ја (зам.) - сподели (гл.)

Рада се двоумеше дали оваа новост веднаш да ја сподели со Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо кој ја разбираше скриената желба на Рада, нејзината среќа ја сподели со тоа што ја крена до висината на своите усни вртејќи ја како рингишпил околу себе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Очигледно сум сакал да ја споделам мојата возбуда и тоа, немајќи посоодветен човек, токму со него.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Слегов долу и мојата возбуда ја споделив со Јована.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се раззборува, што не му беше обичај, од потреба со некого да ја сподели својата загатка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во 42 г. пне. се одиграла решавачката битка кај Филипи во која Касиј бил поразен и се самоубил, а само неколку дена покасно истата судбина ја споделил и Брут.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ја немаше Јадранка, за да ја споделиме шегата за комшијата кој редовно, искрено речено, (а сметам дека тоа беше неговиот третман за расонување), рутински се расправаше со жената, која му возвраќаше со непрекинато заканувачко мавтање на показалецот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И маката да си ја споделиш - по милите заминати во борба.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Само за да ми напоменала дека сѐ уште ништо не било завршено; дека тргнала да ја сподели воодушевеноста со другарот Сираков и дека веднаш ќе се врати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Немаше друг со кого можев да ја споделам радоста од таа мала дипломатска среќа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Шефот сигурно сакаше да ја сподели дозата страв со третиот член, продолжи: – Името Сталинка на козата може различно да се толкува.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ова лично ми го раскажуваше твојот татко, Козакот Семјон Иванович, се разбира, кога ќе почувствуваше потреба да ја сподели со себеси и со мене својата нерадост!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Или едноставно не сакал да ја сподели со жена си. Зар беше в ред тоа?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ја прекина мислата, ама таа му се мешаше со другата, со недопирливата, која во мигот не сакаше да ја сподели со Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)