ја (зам.) - спушти (гл.)

Подот ја спушти доле, а молекулот помина веднаш над главата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Потоа најде една празна вреќа, ја посла во аголот од тремот, веднаш до вреќите со компирот, па ја пренесе тука срната и полека ја спушти на простирката.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се фати со двете раце за кусачката, па и неа ја принамести на ставата, размрдувајќи ги рамената по што, сметајќи се за спастрена и уредна, ја спушти левата рака на скутот и ја преклопи одозгора со дланката од десната рака.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Столот, каде што сакаше да ја спушти, изгледа не му се виде доволно сигурно место.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кузман ми ја спушти тешката рака на рамо и шепна: - А ти знаеш ли? - Не. Што? - Колат рисјанчиња.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кралот гледаше во мене и рече: „До утре, кога ќе ја спуштам во гробот, да си готов со сликата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем ја спушти слушалката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ја спушти кутијата и си ја избриша потта од челото кога влезе во нивниот ходник.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш Профим ја спушти пушката, се воодушеви од она што го чу од Полин, го зеде под рака и го доведе дома.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Користејќи ја малата пауза, кога Анѓа земаше воздух, Светлана едноставно ја спушти слушалката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Војникот ја спушти пушката, а момчето се смеша меѓу луѓето од погребната поворка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Бездруго по него, самиот одговорил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие баздриѓани со бели валанки на глава севезден се молат за мене во своите аври. Игуменијата ја спуштила секирата крај него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од морски брегови сум терал камили. Евреите басмари и денес ме бараат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некако клекнал со болка во половината што ја чувствувал пред разденување уште од првата лесновска ноќ и ја спуштил раката врз Лозановото рамо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ништо не знам“, рече Сатурн. „Побарајте ја во Сарагоса.“ Ја спушти слушалката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Случајот беше прогласен за затворен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Жената се налути. – А кој сте вие, по ѓаволите? Сатурн ја спушти слушалката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Никој не знаеше што да му каже, но секое јавување ја зголемуваше неговата беда, зашто неговото љубоморно дивеење веќе стана познато меѓу непоправливите ноќни птици од Мартима, па почнаа да му одговараат со секакви досетки што го наведуваа на страдање.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во осумнаесетата година ја спушти слушалката и се исправи од клупа со матурантска диплома в џеб.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Извесноста исчезна пред О'Брајан да ја спушти раката; но иако не можеше да ја поврати, можеше да се сети на неа; исто како што човек се сеќава на некое свое живо доживување од некој далечен период од животот, кога бил, всушност, некоја друга личност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ја затвори книгата, ја спушти внимателно на подот, легна и ја повлече покривката преку двајцата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја спушти празната чаша.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ѕвезда го шета сѐ додека питомо не ја спушти главата врз нејзиното рамо. Тогаш го води на поило.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога тој ќе ја спуштеше раката кон ципите, та му ја тргаше велејќи: - Не!
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Милицонерот ја спушти мршата после што и Едо се наведна спуштајќи го својот дел од товарот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Се разбира дека таква беше намерата на реченото“, побрза да објасни тој и ја спушти слушалката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И попладнето зина како огромна празнина на пештера а таму негде во недоодната далечина стоеше Катерина со насмевка што предизвикува чудна болка бидејќи ми одземаше дел од некоја посакувана вредност за чие значење дури и не бев доволно свесен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Те сакам – ми шепна во слушалката пред да ја спушти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А зошто ми го велиш тоа? – ја прашав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но таа молчеше. Молчев и јас. Најпосле ја спуштив слушалката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
__________ 1 Големите дождови донесоа и големи снегови. Господ ја спушти белата јамболија врз целиот простор.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Наставникот ја спушти дланката врз неговото десно рамо: - „Влатко. Седни Влатко!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Конечно има пред кого главата да ја спушти, пред силата на природата, мојот ум покорно, со наклон се наведува.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Повикај ги сите команданти на единиците и пренеси им ја лично мојата наредба.... - ја спушти слушалката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не чекаше потврда. Ја спушти слушалката и побара: - Побарај ми го главниот интендант! - рече отсечно.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Нервозно, налутено и инаетливо ја спушти слушалката и ја избриша потта од чело.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ја спуштив Биле на тревата, а таа како пеперутка, со раширени раце, полета кон својата праска. Тргнав по неа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)