да си ја прочитаат кристалната судбина.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Следниот ден пристигна пораката. Курирот ми ја даде и јас ја прочитав стоејќи на терасата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но само откако ја прочитав книгата јас ја погледнав последната страница од корицата во која се прецизираше дека оваа извонредна авантура се случувала во Скопје.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби сте ја прочитале басната за меурот што многу се фалел, многу се дуел.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Читанката цела ќе ја прочитав и доаѓав до некои сознанија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ја прочитав и јас таа книга и многу други такви.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)