ја (зам.) - куќа (имн.)

Или: „Напуштајќи ја куќата и свртувајќи во Евклид Авенијата тоа утро, тој се смрзна од злокобното претчувство.“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сама во куќава, таа сепак пројавуваше извесна слобода во држењето и обноските, па не беше безинтересно ни да се позборува со неа, Тогаш, редејќи ја куќата, дури и си попеваше, нешто немислимо да е стариот дома.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А таа, Љуба, не можела, трпи и црнеј, крепи ја куќата, за кога ќе се врати тој, големиот домаќин Никола, чесниот божем и почитуваниот и од слуги и од Турци големци, да му биде сѐ подредено и зачувано.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во бутинот избиј го маслото, исчисти ја куќата, смети го дворот, испечи го лебот и потоа дојди.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ни скитнал погледот на селото мое: ене ја куќата наша, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но таа заплака: „Не растуривај ми ја куќата, не растуривај ми ја куќата...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Покојниот судија на Миргород секогаш уживаше, гледајќи ја куќата на Иван Иванович.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Приредувавме вечери за еден потесен круг пријатели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Деновите ги минував чистејќи ја и преуредувајќи ја куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Повторно изби војна, моравме да ја отвориме вратата за непознати луѓе кои ги крадеа нашите работи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мојот маж реши да најде работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)