ја (зам.) - сеќава (гл.)

Арсо ја сеќава на образот топлата мекост на Анините гради.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ја сеќавам сталоженоста по заоѓањето на сонцето. Небото е уште светло, но вечерницата веќе трепка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од тврдината чадеше само некоја гнилеж, некоја задушлива смрдеа што ја сеќаваа и околните села.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А боите, боите ми се последна ебана грижа”, како да слушнав дека шепоти додека издишуваше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неодамна, само пред два дена, на оваа клупа тој ја сеќаваше младата топлина на Аниното тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Преку тенките кожени прегради очите ја сеќаваат розикавата и тешка светлина на ламбата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кошулата на себе не ја сеќаваш и дишењето не го сеќаваш.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
„Избирам со јаготките на прстите. Умирам од желба да ми се случи да напалам таква долна облека што нема да ја сеќавам кога ќе ја допирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)