ја (зам.) - турка (гл.)

— На слаба светлина ме гледаш, му велам и му ја туркам раката откај мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И војникот ја турка вратата од нужникот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тропа и ја турка...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И само ги триеш клепките, вели, ја туркаш темницата...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ќе извика парола, велам и сум ја фатила вака за рамена, ја туркам и викам: женава е трудна!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Ете, така ти е кога многу зборуваш! Има сега ти да ми ја туркаш количката!“ – луто му свика К.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Да видиме сега како ќе ти ја туркам количката без раце!“
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Мудроста сама ги проби корењата, изродувајќи се од хаосот на факти кои што ја туркаа кон површината.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Реди: греди, трупчиња, душемиња, колца, коралници, пељушки. И со рацете само мавта, ја турка водата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По раката ме удира срцето. Ми ја турка раката, ми ја клоца. Ете, што било.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Косачката. Тркало во тркало. Проста машина што ја држите во рацете, што ја туркате напред итајќи шумно, додека чекорите напред со вашата тивка филозофија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)