ја (зам.) - ластегарка (имн.)

Се смеел збунето шмркајќи и со кисела плунка во устата и Адам Лесновец оставајќи ја ластегарката и вадејќи го од појас чеканот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И земајќи ја ластегарката, излезе кроце, на прсти.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потајно се радувале што тие луѓе од она село чие име тешко се запаметува им го донеле од шума попот: светците на манастирските ѕидови изгледале повесели кога од олтарот доаѓале во густи и бавни бранови свештенички песни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)